Најдо од другата страна ја потпали копата, им појде на трлото и говедарникот, та им запна по една свивка запалена слама, а потоа и на кошарата во која што спиеја чифчиите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Многу лесно – попушти – ќе ги соберам другарите и ќе им појдеме на оние копилиња во паркот, лом ќе ги направиме.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Распишаа местен самопридонес, собираат пари од преостанатите и од поранешните жители на Потковицата, со надеж дека можеби ќе им појде одрака да го вратат животот во неа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тоа што не можеше да им појде од рака на империи и на разни режими кои владееја со Езерото, да го покаже вечниот свет, му поаѓаше од рака на Игора Лозински со неговите соработници.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Достасаа Озновци од Прилеп и од Битола; иследуваа, сослушуваа, држеа конференции и кога не им појде од рака да посочат кој го убил Пената, прогласија дека реакција во Потковицата има исфрлено комити во шумата, дека тие, комитите, дење си седат дома и работат по полето, а ноќе бегаат во гората и убиваат, па ја вооружија младежта и почнаа да ја пребаруваат шумата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А и самиот еднаш е измамен, оставен, требаше порано да станам, да ја врзам сината кравата, да им појдам в пресрет на дрворедите. Едноставно, без патетичност.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)