Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

кој (зам.) - е (гл.)

-Кој е тоа? - вознемирено запраша старецот. Самоубиец - љубезно појасни Миша. -Иден, се разбира.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тој беше жив; „Матвеј Николаевич“ тоа јасно го виде; и од гадење го протресе мртовечка треска; но на лицето на живиот се виде печат на некоја осуденост и скршеност.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Работодавачите и нивните здруженија не смеат да имаат надзор над основањето и дејствувањето на синдикатите, односно нивните здруженија на повисоко 158 ниво, ниту со цел на таков надзор смеат да ги финансираат или на друг начин потпомагаат синдикатите и нивните сојузи (чл. 195, ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Костадиновска, која е добро информирана за своите работнички права, одлучно истакнува дека и во иднина, без двоумење, би тужела доколку ѝ биде повредено некое законски гарантирано право од работен однос.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Со овој предлог, подносителот е должен да приложи медицинска, односно работна и друга документација по- требна за утврдување на инвалидноста.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

3 Од денешен аспект, кога компанијата е во лоша финансиска кондиција, акциите имаат незначителна вредност – но постои кривична одговорност која непосредниот извршител како и неговиот наредбодавец мора да ја сносат и соодветно да обесштетат околу 200 работници- акционери.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Поради кревањето глас и „бунењето“ против оваа свесна измама врз работниците, Љ. Н. е тргнат од работното место и е прогласен за технолошки вишок, заедно со други работници во новоформираната „Група 99“ (група која е составена од работници што го креваат гласот поради изиграноста и поради ова бунење 167 се прогласени за технолошки вишок и се избркани од работа).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Судот може да одлучи сведокот да положи заклетва и пред да биде сослушан (чл. 231, ст.1-3 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, уште во текстот на прочуената Јустинијанова кодификација (VI век), подоцна наречена Corpus Iuris Civilis, и тоа во нејзиниот најобемен дел кој се вика Digestae [или Pandektae] – и кој е двапати поголем од Библијата т.е. од Стариот и од Новиот Завет заедно – наоѓаме траги за постоењето на овие форми на работни спорови. 10

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Згора на сè, како единствен правник во оваа установа, таа на сите вработени им беше како „десна рака“ за сите правни прашања, работејќи ја кадровската евиденција и целата кореспонденција со судовите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Впрочем, денешните припадници на македонската „судиска каста“ и нивните спонзори, патрони и подмитувачи, не сакаат да ги симнат матните фикции во кои е обвиткан пишаниот закон – а зад кои се крие „правото на посилниот“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

1. Интервјуто го водеше Игор Мишевски, на 31.III.2011, во Битола.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во постапката за обезбедување судот може да определи само едно од средствата определени со овој или друг закон (чл. 9, ЗОП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

251 По неуспешните обиди, преку манипулации, лажни ветувања и заплашувања, да го скрши штрајкот, но и по добивањето медиумски публицитет на случајот од неколку локални и национални весници, радија и телевизии – Владата на РМ реши да го раскине договорот за приватизација на оваа компанија, склучен со австрискиот инвеститор [кого и кривично го гонеше и за кого распиша меѓународна потерница] 3 – поради последователно неуплаќање на повеќе рати од истиот и непочитување на предвидената динамика за инвестирање.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Откако нејзе, во мај 2009, предвремено и завршува директорската функција поради промени во политичките констелации на тогаш владејачката коалиција – од која е разрешена со владино Решение бр. 33-2908/1, нормално, таа очекува да го добие „старото“ работно место што го имаше пред назначувањето на оваа позиција, иако потсвесно насетуваше дека, во знак на реваншизам, може да не ѝ се додели токму тоа место – но, сепак, во најмала рака да добие работно место како правник.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Поради инсистирањето на анонимност, не го наведуваме ниту архивскиот број под кои е заведен предметот пред Основниот суд – Битола. 2. Здруженијата на граѓани, како правни лица, можат да се јават и во улога на работодавачи.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, парничната постапка, меѓу другото, се прекинува, и кога: – двете странки тоа ќе го побараат заради решавање на спорот со медијација или на друг начин (чл. 200, ст.1, ал.5 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ревизијата, по исклучок, е дозволена и против второстепена пресуда против која вообичаено не може да се изјави ревизија – ако апелациониот суд, во изреката на пресудата што ја донел, тоа го дозволил (чл. 372, ст.1-4sq од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Извршувањето заради остварување на парично побарување не може да се спроведе врз предмети или врз права кои се нужно неопходни за задоволување на основните животни потреби на должникот и на лицата кои тој според законот е должен да ги издржува, или за вршење на самостојна дејност која е должников главен извор на средствата за живот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

А, пак, правното лице можеше да му предложи на судот да го стави вон сила тоа решение – доколку, по неговото донесување, се измениле околностите врз основа на кои е тоа донесено.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И да бидеме докрај иронични, кај нив отсуствува креативен сенс за една природноправна, контекстуална и телеолошка интерпретација на пишаното трудово право, а со тоа како потсвесно да се сложуваат со познатата Катонова приказна дека дури и „... смртта на работникот, не го чини работодавачот ништо“ [ако со закон поинаку не е определено]!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Висината на судските трошоци во ниеден момент не ја поколебаа Костадиновска овој спор да го реши по судски пат – би- дејќи, откако ги исцрпи сите други начини, тоа и беше единстве- ниот начин таа да ги оствари своите легитимни побарувања.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Сепак, со малку повеќе труд, истрајност и упорност слепата Терезија, доколку навистина сте обесправени, ќе извага на ваша страна. 1. Интервјуто го водеше Ива Михајловска, на 5.III.2011, во Скоп је.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

5 Но, ако се има на ум дека барањата на македонските пауперизи- рани работници од средната и ниска класа [пролетери/надничари/ платеници/аргати] очигледно, не го привлекуваат вниманието на правниците во поголем број – прилично површното трети- рање на овој, закоравен и дехуманизиран, правен сегмент и не е нешто толку необично, што би требало посебно да нè зачудува, барем во македонски прилики.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

1. Интервјуто го водеше Димитар Апасиев, на 7.II.2011, во Велес. Архивскиот број под кои е заведен предметот во Основниот суд Велес е: П.бр. 918/08.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

После изрекувањето на конечната и мериторна одлука на Апелациониот суд, со која на работодавачот му се наложи да ги подмири сите обврски кон Костадиновска, и тоа во рок од осум дена, тој повторно ја игнорираше оваа обврска и пак не ја исплати оваа сума. Затоа, адвокатот на Костадиновска го упатува предметот до извршител (М. Николовска).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

4) Прескапи судски такси, трошоци и тарифи и непристапност до судовите поради недостиг на финансиски средства Присуството на овој системски проблем, на којшто ДСП „Ленка“ укажува во повеќе наврати, само се потврди со оваа студија.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Народниот правобранител презема дејствија и мерки за заштита од неоправдано одолжување на судските постапки или несовесно и неодговорно вршење на работите на судските служби, неповредувајќи ги принципите на самостојност и независност на судската власт.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Од целата оваа ситуација, која е прилично тешка за психофизичко издржување – земајќи ги во предвид многуте неисплатени плати, долгиот процес на трансформација на претпријатието во приватна сопственост, а во некои размери и лошата, а на моменти и непријателска работна атмосфера – В.И. ја гледа, условно речено, добивката од добивањето на овој судски спор.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Наредниот ден, по забраната, Ѓорѓиевски се јавува на работа, меѓутоа забележува како на списокот за распоред на работните задачи, кој е истакнат на капијата, неговото, и имињата на уште 24 други работници, недостасуваат.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Оценувањето на надлежноста се врши врз основа на наводите во тужбата и врз основа на фактите што му се познати на судот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тужба, платен налог, вонреден правен лек, пресуда, решение донесено во постапка поради смеќавање на владение, како и решение против кое е дозволена посебна жалба, ќе се достават лично до странката која е физичко лице, односно до нејзиниот законски застапник, односно полномошник.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

1. Интервјуто го водеше Стефан Бошковски, на 11.II.2011, во Скопје.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ако работодавачот го објавува слободното работно место и во средствата за јавно информирање, рокот за пријавување започнува да тече од денот на последното објавување (чл. 23, ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

