Во нејзината мисла веќе ѝ се виде Неда како стои в црква на певницата и псала пее поарно од Куша,како им пишува писма на сите жени што имаат на гурбет мажи или синови, па си ја замисли во поповски одежди како служи литургија, но се сети оти жена не може поп да биде, и се запре на мислата барем попадија да стане и да му помага на попот во некои работи. ***
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ништо не помогна тоа што војводите им пишуваа писма да се вратат на прав пат, да престанат да го заблудуваат народот, и да продолжат да се борат за автономна Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Момченцата на девојчињата можат со воздишки писма да им пишуваат.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Залудно е да го стега перото, залудно е да зјапа во месечината, оти канџите на Нечестивиот му се закачија во срцето и тоа сега крвавеше со сомнеж, со тага и со безнадеж.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Нема подобро објаснување од она што го имал тогаш, нема нова вистина која во меѓувреме ја сфатил, нема поука, нема насока, нема големо просветлување во душата што може да го сподели со оние на кои цел ден им пишуваше.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И таа му велеше да ги поздрави. Кога ќе им пишува.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Зошто да им пишува за тоа?
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Веќе ги набројував во себе луѓето на кои ќе им пишувам и ќе го барам она што сакам да го барам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Сега, во писмото, веројатно им пишував за она што ми се случуваше тука.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Таа како што не престануваше да ја шири вистината за моите книги среде своите пријатели, да им пишува на издавачите, на уредниците на книжевните емисии за да го свртат вниманието кон моите книги, се обидуваше и во настаните кои ја загрозуваа иднината на Македонија да ја открие логиката на помирувањето, соживотот на македонското и албанското население, како и другите етнички заедници, гледајќи ги обединети во заедничката татковина Европа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Пред малку, на една географска карта на Македонија се обидов да ја видам оддалеченоста меѓу Скопје и Тетово, како што се истакнува главното место на немирите. Педесет километри. Па тоа е малку!
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
На колковите им пишува скратено VM. Знаеме: тоа значи „Вива Мусолини“.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Исто и на трговците реклами им пишувам: „Реткост! Црвено, божем, чајче од сопствени плантации...“
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Повеќе на книжарите им преведувам од француски.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)