ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Можеби некој подрзок наскоро ќе рече дека најдобрите уметнички дела кон крајот на дваесетиов век се производи каде што е видлив спојот меѓу убавината, имагинацијата и врвната технологија.

Модерната поп митологија ионака не се плаши од техно-демоните, бидејќи - што им фали на демоните доколку им служат на Убавината, Добрината и Вистинитоста?! 110 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

Работата се одвива во четири секции: програма, продажба (маркетинг), техника и менаџмент.

Ме резилиш пред луѓево. На ништо не личиш. Како вдовица. КРТОВИЦА: Што им фали на вдовиците?

Си се стуткал тука се тресеш како вдо… распуштеница. Мајтап си играат со тебе.

Само уште им фалат мајките да влезат на игранкава и за коси да ги извлечат надвор.

- Па што им фали на нив? - се уфрли Младен.

Им фали на ел-ејските балкони онаа примарна, суштинска, есенцијална балконштина наречена „гледање сеир“.

Нема да можеш да општиш со младата по дома, туку само во кола на некој запуштен паркинг зашто секогаш едно ќе биде со температура, па ќе биде дома, или сите ќе бидат здрави, ама барем две ќе бидат тажни дека им фали оној другиот родител што не е дел од ова, закрпеново семејство.

Патникот сѐ уште на непцето ја чувствува лутината на халапењос (се пишува со „ј“ на почетокот и капичка над „е“), зелени мексикански феферонки што ги проба попладнево кај Луис Алфонзо.

Л.А. се потпира врз рамото и „темниот балкански аспект“ на патникот во проценката на студено-жешката сензуалност на полските девојки: Сè имаат, па зашто да се секираш ако понекогаш им фали содржина.

„Така е тоа кај рисјаните, баба ефенди. Ако им фали едно, ќе им фали и друго.

Ќе ги препознаете по тоа што имаат кожни елечиња со многу нитни, пеес тетоважи (од ѕивана на Харли до ЧеГевара и Богородица), им фалат минимум осум зуба, немаат шишки, но затоа имаат џигерици за (страхо)почит.

Нив не им фали ни храна, ни гардероба, пошто немале ни тогаш.

„приватен културен сектор”) поттикнувана и произведена од истите оние проклети г’зни вовлекувачи и бирократи кои леле­каат за нивото, за запоставената „национална свест” (т.е. дека им фалат уште пари за нивните ступидни и бескрајни умножувања на еден ист анахрон и досаден „културен” дискурс, т.е. чиновнички драпаници составени од деветнаествековни стереотипи, смртно досадни дури и тогаш, а камоли денес).

А некои само се врткаа наоколу и изгледаше дека ништо не им фали.

3 Во оваа компанија од фармацевтската дејност, во којашто има- ше околу 35 вработени, според систематизацијата на работните места, таа ја извршуваше задачата на фармацевтски техничар, работејќи сменска работа со дежурства на шалтер – непосредно во контакт со пациентите.

4 Работната атмосфера, особено по доаѓањето на новите газди и смената на дотогашната сопственичка структура, почна забрзано и значително да се „вжештува“: беше поставена нова директорка која ги тераше вработените да работат и за викенди, без да бидат 218 соодветно платени за тоа; се работеше и по цели денови – од 7 часот наутро до 21 часот навечер, под образложение дека на вработените „им фалеле работни саати“ за да ја остварат предвидената норма; перманентно некој од вработените работеше и на празници – без за тоа да добие надоместок [дневница] или, пак, слободен ден; а беше вршен и перманентен мобинг врз работниците – преку разни средства на вознемирување (на пример, тие беа тенденциозно казнувани за измислени „прекршоци“ и дисциплински повреди; често, при пописот на лековите, беа лажно обвинувани дека имаат наводен кусок, односно „минус“ во касата – дури и по неколку илјади денари, а којшто потоа требаше да го надокнадат од свој џеб; беа терани солидарно да учествуваат во плаќањето на сметката за фиксен телефон кој го користеа исклучиво за службена комуникација и сл.).