Кревкиот соживот повторно прета се градат ѕидови во неколку гета сеуште глумат братство единство а душа им гори за етничко чисто Чувај не Господе од искариоти превртливи души и квази патриоти со устите полни за народ да се сплоти а гз ќе им зине за куфер со банкноти На телевизија невиден смрад будно не следи Големиот брат очајни луѓе, морална криза калаштури штури за анализа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Малото шаховско поприште му откриваше широк пат во животот, го одведе еднаш и во странство, и веќе опипливи му се чинеа мечтаењата за светски турнири и турнеи, за гостувања кај шаховски снобови - бразилијански владетели на плантажи или баснословно богати махараџи, во дворците на кои убави жени, покриени само со проѕирен превез, ги извиваат своите тела во танци при ноќен водоскок, а оние црни очи им горат, им светкаат.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Збиваат децата, им горат обравчињата од трчање.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се присетија и на првиот бакнеж кога си ги држеа образите прилепени еден крај друг чувствувајќи како им горат; гледаа некаде пред себе во ливадата, а всушност видот им се замаглуваше, добиваа слепило; потоа усните им се најдоа допрени една до друга како две врели жарчиња; црвенилото од образите им зашета по телото и почна да им иде вртоглавица, но пријатна како од први голтки алкохол.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Турците се топат, во гладните очиња боринки им горат.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во очите им гореше желбата Ластовицата среќно и здраво да стигне до своето родно гнездо.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Така прават само кога им гори под нозете, вели Лазор Ночески, така прават и животните кога се ранети.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)