После го разгледуваа албумот, ја видоа Јана каква била на дваесет години. Но нејзини снимки немаше многу.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Матош истото го забележува за хрватската ситуација, каде што „секој воспитен систем само го засилува недостатокот од каква било иницијатива.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Мора да е некаде околу тој датум, зашто беше прилично сигурен дека самиот тој има триесет и девет години и веруваше дека е роден во 1944 или 1945 година; но сега беше невозможно да се утврди каков било датум во рамките на една или две години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Какво било прашање?“ „Какво било.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Умно речено! Но каква била врската со казанот, баклавата и побуните на јаничарите?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Превртувањето на казанот, прифати Татко и одбивањето на баклавата биле знаци за буната на јаничарите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Знаејќи какви биле тие доживувања, човек паѓа во искушение да нагаѓа: дали обликот на предметот, или движењата што се прават при играњето со него (дршката треба да се забоде во топката), на некој начин ги сугерираат настаните што се случиле онаа вечер кога заедно излегле на Пигал, или можеби предметот е буквална илустрација на старата француска поговорка “c’est un veritable bilboquet” (грубо преведено: He’s a giddy-headed guy; или: “Му лета паметот”)?
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Дали билбоке-то е нешто што единствено ги одразува сеќавањата на некои нивни заеднички искуства.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Секако, нема гаранција дека тој процес е секогаш непогрешлив, и дека интеракциите со објектот ќе бидат онакви какви биле очекувани.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Потребата да раскажува за тоа каков бил и колку траел, ја има само оној на кого е упатен, оној што го складира во сеќавањето, оној што сериозно е заинтересиран за него.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Посетите кај мене беа забранети за да се намали на минимум факторот возбуда од каква било причина, но успеваа да ми протнат исушено цвеќенце со „волшебна моќ“ и вода од Урошевац во пивско шише со кончиња што носат среќа.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ете на слика каков бил, па каков е сега.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Вистинска идила, гледана однадвор, е бракот на двајца кои веќе и златна протераа, па таа го носеше истиот бел фустан од она време и на вечерата што децата и внуците им ја приредија во „Воденица“ или „Коленица“, што мене ми асоцира на кланица затоа што тоа ми е повеќе еквивалент на нејзиниот живот, во кој повеќе гипс никој не ставил на себе од неа, а сѐ било закукулено и завиено во магла, а тој бил секогаш изземен од каква било врска со вина за сите нејзини случајни падови по скали во куќа која има само приземје.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Зашто претпоставувам дека новите вработени при Министерството за „највнатрешни“ органи, во одделот за катадневно следење на „дешавките“ во дневен боравок ( 20 поени)блиска „средба“ на француски кревет (40 поени) и каква било активност во тоалет (69... поени) ќе го снимаат материјалот и... потоа и ќе ни го понудат на пазарот во форма на ЦД,убаво спакувано со обвивка на која како колаж ќе бидат претставени најбитните моменти од долго или краткометражниот филм.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И кога веќе сѐ ќе стане заборав, пепел во човечка черупка во која во исто време се населуваат нови чуда, ќе остане само сеќавање за писмото на Рубина Фаин и прашање какво било и какво е, ако е сѐ уште живо, она јапонско дрво кое е и пак не е тајна за денешниот човек.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Министерот за надворешни работи на Франција Делкасе најдобро од сите знаел кои биле гемиџиите, зошто ги извршиле атентатите и какви биле нивните односи со Организацијата.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Во своите спомени П.Шатев накратко кажува за мачењата и другите жестокости на кои биле изложени затворениците, меѓутоа, за тоа каков бил односот на затворските власти кон гемиџиите, речиси ништо не пишува.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
– „Ами не е чаре, стрико, да ми кажеш каква била клетвата од дедови ви за да не раѓате челад?“ му рекол Силјан.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Наведи ги и зборовите што сакаше да и ги речеш.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Обиди се да објасниш што точно чувствуваше.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Задржи се малку повеќе на секоја поединост: какви биле твоите размислувања во тој момент; евентуалните желби.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Онисифор Мечкојад ја подал десната рака кон пазувите како да ќе побара нешто.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Каква била таа пречка што не му позволувала да наздрави добронамерно на гозбата на пријателството? Се чувствувал отфрлен.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ако ја замолев Јана да одговори најнапред каков бил нејзинот одговор кога била запрашана дали ѝ се допаѓа Самоников што ќе речеше таа?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Праша, со што сум се бавел? Какви биле моите врски со литературата? Спомна нешто за младоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Нема животно, па и какво било суштество кое не умее да разговара со Дедо Мраз.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Впрочем, кој би рекол дека куклите и сите други играчки имаат каков било страв!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Не оти во домот, да речеш, и покрај неговиот особен, чуден, строг однос, некој сосема да не го прижалуваше, на крајот, се работеше за човечки живот, каков бил - бил човек.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Не може да се рече дека совеста воопшто не го гризеше, но откако сфати дека наутро може мирно да спие, да јаде каде сака, што сака, врз каков сака чаршаф и да носи каква било кошула, тежината во градите му исчезна и престана да слуша Бетовен кога одеше на работа.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Баба ми чека да се јавам по пет минути, исто така.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Во себе девојката лефтерно одби да си замисли каква била орнаментиката на влезот на некогашната женска гимназија.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Не се ни обидуваш да си припомниш каков бил денот вчера, завчера.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Девојката, која едно пладне сосема случајно заталка во муабетот на четворицата стари другари, пред да папса од здодевнст, мигум осозна зошто на времето Фелини снимал такви филмови.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Веков е горчлив, тагата се повеќе зоврива, ама солза, сепак, не смее да ди капне во млекото.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
А каква била користа на девојките и на нивните муштерии од тоа честење на татко ти, за тоа никогаш не раскажуваше.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Зарем навистина одлучи така да правиш?“, ја прашал Кубре најсериозно, но каков бил Босилкиниот одговор на ова прашање Кубре не спомна.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Измислете каква било причина. Само гледајте да биде убедителна.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Сé и по ред: како дошол, каков бил и што им рекол.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Светот дефиниран само преку приватната сопственост неопходно исклучува какво било постоење на јавна сфера која би била инклузивна и широко репрезентативна на разноликоста на различните јавности.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Како простор за претставување, јавниот простор има клучно значење.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Регулирање на билбордите
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Трансформирајќи го визуелното искуство во „плиток случај на редундантност“125, узурпацијата на јавниот простор од страна на рекламите се претвора во визуелно загадување и заситеност, вишок на „визуелна бучава“ што попречува каква било значајна комуникација. 126
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Синдикатите можат да се основаат без какво било претходно одобрување (чл. 184, ст.1-2 и 5 од ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
И сѐ беше добро до јуни 2005, кога почнуваат првите проблеми за вработените во друштвото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Имено, со централна одлука на матичната фирма АД „Топлификација“ – Скопје, на Надзорниот одбор на „Топлификација Битола“, му е наложено на седница да предложи мерки со кои на вработените ќе им се запира од платата т.н. „стимулативен дел“ – позитивен или негативен стимул, во зависност од тоа каква била наплатата од корисниците на услугите на друштвото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)