кој (зам.) - дојде (гл.)

По новонастанатата ситуација која дојде неочекувано и со малициозна тенденција да му се напакости по секоја цена, Авдиќ се почувствува изманипулирано и оштетено и, за подготовка на тужба за иницирање судски спор, директно се обраќа кај адвокат од Скопје (А. Ребула) – затоа што немаше доверба во раководството на својот матичен синдикат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, по ова, во септември 1999 Авдиќ добива отказ без отказен рок против кој благовремено поднесува писмен приговор до УО на претпријатието4 – и којшто, во ноември 1999, му е одбиен како неоснован, без тој воопшто да биде известен и повикан на седницата на УО за да ја изложи својата одбрана!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Стоев дури удри дожд. Потоа заминав, а тие останаа загледани од округлите сликички кладени на крстовите, кон воденото пространство, кон морските патишта по кои дошле и по кои, веќе никогаш, нема да се вратат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Подоцна видов дека неговата посета беше сврзана со една душевна потреба на човек кој дошол во посета на својот крај по многу години и ништо друго посебно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Му одговорија градските жители: Тоа е гробот на божјиот човек, кој дојде од Јудеја, и го навести она што ти го правиш сега...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но, какво право имав јас, која дојде на свет дури по 63 години откако била родена баба ми, 40 години откако била родена тетка ми, 30 години откако била родена мајка ми и 10 години откако е роден брат ми, да ги обелоденува овие работи?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Додека се шетав наоколу сфатив дека војната во Виетнам изгледа многу пореално во Сан Франциско отколку во Њујорк - додека стоев на доковите, буквално можев да ги видам бродовите како заминуваат за Југоисточна Азија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа есен се чувству­ваше дека сета таа хипи работа беше уништена уште во текот на летото - едноставно стана премногу голема и премногу комерцијална.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Дури ни Лестер, кој дојде да ни помогне, не можеше ништо да стори.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа беше вистинско место каде Поп Арт и поп лајф се здружуваа во шеесетите - скулпторите и рок yвездите и поетите од Сент Марк плејс, холивудските актери, кои дошле да проверат што работат андерграунд актерите, сопствениците на бутиците и моделите, балетаните и го-го играчите - сите одеа во Макс и се мешаа.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
(...) Во септември почнавме редовно да излегувавме во бар / ресторанот Макс Канзас Сити.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во октомври тргна оној погребен процес „Хипи, верен син на мас медиите”, кој го организираа вистинските хипици, кои навистина беа вовлечени во организаци­ја­та на општествениот живот и кои ги презираа сите оние free-style клинци кои дојдоа во Сан Франциско во текот на летото.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кога стигнавме во Кан, заклучивме дека типот кој требаше да организира сè во врска со нашето доаѓање на фестивалот не го направил она најважното - не ни организирал ниту едно единствено прикажување.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Гостите и туристите, кои дошле во Париз, најмногу сакаат да однесат спомени токму од оваа париска панорама која во себе го соединува можеби најубавото од овој дел на француската метропола.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во возот, со кој патував тој ден, имаше повеќе Југословени, кои дошле во Берлин од Лајпциг, со желба да ги видат обата дела на градот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше недела која ја посетив црквата. Беше преполна со луѓе, кои дошле во црквата колку заради службата, двојно повеќе за да го чујат хорот а неговиот концерт претставува вистинско уживање, па и спектакл...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Дека е уморна, дека има уште работа, а потоа само сака да заспие, и сето тоа му го скрши настроението за љубов што таа му го прочита од светнатите очи и погледот кон неа со кои дојде од крчмата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Шизофренијата е етикета којашто едни луѓе ⥊ ја прилепуваат на други, во ситуации во кои дошло до интерперсонално разделување од посебен вид.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„Не се мои...“ „Не се? Тогаш кој дошол да ти ги стави под перница? Ние?“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Едно врапче џивка во арената.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Оние кои дошле еднаш, не се враќаат повеќе.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