МВР води евиденција за издадените потерници. Податоците за лицата против кои е издадена потерница се бришат од евиденција кога потерницата ќе се отповика (чл. 559, ст.1-2 и ст.5-6 од ЗКП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Парничните трошоци , кои исто така паднаа на товар на тужениот, изнесуваа 3.000 денари и ги опфаќаа само судските такси за поднесување тужба и за донесување одлука.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ако се спроведе стечај или ликвидација на ТД – по завршувањето на стечајната, односно на ликвидационата постапка, странското лице има право да си го врати назад внесениот непаричен влог под условите определени со закон.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Судијката (М.Панговска), по добиената писмена изјава за признание – поднесена во јули 2003 – од страна на директорот на туженото претпријатие, донесе пресуда врз основа на признание со којашто во целост го уважи нејзиното тужбено барање и го задолжи тужениот да и исплати:3 а) на име неисплатени плати – сума од 116.917 МКД (1.900 ЕУР); и б) на име неисплатени придонеси за пензиско и инвалидско оси- гурување да уплати во ФПИОМ – сума од 74.523 МКД (1.220 ЕУР).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, овие луѓе на кои им дојде „нож до коска“ од долгогодишните шефовски лаги и глумења, беа подготвени на ваков пресметан ризик уште од почетокот на борбата, па останаа упорни и солидарни во заедничката битка – и воопшто не се плашеа од негативните консеквенци и реперкусиите кои следуваа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Синдикатот и сојузите можат да бараат од судот да ја забрани дејноста која е спротивна на правото на слободно здружување на работниците.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Привилегиите и посебните погодности за вложување и стопанисување на странски лица се определуваат со закон (чл. 31, ЗТД).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Се чини дека нашите „префинети“ правници се нечувствителни за социјалните димензии на овој специфичен тип работен договор и, повеќе од сигурно е дека, не прават никакви посебни напори да им олеснат на очајните работници кои се напикани в ќош.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Судот може да определи прекин на постапката кога одлуката за тужбеното барање зависи од тоа дали е сторен прекршок или кривично дело за кое се гони по службена должност, кој е сторителот и дали е тој одговорен, а особено кога ќе се појави сомневање дека сведокот или вештакот дал лажен исказ или дека исправата употребена како доказ е лажна (чл. 201, ст.2 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Оваа одлука веднаш е оспорена, и важно е да се нагласи дека за неа во моментов се води спор против Република Македонија пред Европскиот суд за човекови права, при Советот на Европа во Стразбур!5 Откако штрајкот беше и судски забранет, работниците мораше да се вратат на работа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На пример, законски права од осигурување во случај на невработеност, кај нас се: 1) паричен надоместок; 2) подготовка за вработување (обука, преквалификација или доквалификација); 3) право на здравствена заштита, во согласност со прописите за здравствена заштита; 4) право на пензиско и инвалидско осигурување, во согласност со прописите за ПИО на невработено лице корисник на паричен надоместок, на кое му недостасуваат најмногу до пет години пред исполнување услови за стекнување право на старосна пензија – а кое нема 15 години стаж на осигурување, до остварување на овој стаж; и 5) права на инвалидни лица за вработување со поволни услови во согласност со закон (чл. 54, ЗВОСН – неофицијален ПТ).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Архивскиот број под кој е заведен предметот во Основниот суд Скопје II – Скопје е: VIII PO.бр.701/09. 2. Ако на подготвителното рочиште не дојде тужителот кој 177 уредно е поканет, а изостанокот не го оправда, тужбата се смета за повлечена – ако со тоа се согласил тужениот; а ако тужениот не е присутен, тужбата ќе се смета за повлечена ако во рок од осум дена по приемот на известувањето за повлекувањето не се изјаснил дека на тоа се противи.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Исто така, поразително е сознанието дека македонските су- дии, дури и оние од повисоките судови, образовани во духот на правниот позитивизам, при [не]примената на гарантираното т.н. сиромашко право, за чиешто искористување е потребно да се соберат еден куп документи – не ја следат ниту судската пракса на Европскиот суд за човекови права, чијашто јудикатура е задолжителна за сите полноправни земји-членки на Советот на Европа, меѓу кои е и нашата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За обезбедување на парично побарување може да се дозволи секоја мерка со која се постигнува целта на таквото обезбедување, а особено: (а) забрана на должникот да располага со подвижни предмети, како и чување на тие предмети; (б) забрана на должникот да ги отуѓи или оптовари своите недвижности или стварни права кои врз недвижноста се запишани во негова корист, со прибелешка на таа забрана во јавна книга или да ги даде под закуп; (в) забрана на должникот да продава хартии од вредност и удели; (г) забрана на должниковиот должник да му исплати на должникот побарување или да му предаде предмети, како и забрана на должникот да прими предмети, да наплати побарување и да располага со нив и (д) налог на носителот на платен промет на должникот или на трето лице, по налог на должникот, да не дозволи од должниковите сметки исплата на паричниот износ за кој е дозволена привремена мерка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Архивскиот број под кој е заведен предметот во Основниот суд Скопје I – Скопје е: XIV П.бр. 2264/00.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова полномошно подоцна е дополнето со зборовите дека „работниците, сопственици на акции, му ги поклонуваат, односно предаваат на владение своите акции на директорот“ – што, пак, претставува класичен пример на измама, како „кривично дело против имотот“, а која допрва треба судски да се разреши.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во времето на вечниот генерален директор (Ј. Ќука) – работниците се изиграни од него и од тогашното раководство: имено, наместо акциите за коишто вработените даваа и до 50% од платата за да ги купат и за кои мислеа дека се од централата на АД „Охис“ – Скопје, ним им се [про]дадени акции од фабриката што произведуваше течно стакло ГЕС Гостивар, која имаше многу помала реална вредност и којашто подоцна оди под стечај2 (оваа фабрика и раководството ја купуваат со парите кои вработените ги даваат за откуп на акции од АД „Охис“ – Скопје).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Судот е должен, во споровите во кои е дозволена медијација, заедно со поканата за подготвителното рочиште [или за прво рочиште на главна расправа] да достави до странките писмено укажување дека спорот може да се реши во постапка за медијација (чл. 272, ст.2 и чл. 436, ст.3 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ревизија се поднесува до судот што ја изрекол првостепената пресуда, во доволен број примероци за судот и за противната странка, а поднесената ревизија не го задржува извршувањето на правосилната пресуда против која е изјавена (чл. 379 и чл. 374, ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

А, пак, странка во постапка може да биде секое физичко и правно лице – а, освен нив, со посебни прописи се определува кој друг може да биде парнична странка (чл. 70, ст. 1-2 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

6. Формалните договори можат да бидат раскинати со неформална спогодба, освен ако за определениот случај со закон е предвидено нешто друго или ако целта поради која е пропишана формата за склучување на договорот бара раскинувањето на договорот да биде извршено во истата форма (чл. 60, ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Архивскиот број под кои е заведен предметот во Основниот суд Скопје I – Скопје, и покрај сите наши обиди и инсистирања, не успеавме да го пронајдеме. 2. Според чл. 3 од нашиот ЗДС (2000) – којшто досега е менуван и дополнуван 18 пати (!?) – под државен службеник во смисла на овој закон се подразбира лице вработено во државната служба кое врши стручни, нормативно-правни, извршни, управни, управно-надзор- ни, плански, материјално-финансиски, сметководствени, инфор- матички и други работи од надлежност на органот во согласност со Уставот и со закон.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Странката која е целосно деловно способна може сама да ги врши дејствијата во постапката бидејќи има т.н. парнична способност (чл. 71, ст.1 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тој не постапува по предмети за кои е во тек судска постапка, освен во овие случаи на „одолговлекување“ (в. чл. 12, ЗНП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Правните акти што се резултат на корупција се ништовни.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кога странката која е повикана да ја поднесе исправата одрекува дека исправата се наоѓа кај неа, судот може заради утврдување на овој факт да изведува докази.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Секој кој има правен интерес може да бара нивно поништување, со поднесување доказ на правосилна судска одлука со која е утврдено постоењето на корупција.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Осигуреникот е должен да учествува во постапката која е поведена (чл. 134sq, ЗПИО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Фабриката беше дадена на јавен тендер, на којшто – преку новоформирана фирма, основана на име на неговиот внук, се пријави еден познат македонски капиталист – олигарх од Скопје со политички амбиции, кој е меѓу најбогатите луѓе кај нас (Т.К.).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ако во текот на постапката се променат околностите врз кои е заснована надлежноста на судот – судот што бил надлежен во времето на поднесувањето на тужбата останува и натаму надлежен, иако поради овие промени би бил надлежен друг суд (чл. 14, ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Извршувањето заради остварување на парично побарување ќе се спроведе во обем што е потребен за намирување на тоа побарување (чл. 4, ЗИ).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За жал, со индигнација можеме да констатираме дека нашите судии – заглавени во калта на корупцијата, непотизмот, кронизмот, политичките притисоци и партиските агенди, немаат ниту сила, ниту знаење, а ниту разборитост да го одбегнат штетниот буквалистички правен позитивизам при толкувањето и примената на законите – кој, како што видовме, некогаш води и до носење на апсурдни пресуди кои влијаат врз цели семејства.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Папазова, која сега е невработена и која досега има учествувано и во неколку работнички штрајкови, и покрај добиениот судски спор – поради недовербата кон нашиот судски систем, вели дека доколку во иднина, евентуално ѝ биде повредено одредено работничко право – двапати ќе размисли дали пак би се впуштила во ваква „авантура“!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, скапотијата на водењето судски спор во РМ, во голе- ма мера, делува одвраќачки и демотивирачки при помислата на граѓаните или работниците, по институционален пат, да бараат решавање на проблемите, па дури оди дотаму што барањето прав да преку суд се гледа како свовиден луксуз.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Колку за пример, Бугарија, која е членка на ЕУ и е четирипати поголема од нас по бројот на жители, има вкупно 500 судии.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кога тоа е потребно, заради утврдување на идентитетот на лицето кое ќе се затекне на местото каде доставата треба да се изврши или заради извршување на други дејствија на доставата, доставувачот е овластен да побара помош од полиција (чл. 135, ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Архивскиот број под кој е заведен предметот во Основниот суд Велес е: П.бр. 62/08.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, правото на паричен надоместок, иако тој плаќал за тоа додека бил во работен однос (!?), не може да оствари невработено лице на кое работниот однос му престанал поради: (а) давање писмена изјава на работникот дека сака да му престане работниот однос, освен ако таквата изјава е дадена поради промена на местото на живеење на брачниот другар или склучување на брак; (б) спогодбено престанување на работниот однос; (в) остварува права од работен однос спротивно на закон; (г) престанок на работен однос по сила на закон, освен во случај на престанок на правното лице поради стечај; (д) неоправдано изостанување од работа последовно три работни дена или пет работни дена со прекин во текот на една година; (ѓ) престанокот на работниот однос со отказ од страна на работодавецот за кршење на работната дисциплина или неисполнување на обврските утврдени со закон, колективен договор и договор за работа; (е) одбивање да работи на работи на кои е распореден во согласност со закон; (ж) одбивање да биде преземан со спогодба кај друг работодавец во согласност со закон; (з) одбивање обука, преквалификација или доквалификација за друго работно место кај ист или друг работодавец, што му се обезбедува во согласност со закон; (ѕ) губење на работната способност согласно со прописите за ПИО; (и) исполнување услови за остварување право на пензија (чл. 67, ЗВОСН – неофицијален ПТ). 107

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Р.М. беше член на синдикатот за здравство, кој е гранков синдикат при ССМ.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

До сега, како што изјавува овој сегашен пензионер, ниту еден самонаречен синдикален лидер во РМ не им излегол во пресрет на работниците, и наместо за 1ви Мај синдикалните лидери да организираат протести и да се борат за подобрување на положбата на работниците, тие „играат ора на градскиот плоштад“. 163 1. Интервјуто го водеше Сашо Карапанчев, на 13.III.2011, во Скопје.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

- Само се жалите! Предлогот ваш кој е? Како да се разреши сево ова?

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Таа беше како травертин, онаа тврда материја која беше настанала од талогот од варовните топли извори, па уште од најстаро време служел за одличен градежен материјал, од кој е изѕидана црквата Свети Петар во Рим.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Потем, среќни, излегувавме со козлето по маалото за да огласиме кој е дојден кај нас. Сите со занес нѐ слушаа.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

И кој е тој? – Дојденик од туѓа непријателска земја, згора на тоа и емигрант! Тој ќе ни кажува! Емигрант!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Летово со Консуело, кој е од околината на Макондо, на патување од Албанија минавме во Македонија преку границата близу Охридското Езеро кое е старо три милиони години и е многу длабоко.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Експлицитното повикување на Шагал во романот на Луан Старова ни дозволува да воспоставиме без двоумење ваков вид паралела која е навидум невозможна.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

И овде, како во расказот, имаше волк, но не се знаеше кој е вистинскиот, всушност имаше повеќе.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Подоцна, во партискиот комитет, врз основа на конфузните доставки, се обидуваа да го состават мозаикот на потребната вистина па на крајот немоќни да дојат до посаканото лесно обвинение, немоќни, извикуваа: Кој е сега овој господин Сеген со козле?

