Во мрак, безгласно, ко мафијаши, иако дури ни стил немате, било каков ритуал на заедништво, бидејќи и самите, кркајќи прасиња, си забивате ножеви меѓусебно, без апсолутно никаква идеја за некаков поглобален концепт и напредок, гол егоизам во полн замав, ко во најрудиментарни општествени структури.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)