И отишол водејќи го ждребето на улар и не вртејќи се да види со каква мака бегот ја задржува кобилата на работ на својот овоштарник со доцна процутени јаболкници.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Низ какви маки и искушенија минавме во следните три месеци, колку што траеше целиот подвиг на Филозофот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Татко ѝ би рекол - и тој самиот не знае каква мака го мори.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
А народот по апсаните што не знае каква мака ме мори, може ќе биде ќердосан со долг живот и со долго паметење“. „Амин, боже“, рече попот Ставре.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Санџак-бегот беше еден од потомците на Мухамед, неговото доброволно спуштање до калливите чизми на еден рибар, е или итрина, или мака. Каква мака?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Зар не гледа со каква мака успеав да го купам брегот... А сега - ајде да го распродавам...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Бевме тажни, претажни заради нашата Сталинка, не знаевме каква мака ја мачи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Татко добро знаеше на какви маки беше изложена Мајка, во новото семејство, во патријархалната заедница, со свекрва, со јатрви и со многу други.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)