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Го знам овој човек, но никако не можам да се сетам кој е.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Пак овој парадокс кој е умрен а кој е жив.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Се фатив право за кваката, влегов во претсобјето и ја слушам свеската од кујната прашува кој е.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

- И тоа ти се молам, пред валијата! А знаеш ли ти кој е валијата?

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Добро што не те чуја сите. А особено валијата, - почна поблаго директорот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Колку и да сум претпазлив, низ буквите и редовите се исцртуваат патиштата и станиците, и јас потоа одам по нив и запирам, го чекам автобусот во кој е веќе речено дека ќе се качам.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Геометриската композиција потоа успешно се гледа и на психолошки и на идеен план, успевајќи формата да ја стави во служба на една, во самата суштина песимитичка замисла за цикличноста на човековиот пораз како последица на човековата природа во која е невозможно докрај да се проникне, токму како што е невозможно да се спознае минатото, политиката, меѓучовечките односи, бракот, семејството.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Јас, тежок збор, што би рекол еден Андриќ, збор кој пред очите на оние пред кои е кажан, го определува нашето место, кобно и непроменливо, често далеку пред или зад она што ние го знаеме за себе, надвор од нашата волја и зад нашите сили.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Нишајќи се со рацете ставени на грбот, со некое држење на филозоф или некој древен мудрец кој е длабоко потонат во сопствените мисли, на едно од стеблата на дебелите дрва забележа дека некоја битанга со нож имаше издлабено: I work for money, don’t give me loyalty, cause I’d rather do blow job to your dog ...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Следната сцена што ми ја прераскажа пријателката која го фотографираше приемот, беше како двајца од службата за животно здравје, го одвеле Давид во лудачка кошула, под изговор дека „на кутриот, од неодамна душевно болен, почнале да му попуштаат конците на трпението”, а евидентен доказ за тоа била „запенетата уста која е единствен и непобитен доказ за беснило”.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Ако му треба, каква култура му треба?

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Кога овој пријде и праша: „Добро, кој е овде главен?“

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во некој „хамбургер драјв-ин” имавме мали проблеми со законот, бидејќи келнерката потполно збудале зашто ние постојано ги менувавме порачките и таа мораше да му се пожали на еден претстав ник на законот.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ворхол во тоа име го ангажира и сценаристот Роналд Тавел, па дури во еден момент ги откупува и правата за романот „Пеколниот портокал“ на Ентони Барџис според кој е снимен Vinyl (оваа верзија ѝ претходеше на Кјубриковата).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Иако уште во раниот период кај Ворхол има обиди за сензационални сижеа, неговиот интерес во звучниот период се поместува од дејството на јунакот.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Дали на пример, државата треба да ја субвенционира „алтернативната“ култура? Зошто би ја субвенционирала? Или, кој е „вкусот” на државата?

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Знаменитост несомнено претставува стоковната куќа изградена од алуминиум, која е затворена од сите страни а прашањето на светлината е решено многу успешно.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Париз е познат по големата пасија кон кучињата, која е развиена, дури, како во приказните. Кучињата и мачките се заштитени со закон.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Статистичарите забележале дека зеленилото на овој парк му го даваат 6.000 иглолисни дрвја на големата шума во паркот која е култивирана, испресечена со патеки, во кои софијанецот и обичниот патник, во пеколно жешките дни, можат да се освежат и одморат, а најмалите софијанци да се наиграат зашто тој е начичкан со детски игралишта...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

За да се одмориме од патот влеговме со мојот пријател во познатиот париски ресторан и кафеана „Кај двајцата Магота“ која е стара стотина години а која беше преполна со гости.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тапетарот Стојче, кој е висококвалификуван работник, работел во еден голем скопски колектив.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во овој стар Солун, кој е ист како што бил некогаш, пред многу десетици години, во кој се водела старата трговија на ќепенци на тезги, се среќава еден куриозитет: трговија со отпадни делови на фрлени и катастрофаирани автомобили и тоа од секаков вид и речиси од сите светски марки.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Разгледувајќи го Домот на инвалидите се најдов пред влезот на големата црква „Сен Луис“, која е составен дел на Домот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Не би раскажувал овде за момументалноста на нашироката и најграндиозна авенија - „Елисејските Полиња“, која е преполна со луѓе во било кое време на денот и ноќта.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Најимпозантен објект во опсерваторијата е сончевата кула, која е опремена со најсовремени апарати. Тука работи и д-р Сотировски кој ѝ се посветил на спектарската анализа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ако не ги видев Ардените, Белгија сигурно ќе ја напуштев со мислата дека тоа е рамничарска земја, која е ишарана само со ливади и во која гледав како на нив пасат сортни крави.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Од спротивната страна на оваа кафеана се наоѓа познатата кафеана „Геј Лисак“, од која е украден мароканскиот револуционер Бен Барка.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Томасовата црква, која е расположена во центарот на градот, зад „Ратхаусот“ е и најстара и најголема црква изградена пред повеќе од илјада години.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Нѐ послужија со чорба која е сварена од коктел на зеленчуци.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Сепак, најексклузивни објекти во овој дел на Берлин се Градскиот хотел, кој се извишува со своите 37 ката на повеќе од 120 метри височина и кулата „Фернзехтрум“, која е близу дваипол пати повисока од хотелот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Од терасата на хотелот „Дуна“ се восхитував од убавините на тврдината на аласите и на Кралскиот дворец, во кој е сместена националната Уметничка галерија на Унгарија, уживав во ладните пијачки и, навикнат на секој чекор во Будимпешта да гледам убав, млад свет, не ме зарадува глетката на терасата која, буквално, беше окупирана од старици, облечени во шарени алишта, та дури смешни, и помислив - остарела Будимпешта.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Агент и адвокат на историјата кој е свесен за тоа и кој знае што е за народот добро а што не е.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Оваа статична слика на хрватското општество во која улогите на мажите и жените еднаш засекогаш однапред се зададени и се чинат просто природни, сериозно меѓутоа ќе се разниша ако малку подобро го разгледаме историскиот контекст внатре во кој е ситуирана нашата стварност. Маргина 35

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Исто така, ни пружа проза која е површински читлива, „задоволство во текстот“ коешто ни овозможува да ги заобиколиме суштинските прашања: текстот може да се чита како чиста комедија, лингвистички slapstick, „надреализам“, „музика“, итн.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

„Да, еве, јас од името на солунската, Захариас Витал од името на атинската еврејска заедница и Давид Сиаки”. „Кој е Давид Сиаки?“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Така што вашата заедница би им ги плаќала надниците на тие работници.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Слушајте, Бне Брит и масонеријата, тоа е сосем ирелевантно за нашите релации во она...“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Како?” - прашува снисходливо актуелниот претседател на еврејската заедница кој стои пред Координациониот управен одбор за социјалните работи, зајакнат со Д-р Цви Корец кој е сѐ уште повратник од Виена и личност без функција и уште дванаесет видни личности на солунската заедница.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Пред неговите очи дефилираат потомците на генералот Селевк, еден од наследниците на Александар, митскиот цар на Македонците и на Грците кој завладеа со сиот дотогаш познат свет, според тоа и со Палестина и чии потомци, еден од кои е и Селевк почнуваат да ги хеленизираат и Евреите, особено дел од еврејската аристократија, забранувајќи ги нивните верски обичаи, внесувајќи го меѓу нив грчкиот јазик, а во Храмот на единствениот Бог, нивните пагански многубожечки симболи.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Јас сум Пиларски, еј! Знаеш ти кој е Пиларски? Знаеш ли што значи еден Пиларски? Пиларски!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Знаете или не кој е Пиларски! А? Кој истепа осумнаесетмина, а? Пиларски, Пиларски, Пиларски!“

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Оттука не ни е веќе тешко да заклучиме дека во овие филмови вистинскиот трагичен јунак е остарениот, галантен, но „виновен”, „негативен” татковски лик - мора до крај да бидеме заслепени со холивудската идеологија (што Хичкок тука успешно ја минира), ако не забележиме дека и Дописникот и Озлогласената се изградени на контрастот меѓу „негативниот јунак”, кој е во суштина единствената човечки привлечна личност, и „позитивниот јунак”, кој е сосема банален лик - а во тој контраст секако не ни е тешко да ги препознаеме спротивностите меѓу поединецот на „автономната” етика и „хетерономниот”, „кон другите насочен” поединец.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

