Со какви очи ја гледаш сликата пред тебе, боите на меланхолијата и радоста кои со еден храбар потег на четката на белото платно се гледаат чудесијата на моментот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
„Ја гледам, седи на она столче до масата“, ми вели Трајчеица, „седи сета разотворена пред очите на оној мој сомун, а знаеш какви очи тој има, да извиниш; а таа зборува, зборува и не мисли да запре.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)