- Не да им пееме, туку да им плачеме.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ги клукаш пациентите со седативи, како нашите баби малите деца со афион да не им плачат додека работат на нива, ги држиш успани како сенки, па одвреме-навреме ќе ги стресеш со некој електричен шок, божем да ги вратиш во стварноста - и тоа ти е целата терапија. Ветер и магла - таа психијатрија.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Слушаа Македонци, Црногорци, Херцеговци - сите слушаа и срцата им плачеа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Мајките, кога ќе слушнат дека им плаче бебето брзаат да го смират.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)