И покрај тоа на филмот не му недостигаат хичкоковски потези; така веќе самото ограничување на случувањето на чамецот за спасување среде море не е никаква површинска екстраваганција, туку е втемелена со типична хичкоковска драматургија, кадешто напнатоста од ширината на случувањата се пренесува во „длабочина”, во 156 Margina #22 [1995] | okno.mk заплетканите, удвоени меѓусебни односи - драматичен контраст на некој настан е неговата сопствена темна, задна страна, а не надворешната противигра.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Според една верзија на митот, дури, Прометеј донекаде го губи својот посебен идентитет, стопувајќи се со карпата на која е закован. 56 Margina #22 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А полјакот си го чеша носот и доверливо вели: - Знам јас кој е, знам.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Последниов ракопис “Две тишини“, според околностите во кои е создаден, го сметам за свој поетски тестамент.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Гарванов само промрмори колку да каже нешто: — Секој си е сајбија на својата глава, Ѓорче!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кој е за бегање — патот му е прав — нека си оди со здравје, — го заврши Ѓорче својот краток, но пламен говор сред дабовата корија и порача на еден од неговите четници да му подаде вода.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Кој е тој непознат човек шо сака да ми помогне? — праша Најдо и се протегна да ги размрда мускулите, да му се раздвижи крвта, бидејќи ете, неколку дена како лежи во темната јама без воздух, без светлина, бетер од оние во прилепскиот затвор и во Катилане во Битола.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Дал ти бог добро! — одговори тој и му се запули на Толета за да види кој е.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Инспириран од случајот на првата официјална женска туча на плоштадот во Скопје каде неколку скопски шмизли се изџигерија меѓу себе со шамари и боксои поради богат момак кој се вратил од гурбет ме наведе на една анализа на овој феномен кој е сѐ поактуелен во нашата посткомунистичка транзиција.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Околу 90% од литературата која ви ја нуди образованието е тежок булшит кој е добро разработен и се покажал како успешен со децении уназад во перењето мозоци.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Јебем ти таква демократија. Ако е тоа демократија тогаш мора да кажам дека е најпосраниот систем на уредување кој е измислен досега и не е ништо друго освен дупење у здрав мозок и трговија со гласови.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Знаеше дека некој му застанува пред божјиот пат. Само не знаеше кој е тој.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Масата на фракталот расте пропорционално со Р, кој е степенуван со некоја сила Dm, која не е цел број.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Вториот човек што сакам да го споменам во овој контекст е господинот Башким Адеми, кој е претставник на една сосема нова феноменолошка одредница во скопскиот андерграунд.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Од друга страна на интелектуално апологетски нивоа, нашата, македонска историја на уметност (особено на новиот век - од ренесанса до денес) е толку сиромашна,особено во оние неколку векови во кои е профилирана европската цивилизација (периодите на ренесанса, барок, класицизам и реализам) што помислив - би требало нешто од тие празнини и да се пополни.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Во таа смисла, еден евидентно анахрон концепт за тродимензионален простор кој е тнр. „база“ на медиумот „архитектура“ веќе не може да опстане во своите три димензии туку ги користи придобивките (кадрирање, суспенз, нарација...) на тнр. дводимензионален простор на филмот, на пример (кој, парадоксално, „со една димензија помалку“ - иако и таа се освојува со Виртуелната Реалност - се здоби со повеќе „реалистичко ткиво“, со повеќе „видливост“, да речеме, од множеството тродимензионалност што нѐ опкружува!), или, уште порадикално, архитектурата ќе мора да се соочи и со тнр. мултидимензионален концепт за простор на Хокинг (кора од портокал, како пример!), кој станува парадигма за „просторна ориентација“ на крајот на веков. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 11

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

- Кој е? - Јас сум Павле, Павле Заричин. - А... а... еве сега ќе ти отворам.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Го вратија во деновите, кога копнееше да истргне со трубата звуци, какви што никој не чул, - да засвири еднаш сам, - сите да видат кој е и што е тој...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Кога малку ја стиша кашлицата, успеа да праша: - Кој е?

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Го барав и во болница, да не го удрила некоја кола па да паднал во кома и да не знае кој е.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Односот кон спиралното кој е сексуален - „имав пенис во спиралата“ - му се спротивставува на давењето на дишачот во Javel, а сепак не е ниту вистинско бекство, ниту барем одвоена алтернатива, туку рефлектирана слика. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 193

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

„Задачата - вели Ботеро - се состои во определувањето, кога ја гледаме сликата да знаеме кој е изворот на нашето задоволство“.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

(245-246) Влегувам во собата и ја затворам вратата толку полека што таа не ни забележува (ни вратата, ни жената која е во собата).

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Кожите содржат буфотенин кој е халуциноген.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Така, на пример, дистинкцијата помеѓу збор за збор и смисла за смисла преведувањето, која е поставена уште од времето на Римското владеење, остана да биде главна точка за дискусии помалку или повеќе сѐ до денес, додека релацијата помеѓу преведувањето и појавата на национализмот допринесе да се расветли значајноста на разликувањето на културните концепти.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Кој може да каже, барем од нашиве сегашни сознанија, кои се неговите објективни физички параметри, која е неговата вистинска детерминанта: и во физичка и во филозовска смисла?

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Се надеваме дека оваа јуристичка анализа изразена преку критичкиот осврт на трудово-правната легислатива на Република Македонија ќе претставува релевантна референца не само за работниците, кон кои е главно наменета, како подобро и поподробно би се запознале со своите права, туку и на синдикатите, катедрите по трудово право на универзитетите, невладините актери, пошироката јавност и сите оние кои имаат интерес за оваа проблематика.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Кој е тој безобразен Бог што влегува во мене со својот политички фалус, фалусот на мојот потпис, па и јас влегувам во него, и зарем нема во потпишувањето на таквиот формулар, во пенетрацијата на неговото „јас“ во моето, висока доза на перверзен (хомо)сексуализам, што се вика власт?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се доби ваков текст: ЈАС, потресен и огорчен од она што се случува денес со ЛУЦИЈА, која е обесчестена, пристапувам кон партијата на ЛУЦИЈА и се обврзувам дека дење и ноќе ќе работам на поткревањето на ЛУЦИЈА до степен на усвитеност, дека ќе ѝ ги вратам честа и достоинството и дека...“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Водата зарем нема своја топлина, и зарем не е постудена од огнот, кој е жежок?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јас гледав во формуларот: на него беше составен еден ужасно патетичен текст, во кој најгоре, на почетокот, стоеше: „ЈАС“ (подоцна многу размислував за значењето на заменката „јас“ во партискиот и општествениот живот, воопшто), „Потресен и огорчен од она што се случува денес со здравиот народен дух и народната уметност, која е обесчестена, пристапувам кон Партијата на здравиот народен дух и се обврзувам дека дење и ноќе ќе работам на поткревањето на тој дух до степен на усвитеност, дека ќе му ги вратам часта и достоинството и дека...“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Водата зарем нема своја топлина, и зарем не е постудена од огнот, кој е жежок?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тој предложи да се сокриеме некаде и да ги следиме (сега разбирам дека и тој беше погоден колку и јас и дека сакаше уште таа вечер да расчисти со Луција: колку смешно – што да расчисти, кога ниту јас ниту тој немавме ништо со неа?); така ќе сме виделе која е девојката со Фискултурецот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Кој е тој да ги мери и премерува нашите заслуги и хула бесчесна да фрла врз видението и буквите на отец Стефан?“, праша отец Маргарит Духовникот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Една сенка се вртеше околу крушата. Беше веќе темно и не можевме да распознаеме кој е.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Најпосле избувнува: - Кој е? Гласот не е толку силен, ниту претерано строг, но, сепак, целото одделение се стресува.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

И така, појдовме да го видиме каменот. Салата во која е изложен тој славен камен, е преполна со луѓе.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

- Кој е? - пак ја кине тишината неговиот глас.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

И кога во таква една култура (во која илјадници луѓе проживеале цели страшни паразитски животи на „културни работници“, обезбедувајќи си го до своите втори и трети колена тоа страшно влијание и семоќ на нивото на ова бачило во кое се прпелкаме) некој ќе завриска: крадци!, доларите истекуваат!, време е за пар бројки: (а пред тоа, фала богу, мантрата: Сети се кој си, кој е твојот интерфејс, кои се твоите динамички инпути и аутпути што те одржуваат!): „Маргина“ досега од „Фондот отворено општество на Македонија“ (дефетистички, но сигурно со дебели причини преименуван во „Хуманитарна фондација Сорос, Македонија“) за објавените пет броја (во четири книги) добила 2 250 американски долари.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во оваа прилика не навлеговме во Ќосиќевите спорни излети во политиката и полемичкото тежиште го ставаме на неговата еминентно писателска пракса.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Другите размислувања за областите на моќ би го вклучиле степенот до кој сѐ уште постои некоја од структурите кои ги претставуваат претходните системи на владеачка моќ, и степенот до којшто институционалните нееднаквости - тие од структурна природа и тие кои се однесуваат на нееднаквоста на можностите - доминираат во нашата култура.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Но кога сексуалните конотации на тоа стакло се разгледуваат во светлината на католичкото воспитување на Дишан, тешко е да се поверува дека токму таа фотографија - на која е прикажана познатата Санта Марија дела Салуте од десна страна, а од лева во далечината се гледа Ил Реденторе - е одбрана потполно случајно.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Сети се кој си, кој е твојот интерфејс, кои се твоите динамички инпути и аутпути што те одржуваат!

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Дека неговиот литературен текст на безброј места се пресекува со реалноста, која е надвор од него, е факт лишен од секаква контроверза.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во својата анализа на Бентамовиот Паноптикум, Фуко обрнува внимание на структурата која е во сржта на неговото делување.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

На плакатот, хоризонталата прикладно е добиена со линијата на допирот на водата и небото, односно со хоризонтот на сцената.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Франц Фенон рече дека важна работа за национализмот на угнетениот народ е тоа што кога еднаш ќе ги утврди своите цели, би требало да развива социјална свест која е многу различна од националната свест.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Таквата метода би можела и да ја избегне спротивставеноста помеѓу нормалното и патолошкото врз која се потпира тој медицински, психолошки пристап – кој е столб и крепа на современата хомофобија.16

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Признавајќи ја љубовта на стрејт-хипстерите кон таквите чудни културни облици и практики, а истовремено одбивајќи да ја изрази таа љубов, освен на гротескен и преувеличен начин, да не би случајно некому му паднало на ум нешто погрешно, стрејтерската хипстерска иронија им одржува и зацврстува (иако од преголемо фраерство не се расфрла со неа) дистанцирана и незасегната положба на хипстерите – односно положба на релативна општествена повластеност.418 Поентава делотворно и нагледно се нагласува во еден ред од еден ироничен напис за иронијата, со датум од 3 февруари, 2008 година, објавен на страницата на интернет наречена Работи што ги сакаат белците (Stuff White People Like), а сега објавен во една многу продавана книга со истиот наслов.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Најречовита и најсамосвесна забелешка, би рекол, му е следнава: „Но, причината поради која белците ја сакаат иронијата е што таа им овозможува да се си се позабавуваат и да им биде подобро во сопствената кожа“.419 Таквата иронија им овозможува на успешните шизички стрејт-белци, вклучително и на Ландер, да се справат со срамот поради тоа што се повластени и белци дистанцирајќи се од културата во која веќе спаѓаат, тешејќи се со можноста дека не се докрај вмешани во неа, ставајќи се над неа и надвор од неа благодарение на тоа што имаат критички поглед, како и преку идентификување со маргинализираните луѓе, што им овозможува и понатаму да си учествуваат во неа со почиста совест.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ја напишал „кландер“ (Кристијан Ландер), основачот на страницата, а во неа се изнесува извесен хипстерски поглед на белците хипстери.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ландер, кој е Канаѓанец и кој се опишува себеси како „недокториран докторанд“ што живее во Лос Ангелес, има да каже разни занимливи и забавни работи за прашањето зошто таквите луѓе ги привлекува иронијата, зошто иронијата има толку значајно место меѓу работите што ги сакаат белците.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Човекот кој е секогаш во конфликт со околината, нема услови за убав живот: тој е полн со отпор, омраза, напнатост.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Секој сомнеж во верата го разнишува балансот кој е потребен за да се оди по работ, а тогаш се паѓа во вечна пропаст.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Ако имаш искривено огледало, во него можеш да ја видиш таа сина линија, повлечена, наталожена точно врз горниот дел на видливите нешта, на нивниот хоризонт: како со широка четка, на која е нанесена сина боја, повлечена од рацете на уметникот врз платното.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Најниско е сината боја што ја содржи тајната на постоењето, но под синилото има еден празен простор кој е безбоен, невидлив.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Некој ѕвони, „кој е па овој сега?“, го навлекува џемперот врз маицата, се искашлува, ја отвора вратата.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Тие ќе исчекуваат. – Кој е? – Ќе прашуваат. – Изгубениот гостин – се слуша мојот глас. – Што бараш тука? – Невидената насмевка – одговара мојот глас.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