— Значи Јован барал Шаќира, а не Шаќир да заколит Јована? е, е, е!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Арно ама „што не покрил господ — човек не може да покрие" велат старите, та кога мудриот кадија ја праша бабата Цвета: — Кој дојде прв кај тебе, бабо? — оваа ја кажа вистината и одговори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ченто,157 Македонец од Прилеп кој дојде од партизанскиот Главен штаб беше избран за претседател“.158 Исто така тој се осврнува и на моралот на непријателот.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Девојки што од срам не можеа да погледаат човека в очи, корнеа камења од калдрмата, решително им се закануваа на суровите и мрачни полицајци, кои дојдоа со штиковите на пушките, пред куќата на протиница.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кога малку му се врати свеста, која дојде со студот што му лазеше по телото, веќе беше мрак.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Освен во печатена верзија, оваа детална и опширна студија е достапна и онлајн на следните линкови: http://lenka. mk/wp-content/uploads/2012/10/obezbrednuvanje_na_trudot.pdf и http://www.solidarnost.mk/wp-content/ uploads/2013/01/032-obezvreduvanje-na-trudot.pdf. 10 лавиринтот на измените, најзначајните позитивни и негативни измени со задебелен текст ќе бидат истакнати на самиот почеток во анализата на соодветните закони, а дополнително читателот ќе биде упатуван на конкретните членови со кој дошло до изменување и/или дополнување на постоечките законски одредби.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Се зачудив кога видов дека нападнатите се бранат и ги враќаат ударите со иста разлутеност со која дојдоа посиноците на маштетата улица.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Беше неделно попладне кога Зигмунд ни кажа дека Софи му јавила дека е бремена со трето дете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа 1919 година, веднаш по завршувањето на болестите кои дојдоа по војната, исцрпена од војувањата, се распадна Австро-Унгарската империја, и ние останавме во она нејзино парче кое оттогаш се нарекуваше Австрија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш одев таму за време на неговите работни часови, затоа што слободниот дел од денот го минуваше само со Марта Бернајс.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
4. ... „Дојди да видиш кој дошол во градов,“ ми рече брат ми кога еднаш го посетив во Виенската болница.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
68. Во 1894 год. во Цариград беше извршено масовно клање на Ерменците што предизвика бурна реакција во Европа, а исто така тоа беше искористено во Бугарија за организирање митинзи за Македонија што беа вешто експлоатирани од бугарската влада, по кои дојде и образувањето на Врховниот македонски комитет и неговото „востание” (1895)
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во неговите зборови го виде сето знаење кое тој, Савле, сакаше да го поседува – Стефан зборуваше за Аврам, за Мојсеј, за историјата на неговиот народ, од збор до збор ги цитираше книгите на пророците, за на крајот да ги спомене Давида и Исаија и веднаш до нив Него – оној што го распнаа и за кого неукиот народ по улиците шепотеше дека е Месијата, Праведникот кој дошол како што било претскажано.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Работеле со сила на ветар што не трпи пречки и, со малку полесна и почиста облека од онаа во која дошле од Кукулино, јаделе полека и со почит кон заслужениот леб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По патот по кој дошле се враќале кон Кукулино три запреги со двајца мртовци и еден жив човек; Васко Тушев никогаш не чекорел толку подгрбавен: бил, ако се врати во Кукулино - децата ќе му се израдуваат, ако го пречекаат грмежи на арамиски кубури - не ќе биде, веќе е избришан од дружината, и не ќе го спомене никој ни во пцост ни во молитва.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се подбуцнувале душејќи го кикотот во себе: кришум од нив Симон Наконтик ги фителел мустаќите и одел натаму-наваму како моќен сајбија на светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се залажувале и сакале да го излажат својот господ, да се сожали на нив и да не ги заборави кога ќе дојде воскресот и се мачеле да не поверуваат дека гласот на челникот не е потсмешлив, дека е навистина благородна молитва и посредување за добрините што ќе дојдат еднаш, утре, подоцна, само за нив, изѕемнатици со издупчени опинци и издупчени души, онакви какви што биле и што ќе бидат секогаш пред розовите осамнувања на вистинската пролет која сепак ќе ги плисне со надежи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вака беше третиран како обичен инкасатор кој дошол да го види водомерот и да наплати вода, а притоа го затекнал домаќинот и домаќинката, онака разгаќени, неподготвени за неочекуваниот посетител.