Еден патетичен и весел медиокритет, кој на сожалувањето не му остава никаква шанса. Peter Land d. 5. maj 1994: уметникот, по гаќи и по чорапи, штрчи пред камерата, во ладната и лошо распоредената светлина на една неонка, која брише секаква форма, а ги истакнува сите грешки, слабости и мани.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Мајка, која бришејќи ја насобраната прав врз отворените книги во библиотеката и на чардакот, се чудеше на различните облици на лавиринти и со својата изострена интуиција, насетуваше дека сопругот бездруго замислува ново поместување на семејството, макар што тогаш границите на земјата беа херметички затворени, особено границата зад која остана нашиот поранешен живот, со нашата стара куќа, со роднините.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)