„Дер ис а вор гоинг он?“ „Но, но. Хистори. Нау итс гуд, спа Банско, френки, чушки, вотерфолс ин Колешино“ (Кој е па сега тој Френк? И зошто е во бања?) „Енд уат ду ју синг?“

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Само не можам да се ослободам од прашањето што постојано ме гризе - кој е крив?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тоа беше време кога младите, или барем оние млади кои јас ги познавав, живееја во очекување на остварувањето на љубовта, а почетокот на заедничкиот живот веруваа дека ќе биде симнување на рајскиот поредок на земјата, а потоа ги отрезнуваше баналноста на секојдневието кое ги очекуваше, бидејќи секое очекување кое е поголемо од стварноста, како и секоја љубов која е поголема од оние кои се љубени, завршува или со пропаст, или во тривијалност.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тоа беше нашето време, времето на молк за телесноста.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во тесна врска со религиозното чувство кое провејува низ книгата - кое не го загрозува, туку само го зголемува нејзиниот уметнички впечаток - е темата на „божјите луѓе“ како комплементарна со тоа чувство, теми која е централен лајтмотив на оваа книга.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Катерина Кедрос ќе „блада на јазик што го мрази“, авторот ќе се моли за спас на душата на својата (можна) сонародничка, а книгата „Псалми“ ќе биде сместена во музеј крај црквиче во реонот на Фенер - за да остане засекогаш неодгатнато колку таа книга навистина била стара, кој ја напишал и која е нејзината смисла.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Го праша стариот кој е, кого бара, од каде доаѓа, но тој само молчеше, мижуркаше не дишеше.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Се поставува прашањето: кој е во сето тоа крив? – На тоа прашање јас не можам да одговорам.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Прво да видиме кој е крив за сегашното востание на кого паѓа најголемата одговорност за него?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

За г.Бешков попрашајте кого сакате во Битола, било тоа од персоналот на тамошните консулства, било од бугарските учители, било од влашките, било од граѓаните или најпосле од Циганчињата со кои има разговарано г.Бешков, постојано одејќи по градот без работа, и сите ќе ви кажат кој е г.Бешков.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Исто така Бугарија со својата искусна дипломатија нѐ поддржа…! 5/ за хранењето на избеганите Македонци во Бугарија и како најголема награда за името Бугарин што го насадија кај нас, ни покажаа барем да знаеме кој е причината за сите наши несреќи, а тоа била…Русија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Спротивните аргументации не даваат можност да се најде која е најправата и затоа Македонецот решава дека сите се лажни и дека има само една непобитна вистина: Македонците Словени се Македонци и Словени, следствено, треба секој Македонец да ги чува интересите на својата татковина и на својот народ, а не интересите на пропагандите.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Нејзиното потпирање врз француската феминистичка теорија открива една философска наклоност која ја споделуваат полските и екс-југословенските феминистички интелектуалци, и е сведоштво за една философска ориентација поинаква од онаа која е доминантна во Соединетите Држави.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

“За разлика од индивидуално создаваната литература -вели Кувер - која е заштитена на еден старомоден начин, како што се заштитува приватната сопственост, ние во работилницата си играме слободно и анархично, работејќи врз заедничкиот проект на просторна литература, кој се нарекува HO- TEL.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Уште повеќе, како што се залага де Лауретис, сите жени се исто така вклучени во конфронтација со одредената претстава за Жената, претстава која е културално доминантен модел за женскиот идентитет.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Како филозоф кој е воден од интересот за умот и за вистината би одговорил на Вашето прашање, дека е така бидејќи текстовите по мое мислење така егзистираат и така се читливи.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Мислам дека ја разбирам нејзината поента, но измените коишто феминистичките философ(к)и ги реализираа се чини се поништени од овој начин на карактеризирање на задачата која е при рака.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Како што вели де Лауретис, феминистичката теорија ја отелотворува сопствената специфична разлика која е истовремен „двоен влог“ на критичката негативност (деконструкцијата на фало-логоцентричното познание) и „афирмативната позитивност на нејзината политика“.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Не го давам Велигден Студот што му ги штипкаше образите по својата ледена горливост беше исто толку постојан како и оној срам поради кој е сега овде.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Една турска поговорка, пак, вели: „Кој е роден да биде обесен, нема да се удави в река“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Разбираш - ако го најдат Турците, не ќе знаат ни кој е ни што е.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Гореше човек и врескаше, паѓаше и стануваше. И пак трчаше кон ветерот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Немаше обичај да ги објаснува своите прашања како Марко Марикин и не ги сакаше прикаските од стари времиња.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Ене го проклетникот. Тој сам ќе си ја стави главата на тепсија пред Калпаковата тајфа.“ „Тој не е сам. Погледни, оној со него е...“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И колнела расплетувајќи ги косите и паѓајќи на коленици, секој збор да ги жегне, семето да им се сотре, утрешна бела виделина да не дочекаат. Не ја тешеле.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

По гласот погодија кој е. Почнаа да се стрчнуваат кон него, да го удираат со веленца и со шубари, да го тркалаат. Од него летаа светулки.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Му реков дека навистина бев зад ридот, тој не можел да не го види тоа зашто секогаш очите му гледаа на сите страни, но дека не знам за кого ме прашува, дека не знам кој е тој зад ридот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но јас веќе знаев кој е со него и дека тој што е со него е изврзан со гнил ремен, ишаран од стапиште со модрици и безумен како и секогаш зашто до мене достаса најпрвин неговиот глас - „Не давај ме, внуку, на никаквециве, ќе ме обесат“ - потоа јасно го видов како се ниша килав пред својот внук и судија и како плаче кикотливо, ја видов таа безначајна празнина во лита и скудна облека на која никнала долгнавеста тиква со влакна, но тоа е сега прикаска што мојава улава старост ја раскажува со чувство на посничка осаменост пред друга, калуѓерска и божја, бездруго свето дрво што размислува над туѓи мисли и се моли над туѓ грев, на оние што веќе ги нема, што се прав како што ќе сум и јас утре прав, јас, Лозан Перуника, дамка од дамките на минатото и вчерашна жива смрт од дружина на мртви луѓе, и тие вчера со гнев и јад во секоја капка на крвта вчера, кога и јас, и сирак и главен терач на туѓа двоколка со сив ѕевгар, сонував и живеев зелено, зелен во една земја што помеѓу топењето на снегот и сушите на болните лета не знае што е зелена пролет, зелен април или зелен мај, и знае или можела да знае што е зелен страв пред чудовиште оплодено од еден друг господ во градината во која се преселиле од рајот женското петле Адам и неговото ребро со женска коса, женски колкови и женско умеење во гревот да посади боцки од кои душата станува жива рана.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се оддалечувале да не ја слушаат и да не ја гледаат како се скаменува. - Девојкана, мајко Минадора ... - Која е?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ќе му ја запалиме облеката на оној зад карпине. Голиот човек нема вера.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Знаеш ли кој е овој недоквакан младич што ни го испратиле како атентатор на Ѓорчета?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Отпрвин тоа се бавни кругови околу Неда, но со време тие стануваат сѐ помали, додека тој не стигне до точката која е центар на кругот, веднаш зад Неда.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Кој е ова доба, на полноќ, што ме прави бе узур?!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Збирот на минутите понекогаш изгледа поголем од неговите составни делови, па четириесет и пет минути не се состојат од една минута, па уште една, и така четириесет и пет пати - кога се групирани, минутите како да формираат некаков пакет, кој е полесно да се проголта како сендвич со шунка, кашкавал, зелена салата и кечап, а не само како сува кифла.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Не се обидувај да го подучиш оној кој е сигурен дека знае.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Мистеријата во неговото опстојување е во тоа дека највисоката и крајна апстракција за темелот на светот како божество на крајот на краиштата претставува нешто сосема “натуралистичко”, додека “класицистот” со својата близина до природата доаѓа дотаму она метафизички не-сликовитото, имено, Бога, да си го претставува во сосема алогична фигура за човечката историја: како човек. okno.mk 247

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во таа теорија на слики Витгенштајн тврди дека исказите од кои е сочинет јазикот се аналогни на низи од слики.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И сепак како тоа - овде преферанс и кој е тој генерал?

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Прастар естетички судир (...) Дали изворниот антагонизам меѓу двата „апсолути“ кој е толку заострен во денешниот свет, не само во денешната уметност, претставува борба за сликата божја?

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

На парастосот јас чинам, не бев.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

- Кој е... Тоа го викна тој. Гласот му остана во стегнатото грло. Штама.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Саво! Ајде сега да те видам! Вклучи ја својата војничка меморија и погоди која е оваа дама.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Каква пак сега Америка? - се прашуваше, која е оваа што му стана жена.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Колку повеќе се будеше, сѐ поодредено разбираше дека она одвратното и навредливото е токму тоа што постои, а она што го прекина овој смел глас е така полнолико гордо, силно и младо и сета негова намачена душа жедува за она што веќе не постои и што престанало да биде живот и се претворило во некаква оддалечена светлина а без која е тескобно и мрачно.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Прво, кој е најголемиот мудрец, второ, кој е пророк над пророците и, трето, која е најдобрата вера на светот?