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Притисковци, види кој дошол да ве види - погледни, погледни!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но во меѓувреме, пред да пристигне на станицата возот од Битола за Прилеп, се случило нешто што многу ги збунило, а потоа и ги насмеало нив тројцата, Јончета Ризоски Штатата, Ордана и Крстета Дамчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На чешмата на срецелото затекна мноштво деца, христијанчиња и Турчиња, насобрани околу старецот Јанчески, кој дошол тука за да се олади и за да си ги накваси опинците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога го најде, со делениците нивни Акиноски и со сватоштините седеше близу до Мустафа ефенди, уште повеќе се засрами: дека имаше скроено таков план, сам да се предаде, то ест да му подвали и на Исо и на сите кои дошле да ја гледаат борбата, особено на христијанштината која очекуваше тој да излезе победител.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се реши да се бори и почна да посига по Иса.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа го симнал куферот од грб, го положил во тремот на станицата, ја поканил придружничката да седне до него, потоа и тој се прибрал до неа на куферот, и додека чекале да пристигне возот од Битола за Прилеп, на Јончета Ризески Штетата, кој дојде за шеф на станицата на местото на Недлека Акиноски, кого при крајот на последната Голема војна, на повлекување, Германците го убија на станицата во Прилеп, и уште на Крстета и на Ордана Дамчески, кои, едниот како чувар на пругата а другиот како десетар, постојано се вртеа тука, им раскажувал што сè било запишано во тевтерот и додека раскажувал постојано се загледувал во ридиштата а таму врз нив, веќе префлено на оваа страна и на зајдување, сонцето како злато да истурило, така се чинело.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имало една сиромашка жена една ќерка, како жената, така и ќерката биле много предадени на бога.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Секој кој дошол да се разлади на чешмата, да се плисне со неколку грсти вода, £ заблазнува на добрината на Карабеќерица.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На деветте месеци се вратил во столнината, застрамен како никој нигде.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Поточно, не можејќи да им се спротивстави, се убедуваше да не мисли на причините заради кои дојде.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Само виделе при светлоста на огновите некаква крвава крпа од месо и кожа во коњската челуст и го виделе офицерот како се зграпчува за лице сличен на гробник со два профича и се стрчнале обезглавени и ужаснати да се одмаздуваат со истрели и со сабји дури кога Лебед од скок, како да се лизга по невидлив мраз, се изгубил, ги оставил неми и бавни во движењето и му се вратил на овој мрак од кој дошол.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Замисли вонземјанин, рече еднаш Фокс, кој дошол овде да ја открие доминантната форма на интелегенција на нашата планета.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
И пак во бунилото ја гледа Марија крај него во болничката соба која дошла да го земе дома бидејќи тој е излечен и оздравен.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тоа беше нивен значаен придонес во мисијата на Татко и Камилски да се справат со османскотурските заемки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не доцнеше ниту Мустафа С, кој дојде со една старотурска книга во ракопис за да ја протолкува Татко и потоа да ѝ ја одреди судбината: дали ќе заврши во Архивот, Институтот за историја или во ориенталниот фонд на Националната библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој тоа го вршеше умешно, брзо и ефикасно, што беше последица на здобиеното искуство во откривањето на најкарактеристичните османскотурски заемки за натамошна обработка според почетната замисла, но и измените до кои дојдоа во текот на работата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Очигледно настапуваше нова, завршна фаза во мисијата, во тоа беа уверени и обајцата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Менито Мајка го состави со госпоѓата Камилска, која дојде уште рано со свој прилог за слаткиот дел на ручекот, но и да ѝ помага на Мајка.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш, две години пред историскиот настан, по ништо не можеше да се наслути дека овој тивок, црномурест, млад човек, со сјајна црна коса и благ израз на лицето, ќе ја сврти судбината на Тунис, внесувајќи ја земјата во нова ера, пред опасноста земјата да го изгуби цивилизацискиот континуитет до кој дојде Бургиба. Но за тоа подоцна!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го почитуваше Ататурк, но вистински култ гаеше кон Ханибал.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Турците не можеа да го разберат барањето на Бургиба кој дојде во 1968 година во приватна посета за да ги однесе самиот посмртните останки на Ханибал, верувајќи во својот неприкосновен меѓународен авторитет.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Другите, пак, кога требаше да одат некаде позајмуваа пиштол од една девојка, по име Елица, која дојде на местото на Паца.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Честопати се подбивавме со него и со фалшливиот пиштол.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Патот што му го зададе сега, беше сосем различен од оној по кој дојде и го одведе на сосем друга железничка станица.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сепак, треба да се има предвид дека оваа промена во голема мера е определена од големото зголемување на бројот на работодавци до која дојде во меѓувреме.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Билансот на владите предводени од ВМРО ДПМНЕ во однос на работничките права Позначајните негативни промени во законската регулатива до кои дојде за време на владеењето на ВМРО ДПМНЕ се следните: •  2000: проширување на претходно воведените субјективни преференции на работодавецот при одлучувањето кои работници ќе бидат отпуштени при технолошки вишок (Закон за работни односи); 196 •  2000: укинување на можноста да се оствари право на старосна пензија само врз основа на остварен стаж (Закон за пензиско и инвалидско осигурување);
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Придобивките до кои дојде со донесувањето на овој закон се следните: отстранети се формалните пречки за воспоставување рамноправност меѓу жените и мажите, преку превенција и воведување услови за еднаков третман на жените и мажите; забранета е дискриминацијата врз основа на пол во јавниот и приватниот сектор и воведени се нормативни мерки од различни области за спречување на оваа дискриминација; се дава приоритет во случај на нееднакво учество на жените и мажите во телата на власт на сите нивоа; воведени се охрабрувачки мерки насочени кон елиминирање на нееднаквиот статус и се пропишани програмски мерки за подигање на свеста, како и за изработка и спроведување на акциони планови за поттикнување и унапредување на еднаквите можности.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Имено, работниците уште имаа право да бараат заштита на своите права пред надлежниот основен суд, но повеќе не во наведениов случај т.е. кога ќе беа прогласени како „технолошки вишок“ – што, секако, беше на работ на неуставноста. 25 д) бројни негативни промени претрпе одредбата од ЗРО (1993) според која работниот однос не може да престане ако на работникот не му е обезбедено барем едно од следниве три права: (1) вработување кај друг работодавец; (2) стручно оспособување, преквалификација или доквалификација; или, пак, (3) испратнина – чл. 130, ЗРО/93: •  во врска со испратнината, со промените до кои дојде со носењето на ЗРО (1993) веќе не се предвидуваше дека работникот, кој бил прогласен за технолошки вишок, а на којшто работодавецот не можел да му обезбеди ниту едно од правата во согласност со закон – има право на паричен надомест најмногу две години, а кој не може да биде помал од загарантираниот личен доход, како и право на пензиско и здравствено осигурување за овој временски период кога е без работа (чл. 18, ЗРО/90).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Реалноста е уште посурова ако се има предвид дека голем број граѓани се дел од „сивата економија“, која 33 г) исто така, за прв пат, изречно се предвиде дека работниците на кои работодавачот не им исплатил плата и не им уплатил придонеси од плата три месеци последователно, имаат право да покренат иницијатива, пред надлежен суд, за престанок на работодавачот (пр. стечај) – чл. 67, ЗРО/05; д) не се даде доволен аргумент зошто е избришана одредбата која предвидуваше дека на работникот му припаѓа зголемена плата за работа во деновите на празници во кои не се работи, за ноќна работа и за работа подолга од 40 часа во работната недела, во висина утврдена со колективен договор (чл. 82, ЗРО/03 – Пречистен текст); ѓ) според ЗРО (1993) работниците имаа право на надоместок на плата за време на прекин на работа до кој дошол без нивна вина – на пример, при недостаток на енергија, суровини, репроматеријали или отстранување дефекти – но, висината на надоместокот не беше утврдена (чл. 73, ЗРО/93).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Промените до кои дојде кај членот 16-а во јули 2005 се следните.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Кај Араста, пак, друг адет заведе господин Ѓоле Богосавлевиќ, адвокат, кој дојде некаде од Заечар. Бела Палавка, или Крагуевац — Ужице — Чачак.