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

И така, редум пред мене, секоја нова приказна беше како сјајна и чудесно шарена, нова крцкава бонбона, која те предизвикува да ја пробаш за да ѝ го почувствуваш единствениот вкус, кој е секогаш толку различен, но и така сличен по некој состав и по мајсторлак познат само на создателот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Кој е сега овој?“, се прашувам, и прво ми паѓа на памет дека дошле за струјата ама ноќе не предупредуваат, само без предупредување ја сечат наутро.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Со немир во срцето, како оној од песната на Тошка и Каролина, и распеана душа, ѕвонам на домофон: „Кој е?“

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И почнуваш бизнис во кој ти треба само благајник за броење пари и некој роднина кој е вишок како технолог на завод и има платено телефонска сметка, па само ти закажува средби со несреќните, а нив ги има - ехехеееј!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А, тие, нашите деца, кога ќе стапнат на зелениот тепих, кој е негуван како англиски стадион, стануваат исто деца како и нивните дечиња.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А, се сеќавам дека престиж беше да имаш ноже специјално за правење форми од дуњата на Џорџе Балашевиќ, од „строубери“ од „Д Битлс“, од тиква од една за мене грда македонска песна, па да ги свариш во компот и задолжително да поделиш по комшиките зашто која е финтата ако теглите ги наредиш во визба во која само ти влегуваш.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Тука го позајмува неговото име, станува Градишки Пат, и под тоа име, кршкајќи, грбавејќи се, стенкајќи, одморајќи се и припазувајќи се од дивина, која секој миг може да истрча од орманот, се искачува на сртот, кој е гол и зарамнет.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Да си одиме, му вели гласно на Лазора Перуноски кој е старешина на сојовите кои живеат и работат на Имотот и негов доверлив човек.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Потоа го соблекува палтото, му го подава на Васила и зема да се качува направо спрема седелката, која е водорамна пукнатина во спилата и пред која, од левата страна, расте ниско и осамено дреново дрво; за него, смета Максим, ќе се држи кога ќе го убива кобникот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Напуштајќи ги, пак, ливадите, во правец кон населбита во Потковицата, која е сместена на Станкоски Рид и под неговите подножја, или во павец кон излезот од Потковицата, иако земјиштето е рамно како дланка, човек е приморан да прескокнува многу долови и ендеци.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

На прв ден Водици, уште во раното, го кршат мразот во Алилски Вир и во направената дупка го фрлаат крстот, кој е дрвен, лесен и кој плива во водата, за оттаму да го извади некој од младите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Од замрзнатата кора на снегот, која е оптегната небаре штавена кожа и врз која расчателените сенки на дрвјата изгледаат како гребаници, во воздухот се креваат осилки и боцкајќи во очите предизвикуваат солзи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Има три мали пенџериња (едното гледа на југ, на дворот и гумното, другото, западното, преку сокакот на авлијата и во портата Јаузоска, и третото гледа на север на сретселото: четвртиот, источниот ѕид е внатрешен и ја одделува одајата од другите простории во куќата која е сета на едно рамниште - приземна) и сите три се зарешетчени со железни прачки дебели колку прст.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога се исправа пред седелката, со левата рака држејќи се за дрвото, а во десната држејќи го секирчето, некое време се навикнува на темницата внатре, потоа, кога го здогледува бувот, исправен и скукален сред седелката, го зема со секирчето од страна, оддесно.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Овдека, пак, на почетокот на источниот лак, кој се издига над Алилово, кој е свртен навнатре и кој се вика Зајачки Рид, гледано однадвор, пак од север, од североисток или од северозапад, над пазена дабова шума од неколку декари, се издига едно од памтивек исушено дрво.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Не сакајќи да покаже страв пред неа, појде кон вратата; се сопна на триножецот, и застана, тивко прашувајќи кој е.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Кој е најјак на светов? да се степаат Кузман и Крвавиот капетан, кој ќе победи?

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Тие го колнат и со месец и со крст да им каже која е таа Наполинка.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Ами, каде е сега, прашува Уља. - Штом се растураат војските подома, вели Јон, сигурно и тој ќе се врати. Кој е за враќање, ќе се врати, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Почнувам да викам. - Кој е таму, слушам. - Јас сум, велам, не плаши се!

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А за кого се борев, прашува, за кого и против кого, прашува, кој е поразениот, се прашува, ама одговор сега не си дава.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Кој е сега со мене, кој е против мене.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сме се измешале со гуштери, со змии, со кртици, со разни гадурии. Не се знае кој е полиот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ах, да знам која е ѕвездата негова, да видам како гори, како трепери, кај се држи на небото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Билјана го претстави Александар пред својот сопруг како добар школски другар кој е дојден на балот со Бојана.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Наоѓаше другарче од средно, комшија од маалата или братучед на баџанакот кој е високо поставен во партијата која има победено на изборите. – Алек, ич не се изненадив кога ми рече дека тој ќе биде директор на секретаријатот.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Пред една година, додека одев на работа, ја оставав сама во мојот стан.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кога запре кај автобуската станица на патот, долго време не смееше да се сврти назад, да види кој е зад неа.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Отпосле ќе прашаат кој е на потег, ама јас веќе сум подзаборавил на играта, сум ја нарамил пушката, излезен сум во дворот и тргам на чкрапецот кон секаде: дум дум дум!

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ми дофрли: – Како која обетка? Онаа која е предуслов за да станеш јунак во приказната „Чај за двајца“ и да дојдеш овде.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Треба да чекате некој младич кој на масата пред вас ќе стави еден неизрежан клуч.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

4. Првата следна среда треба да отидете во градината на кафеаната која е најблизу до соборната црква во вашиот град (овде, во Белград, тоа би било во улицата Крал Петар број 6, во градината на кафеаната Знак прашалник).

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Синчето не се предава: го повторува прашањето илјадапати, не дозволува поука, се дрзнува да допраша.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ѓувезија Дубровска стоеше пред Ѓувезија Дубровска.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Имено, во 2008 година направив еден посебен антологиски избор на раскази од светот, кој е објавен под наслов Свет во мало, во издание на ПроЛитера од Скопје.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Првиот е Петре М. Андреевски, кој е избран како автор низ чиишто раскази прозборува македонската народна колективна културна меморија, полна со легенди и митски приказни, со суеверни верувања и пагански сеќавања...

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Освен тоа, вкусот кој е роден сам по себе зависи од набљудувачот: „Тогаш сфатив дека на гледачот, повеќе отколку на уметникот, уметноста му е дрога од навика, и затоа сакав да ги заштитам своите редимејди од тоа сквернавење“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Тогаш, која е улогата на оргазмот во психичката сексуалност?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Едноставно, лешникот, онака заоблен, мазен и тврд попрво би отскокнал отколку што би се распукнал од ударот, сечилото само би го допрело и би се одбило, освен ако не удри точно во онаа точка која е самиот, најосамен врв на лешникот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Имено, на општеството од поединци тој му го спротивставува Volk-от, а колонизацијата би ја одменил со националниот гениј, т.е. „со разулавеното потврдување на оригиналноста која е поставена како апсолут“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Го презираше повторувањето, принцип што се провлекуваше низ сите негови дела, зошто тоа е клуч за раѓањето на вкусот, и поради тоа лесно би можело да ја упропасти онаа апстрактна замисла каква што е концепцијата за редимејд, која треба да биде неоскверната и оддалечена од сферата на сегашните или идни теории и формули, „што се темелат на повторувањето“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Која е мојата должност на овој свет. Дознав.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Си размислувам, која е поентата на овој мој животопис. Најчесто сите ми се жалеа.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Посебно татко ми, кој е пролонгиран како фанатичен патриот.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Размислував за визионерството. Дали е тоа дарба или особина која е кодирана во гените, наследно.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

А целта е таа која е променлива, не суштински, туку патот по кој одиме за да ја достигнеме има варијации кои не секогаш сме ги планирале.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Сега знам која е мојата муза. Тоа е моја пријателка, моја љубовница, моја соперница.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Влезе во неголемата куќа со ѕидови од камен и ја тресна вратата зад себе. Удри резе.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

- Која е таа Мортенија? – го прашав човекот што потрча крај мене. Не ме ни погледна.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Следува дека секој од спротивните полови на конструктот е „позитивен” сам за себе. (види Benjafield 1983). Husain (1983, стр 16-18) понатаму забележува дека: Дефиницијата на биполарноста како релевантен контраст, како контраст кој е неопходен за значењето на конструктот, е интензионална . . .

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

На сликата се гледа зградата на Кучешкиот пансион, слична на хотел, пред која е застанат Богдан; за ремник држи куче; крај него е неговиот другар Којо Пипиле кој му помогна да се вработи во Пансионот по доаѓањето од Чехословачка; и тој држи куче за ремник; над влезната врата, зад нив, е фирмата „Кучешки пансион” на која има нацртано глава од куче.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Оди по патот крај кој е припиена и реката одејќи заедно со него како впрегнати во јарем; на некои места патот ѝ одзема на реката, а на некои места таа му одзема поткопувајќи го; дури долу во полето се одвојува од него и напојува ниви и бавчи, овошни насади и лозја, се провира низ трњари и капинари и други неплодни скрки и стрништа, спојувајќи, како божја рака, диво и питомо, плодно и неплодно, одгледувано и запуштено.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Уште од култната книга на Сузуки и Фром Зен будизам и психоанализа, се знае за стереотипот според кој запад го карактеризира прагматизмот, а исток неговата мистика, која е насочена самата кон себе.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Климент Камилски никогаш не го прашуваше Татко кој е на сликата, но сега помисли дека тоа може да биде само Али Фети Окјар и никој друг.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И обајцата беа согласни со тоа дека во лексичкиот фонд на секој природен јазик постојат домашни и заемени зборови зашто не постои јазик во изолација, не постои јазик кој е чисто свој.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И ние, децата, збунети, без да ги разбереме зборовите на гостинот потрчавме кон Мајка за да ја известиме кој е четвртиот играч и што кажа.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко не кажа веднаш која е таа постапка.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Овде, таа двојна имагологија (како запад го гледа исток и како исток го гледа запад) е балканизирана.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Го говорев и тоа што беше напишано и тоа што никогаш не ми паднало дотогаш на памет. - Ох, молчи, молчи, брану див, кажи во овој случај кој е прав, кој е крив, - и, се разбира, вчас стивна бранот, настана една долга пауза, крајбрежните води тивко шумолеа, божем, го предеа платното на вистината, бело, а отровот, невистината се претвораше во малечки, црни меурчиња што ништожно умираа на брегот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

3 Милан Ѓурчинов ги открива кај Чинго белезите на начинот на раскажувањето во еден општ впечаток, кој е, сепак јасен и прецизен: „Од првите свои чекори, од првите прозни записи со кои стапи во нашата книжевност, младиот автор изградуваше некој чуден, само нему својствен начин на раскажувањето кој како да немаше многу заедничко со книжевниот професнонализам...“

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Прозата на Б. Варошлија „произлегува од еден говор кој почнува да се раѓа сѐ понагласено во нашата јазична практика во урбаните средини, расказите на В. Малески се градени врз одредени говорни ситуации во кои се еманципира еден јазик на чаршијата, на градот, од говорот на руралните средини со кои е сѐ уште во силен контакт, литературата на С.Попов произлегува од јазикот на селото кој е затекнат во една конзервирана состојба итн.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

- Умрете, умрете, бев немилостив, овој оган, ова срце што се пали, проклет да бидам, еден ден бел-сив, ќе се види кој е прав, кој е крив!