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крај огништето седнал Карабуклијата со некој комшија, го спотиња оганот и вика по снаа му да донесе борина да види кој дојде по мракот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Отвараш врата и... ги гледаш пријателите кои дошле да ти помогнат. И тоа без никој да ги викне.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Со книгите со кои дојде, лесно ѝ стануваше сомнителен на власта.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Значи на претставата на која неволно птисуствував спомнатата ноќ доктор Пачев се појави на сцената за да му ја отсече со пила едната рака на заплетканиот атлетичар па неговото тело наеднаш се ослободи од замрсената положба а раката којзнае како се врати на своето место.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Всушност неочекувано ми се прикажа како во филмски кадар дека Пачев е хирургот кој дошол да го размрси јазелот на спомнатата незгода на атлетичарот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се засрамив од сопствениот одговор, (до кој дојдов многу брзо).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Профим му ги кажуваше своите сознанија до кои дошол проучувајќи ги небесните знаци, а Полин за скриената моќ што ја имаат тревките и растенијата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Со кои зборови ќе го опишеш чувството без форма кое виси во овие ладни ходници пред кое отчукуваат милиони чекори на непознати гости кои дошле да ти се восхитуваат, а не те разбираат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тој со особено задоволство нè прими и рече дека ние сме први млади екологисти кои дошле со него да разговараат за вакви сериозни проблеми - како што е здрава вода за пиење и чиста работна средина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
На илјадниците козари кои дојдоа со козите во главниот град за да станат работничка класа и да стапат во социјализмот најдоцна до утредента во 12 часот, им беше наредено да се ослободат од козите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Никола Жутиќ, Оп. цит, 48. 33 Информацијата се однесува на формирањето „Бугарски централен акционен комитет за Македонија“, на чело со Стефан Стефанов и Васил Хаџи Кимов, во кој дојде до израз тенденцијата за формирање независна Македонија, по примерот на Независна Држава Хрватска.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
По поврзувањето со своите истомисленицви во внатрешноста, пристапија кон формирање месни акциони комитети по градовите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Строги се и без човештина. Такви се командантите кои дојдоа од Булкес.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Иљо, навален на сидот од ровот, на двајца оздравеници кои дојдоа од Сук им кажува: - Во нашата чета нема постара девојка од дваесет години.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Десетарот, кој дојде по черек време, откако дозна за се, со рака и даде знак на Циљка да оди по него.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Булкиотис, еба го... - опцу стражарот. - Тие, кои дојдоа од Булкес најколнати се.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нешто порано му кажав на дон Хуан дека првите шпанци, кои дошле тука, ја викале реката Колорадо во Аризона “ел рио де лос тибуронес”, и реката добила име “ел рио де лос тибуронес (река на ајкулите)”.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Кога влеговме во владичкото одајче, тој само се подзаврти да види кој дошол и пак ја пикна главата во книгата што му беше на скутот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Петра бргу наѕре од кујната да види кој дошол, а Едо со сигурност ја препозна: толку многу се поклопуваше со претставата што тој за неа си ја воомјази: дебелкава, со ситни очи што зрачеа со продорен поглед, шилест нос, тенки усни од кои се наѕираат сините пирански заби и насмевка што без свесен напор не ѝ стоела на лицето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го гледам како светец кој слегол одозгора, што се вели, кој дошол оддалеку.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пишувајќи за навистина тешката економска и психичка ситуација во која се нашло речиси целото христијанско население во Битола, М. Ристиќ ги изнесува и следниве интересни сознанија до кои дошол: „Христијанското население живее постојано во некакво очекување дека нешто ќе се случи што еднаш ќе тури крај на оваа неподнослива ситуација.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тој ни раскажа дека непознатото лице бил Орце, главаторот на анархистите, кој дошол да му каже дека тие решиле веќе да дејствуваат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Пред нејзините нозе забележав дел од килим, многу сличен на оној со кој дојдовме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)