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Јана спиеше цела ноќ на моите гради. Или - Јана, која е таа?

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

„Сепак, не сфаќам што може да е важно за обајцата.“ Чу: „Јана.“ „Јана!“ се зачуди. „Која е таа?“ „Девојката со која се состануваше во овие ноќи.“ „Малата актерка“, се сети Отец Симеон.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Го наслути. Стои во бел мантил пред здрвените пралуѓе и им објаснува без грч во гласот и во ликот каков е, кој е, каде се наоѓа.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

И во оваа збирка, како и претходните, сето нејзино постоење преточено е во стихови со кои е опточено нејзиното севкупно бивствување.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Вероника умее да пее за секоја најмала ситница, за секој најобичен детал од животот, дури и за оние најдосадни мигови во кои е вплеткана работејќи една чисто техничка работа.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Наеднаш се слушна силно трчање по скалите нагоре и вратата од собата се отвори со трескот силен како експлозија: „Кој е тој Петар???

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Личноста за која е корпата, треба веднаш да потрча и да го фати оној кој ја оставил и тогаш разменуваат бакнеж.“

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Петре, ова е Тамара Вилајетовиќ од Белград, асистентка на Г-ѓа Перуниќ и Томаица Јовановска која е моја млада колешка од Битола и која помага тука за модното дефиле.“

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Месади немаше директен одговор, но сепак рече: - Не знам точно кој е, ама ја изнесе програмата на својата Демократска партија!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Бен Али се надоврза: - За мојата земја е чест да имаме амбасадор кој е и писател од наша блиска, пријателска земја.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Бургиба повторно се огласи: - Кој е тој, те прашувам повторно?

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ако претпоставиме дека механизмот на процесот досега беше точно опишан, тогаш кој е мотивот за ова огромно и детализирано настојување за запирање на историјата во еден точно одреден момент ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ништо друго не го одржува заедно, освен идејата која е неуништлива.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Која е нашата причина? Зошто ние ја сакаме власта?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Само кажете кој е тој и јас ќе ви кажам сѐ што сакате.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Секогаш во секој момент ќе постои возбудувањето од победата, задоволството од згазувањето на непријателот кој е беспомошен.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Му се чинеше како површината на стаклото да е куполата на небото, под која е затворен цел еден мал свет, заедно со неговата атмосфера.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Не се работи само за синонимите, туку и за антонимите. Впрочем, какво е оправдувањето за постоење на еден збор кој е само спротивност на друг збор ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Додека видот одново му се изоструваше, тој се сети кој е и каде се наоѓа и го препозна лицето што гледаше во неговото; но некаде во неговата глава постоеше голем празен простор, како да му е извадено парче од мозокот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Не ми е гајле кој е тој, или што ќе сторите со него.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Проблемот не беше само во тоа што сексуалниот инстинкт создава свет за себе, кој е надвор од партиската контрола и кој, според тоа, мора - доколку е можно - да биде уништен.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Порано. Уште порано, многу порано, постоел само еден човек, по име син на Пајко или ибн Пајко, ибн Бајко, а можеби и ибн Тајко. Кој е вистинскиот?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Таксират тебе, ама таксират и мене ме трефи, не знам кој е поголем.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Да нема барем гајлиња со женската убавина, која е обично за други радост а за мажот грижа, и тој е само нејзин буден чувар, кој зад седум пердиња ја крие за да не стане шербетлија мамка за секакви гадинки.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Чудно ми чудо”, се исклешти Тодора, „и кравана имаше теле, па што, да не се знае кој е волот?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

А кој е валијата, знае? Валијата е султанов намесник и тој ги има сите права како втор султан кога треба да ги заштити земјата и султанот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ете, што беше верата. Едно врз друго. Кој е посилен.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Оди, се враќа, молчи и таи, а во него сѐ понапред избива потребата и го гори, да каже кој е и што е.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

А кожарот, кој секогаш го снабдуваше Маркота со оној преубав жолт сафтијан прочуен надалеку, само заклати глава: „Вистина“, рече тој, „ако не ги платам испенџето и џизието, сосе семејство ќе ме продадат на џизаедарот Мурат-ага од Кожле, кој е откупник на државните даноци за скопската нахија.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Кој е тој Колумбо?“ „Првин да се раздолжиме, пријателче, со триесетте аспри”, почека дубровчанецот, вадејќи од џебот грст метални парички со кои почна нестрпливо да тропка.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Првин, чувствувам, ми се намовнуваат рамената, па задниот дел на вратот и долниот раб на косиштето, дури потоа блеснува помислата: Па, двајца се! Кој е вистинскиот?...

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Лежиме во скутот на Дух кој е посилен од нас.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ноќеска повторно го сонував оној сон, но наместо она физичко чувство на ужас што го доживеав првиот пат, а какво што никогаш несум доживеала на јаве, овој пат имав некакво интензивно, мачно, скоро сладострасно чувство на ученик кој е фатен дека не ја научил лекцијата за која јасно му било речено дека мора да ја совлада ако држи до својата иднина.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Зар, рекол, Долнец било за продавање? Кој е господар на земјата? Лена тогаш замолчала. Што можела да каже?

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

А, пак, спротивно на ова, со измените на ЗРО (2005) од декември 2008, беше проширена можноста за жалба без суспензивно дејство, упатена, најчесто од незадоволниот работодавач, до Министерот за труд – и тоа не само против решението на трудовиот инспектор со кое се забранува вршење на работа, туку уште и во два случаја: (1) против решението со кое му се наредува на работодавачот да донесе или поништи акт со кој би ги отстранил утврдените неправилности и недостатоци; како и (2) против решението со кое се одлага извршувањето на конечната одлука на работодавачот со која е повредено некое право на работникот, за коешто овој повел работен спор пред суд (чл. 7, ЗИДЗРО/дек.08).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Укината беше долната граница на неговата висина (чл. 19, ЗИДЗПИО/07), а во врска со неговата висина во случај на повреда надвор од работа или болест беше пропишано тоа да биде висината на инвалидска пензија настаната поради професионална неспособност за работа наместо претходната одредба според која таа треба да изнесува 50% од основата за пресметување (чл. 17). 98 Што се однесува до обврските на Фондот за пензиско и инвалид- ско осигурување во поглед на исплатата на надоместоците на плата за лицата со преостаната работна состојба, во 1995 година Фондот беше ослободен од обврската да обезбедува средства за исплата на надоместоци на платата поради работа со скратено работно време и поради помала плата на друго работно место, која е префрлена на товар на работодавците.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Таа доби надлежност да врши преоцена- ревизија, покрај на оние наоди, оцени и мислења на Комисијата за оцена на работната способност со кои е утврдена 94 инвалидност, и на наодите на новоформираната Комисија за задолжи- телен контролен преглед, при што е овластена и да изврши непосреден лекарски преглед на лицето кај кого е утврдена инвалидност, односно неспособност за работа (чл. 4).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Но, наместо само врз работодавецот, со новиот Закон, е предвидено со ваква казна паралелно да се казни и одговорното лице кај работодавецот (чл. 227, ЗИ/05) – што, пак, се очекува да даде поочигледни резултати при ефективното спроведување на судските одлуки во сила, знаејќи дека тоа лице ќе биде и лично погодено со оваа негативна санкција, доколку на дело не ја спроведе судската пресуда која е во корист на работникот. 3) тенденциозно бришење на цел еден појаснувачки член, којшто го регулираше надомест на плата во случај на враќање на работникот: имено, во новиот ЗИ (2005) целосно е испуштен чл. 226 од стариот ЗИП (1997), којшто предвидуваше дека работник, кој поднел предлог да биде вратен на работа во правно лице, може да предложи судот да донесе решение со кое се определува дека правното лице е должно да му ги исплати, на име плата, месечните износи пристигнати од правосилноста на пресудата – додека не биде повторно вратен на работа.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Во случај на понатамошно користење или дистрибуција морате на другите јасно да им ги дадете до знаење условите под кои е лиценцирана ова дело.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Нужно беше да се интервенира и кај правната заштита, па така се предвиде дека, во случај на спор, кога е постапено спротивно на забраната за мобинг, товарот на докажувањето паѓа на поединецот или на групата против кои е поведен спор за вршење на мобинг, освен ако овие докажат дека различниот третман е направен поради претходно споменатите законски категории на лица кои се третираат како „исклучоци од забраната за дискриминација“.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Понатаму, во октомври 2009, беа додадени шест нови члена (213-а–213-ѓ): • со првиот член се предвидуваше надлежен орган за утврдување на репрезентативноста, и тоа е Министерот за труд и социјална политика, на предлог од Комисија за утврдување на репрезентативноста; • вториот член ја уредува структурата на Комисијата, која е составена од девет члена именувани од Владата по предлог на министерот за труд – и тоа, по три претставника на МТСП, Министерството за правда и Министерството за економија.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Сметаме дека тоа ќе биде доволно за заинтересираниот читател да може самиот да ја провери промената која е коментирана.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Но, која е цената што треба да се плати за тие да можат да извлекуваат што повисоки профити?

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Иако материјата која е регулирана со овие закони директно не се однесува на работничката проблематика, одредени прашања кои се регулирани со нив ги засегаат и работничките права.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Имено, предвидено е тие да можат да бидат издадени како: а) лична работна дозвола, која се издава за определен временски период до една или до три години или на неопределено време; б) дозвола за вработување, која се издава за период до една година, ако поинаку не е утврдено со овој закон; и в) дозвола за работа, која се издава согласно со различни временски ограничувања, во зависност од целта заради која е издадена (чл. 8).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Конкретно, со измената и дополнувањето од 2008 година парични- те казни за агенциите за привремени вработувања се зголемуваат од 100.000 до 200.000 (околу 1.600 до 3.600 евра) на 2.000 до 4.000 евра ако ги прекршат одредбите од член 18, односно: ако го прекршат склучениот договор за отстапување на работникот помеѓу агенцијата и друг работодавач и договорот за вработување склучен меѓу агенцијата и работникот кој се отстапува на друг работодавач за замена на привремено отсутен работник; доколку не се формирани според критериумите пропишани во законот; доколку почнат со работа без дозвола или вршат работа за привремено вработување надвор од земјата; доколку склучуваат договори за вработување над бројот на договорите за кои е издадена лиценцата; доколку платата на отстапениот работникот е помала кај работодавачот корисник на истите работи; доколку бараат надоместок за услугите од лицата кои ги вработува итн.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Како нови основи фигурираат: а) одбивањето вработување со полно или скратено работно време, кое не е помало од половината од полното работно време, а е соодветно на образованието, знаењето и можностите на невработеното лице; б) прекинувањето на обука, преквалификација или доквалификација по вина на невработеното лице; в) исполнувањето услови 72 за стекнување право на пензија (покрај веќе постоечката основа која предвидува остварување право на пензија); г) затекнувањето на работа кај работодавец од страна на надлежен орган; д) неоправданото одбивање привремено вработување во исклучителни случаи (поплави, земјотреси, неопходно извршување на земјоделски работи и слично); ѓ) одбивањето работно ангажирање за вршење на јавни работи; е) одбивањето вработување на работно место за кое се бара пониска стручна подготовка од онаа на невработеното лице, а ако тоа, непосредно пред да остане невработено, со своја согласност, работело на такво работно место или изјавило дека прифаќа вработување и на понизок степен на стручна подготовка; ж) нејавувањето на покана на Заводот за вработување од неоправдани причини; з) небарањето активно работа во последниот месец и ѕ) неизвестувањето на Заводот во рок од осум дена за секоја промена која е услов или основа за стекнување, остварување или губење на правото на паричен надоместок.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Далеку помалку воочлив проблем кој е барем исто сериозен колку кршењето на работничките права е нивното постојано намалување.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

8. Контрола и надзор во областа на работните односи Како што може да се види од анализата на посебниот Закон за инспекција на трудот (1997), 39 која е дадена понатаму во оваа студија, овластувањата на Инспекторатот за труд и правата на работниците предвидени со тој закон не претрпеа намалувања, од почетокот на транзицијата до денес. 39. Закон за инспекција на трудот; Сл. весник на РМ, 35/97. 57

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Со донесувањето на Законот за волонтерство волонтерите се здобија со следните права: а) пред започнувањето на волонтирањето во писмена форма да добијат опис на правата и обврските кои треба да ги исполнат и да бидат запознаени со условите и опасностите поврзани за време на волонтирањето; б) да бидат запознаени со општите акти на организаторот на услугите, односно на оние делови кои се однесуваат на волонтерските услуги, за кои се ангажирани; в) да користат средства за заштита при работа согласно со прописите за заштита при работа; г) да имаат право на обука, доколку истата е потребна за обезбедување на услугата која е предмет на договорот; д) право на отсуство за време на волонтирањето, ако за тоа постојат оправдани причини; ѓ) право на дневен одмор; е) право да бидат консултирани и информирани при одлучување за начинот на давање на услугите; ж) право на надоместок на однапред договорените трошоци поврзани со волонтерството (трошоци за храна, трошоци за превоз до и од местото на волонтирањето, трошоци за службени патувања и трошоци за обука) и з) право на заштита на приватноста и личните податоци.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Не ѝ беше јасно која е причината за таквата воздржаност... Можеби некој вид примитивизам.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Разбра и која е субашицата во харемот на кадијата; кој е евнухот кај каданите, што прават и каде живеат тие, колкава е заштитата ноќно време таму, и сѐ што му требаше за еден напад.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Тропна со железото на портата и бргу слушна глас одвнатре: – Кој е? – Јас сум, Сефедине – му се кажа кадијата на својот домашен слуга, Сефедина.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

До него Благоја Бардавски и Јакуб Селим кој е хендикипиран што не го познава добро македонскиот јазик.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Всушност бараката ја користи бај Никола, татко му на Евтим, кој е и чувар и надзорник на куќата што се прави за Оче.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Постои извонредна кратка СФ приказна, за жал не се сеќавам на името на авторот, во која е пронајдена камера која може да биде поставена на снегулка.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Тоа е позната стара работа превркнам — препукнам прегач — особена унечка со телови прегос — денот после венчањето кога се пие блага ракија предотина — прежда преѕалувам — претерувам во нешто пресек —ѓутуре (спаилакот се зема ѓутуре без да се бројат снопјето) прид — пари за невестата без кои во Мариово не ја даваат родителите девојката прикрепник — мажот ми (мојот прикрепник) принова — новородено дете припрто — кусо време проведи ме (од кучката) — одбрани ме провирач — камен со дупка преку која се провираат болни и бездетни жени проводија — подарок во пари на невеста и мало дете пролетнина — пролетни посеви промрткам — не се согласувам, си пишманам проскомидија — дел од црквената литургија прочврча (сланината) — се испржи пцалт — црквен пеач пувка — врста печурка, габа која е мека и пувка кога ќе ја стегнеш со прстите пупулче — младо девојче, пупуљак пупурник — кржлаво дете, рахитично пурде — име на машко дете дури да го крстат пуст — ничии, без стопан.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Втасаа и другите аскери, та и чаушот; го распраша кај оди, и кога чаушот го позна кој е, го пушти со заповед да се враќа побргу, да не замркне во планината или да не ги најде комитите, та и тој да стане комита.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ама кој е тој будала, пак, што ќе си го закопа на животи чедото: да му гладува: И така, стариот Ѓуро гледаше да ги истурка прво тие „чумите“, женските, па за Јошета — ако се најде арно, ако не, — нека му е жива бабичката; ќе го приперува на две три недели еднаш, и ќе им завалкува по некој короман кога ќе донесе по некој тагар брашно.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Затоа решив да направам мала анкета: На прашањето кој е премиер на Канада, пет души ми одговорија различно, а другите пет немаа појма.

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Драгоцени се, како сознајби на едно време и еден простор мислите-брилијанти, што како волшебен клуч го отвораат хоризонтот на новото време, ставени во златната уста на Големата Мајка: – „Кај ти е Татковината, Мајко” – ја прашува Ервехе војничето на граничниот премин. – Мене ми е Татковината таму, кадешто ми се децата. – А кој е твојот народ, Мајко? – Народот со којшто живеам, сине.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

На врвот од иконостасот голем крст на кој е распнат Исус Христос, а под него две ламји - симбол на победата на доброто над злото.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Ги познаваше сите и по имотност и по карактер; го знаеше кој е дарежлив, кој скржав, инаетчија, зајадлив, намќор, ситничар кој бара влакно во јајцето; кој е кротичок, мирен, душа, кој не гази ни на мравка, кој од претерана добрина страда.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

По извесно време дојде комисија од двајца инженери, ја прегледа куќата, го проверија земјиштето на кое лежи и констатираа дека куќата лежи на растресито земјиште, дека во нејзината близина тече река која е суводолица и во време на буици го подлокува коритото накај куќата; во дворот од куќата има бунар длабок 6 метри, чија вода е матна од пробивањето на реката или од подземните води кои тлото под куќата го прават нестабилно.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Додека прислужникот на училиштето влегуваше и излегуваше да донесе кафе и ракија за честење, Комисијата ја објасни целта на своето доаѓање; кажа дека треба да изврши проверка на местата од овој пограничен реон: да се одбележат синорите, да се изврши маркирање на теренот срамнувајќи го со картата во која е уцртана границата, односно да се изврши разграничувањето меѓу двете држави.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Над портата од манастирскиот двор, игуменот им ја покажа фреската на која е преставено уште едно од чудата на свети Наум: мечка впрегната во јарем ора со вол.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Врз кадифе глава веднам, но ми тежи мисла една, мисла тажна, мисла бледна: кој е овој зловест створ? Едгар Алан По

„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)

Ќе видиш ти кој е Јагулче Дримски?! Ќе ти го променам суратот засекогаш!“

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

– „Море ами кој е тој будала што ќе ти верува, бре Силјане, му рекле селаните, оти си бил штрк.“

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

На тој начин тие сѐ уште имаат директен однос спрема објектите, можноста која е загубена кај човекот.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Зошто сме толку вљубени во нашите галеничиња, што често постапуваме на начин кој е спротивен на нивната добродетел - на пример, облекувајќи ги кучињата и мачките?

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

- Ти мислиш – се исчудуваше упорниот иследник. – дека јас треба да бидам лековерниот професор а ти итриот студентот кој е спремен да ми пружи на располагање само делчиња од своите знаења.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А притоа знаеш дека ниту јас сум професорот ниту пак ти се наоѓаш на испит по знаење.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Често и самиот се трудам да сфатам зошто токму таа мора да се повикува на гладот на машките очи, на слабостите од кои е замесена женската ќуд, на заборавноста, на недоразбирањата од кои е сочинет светот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Вистински почувствував дека сум го сторил она што не требало, а не бев сигурен која е причината и какви можат да бидат последиците.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Како почеток во разговорот му ја спомнав на Никола Леко мојата размисла за неприкосновеноста на вистината што патува низ времето; за нејзината неранливост; за вечноста со која е означена.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Не знаев дури ни која е. Но зар е важно тоа?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И кој е поводот за покренување на истрага во врска со неговото божемно вмешување во случајот на Симо Чардаклија.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

А, кажете ми, која е користа од тие задоволства по кои толку жеднеат заложниците на смртта?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Но откако ги прошета и двата ката отворено им призна дека е пријатно изненаден од начинот на кој е изведена адаптацијата и тоа без стручна помош.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Сепак, кажете ми која е вината на Чардаклија? - му се беше обратил М.Ѓурев на иследникот откако на тоа негово прво испитување се созеде од додатните размисли за својот престој во селото.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Оној кој е подбркан од судбината, независно од тоа кој пат ќе го искористи за да исчезне, не може да се ослободи од прогонувачот, постојано ќе го чувствува неговиот здив на вратот, дури и тогаш кога тој прогон ќе го прогласи и за проклетство што којзнае како му се присламчило па во чекор го следи, барем така го чувствува лично тој иако знае дека помеѓу него и прогонувачот се протега добар дел од пуста и неосветлена улица.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Зар моќ нема Оној кој е семоќен?

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Мојата торба оставена на улица искисна како внатрешниот багаж кој е толку мокар што тоа станува негова differentia specifica.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Заврши ли војната? Кој е сега претседател? Што се случило?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- Кој е афродизијакот против осаменоста? – прашува колегата, и натаму наведнат над масата, над формуларите што мораат да се исполнат и предадат во определен рок.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

И така, мој Пандо, нашинчето си дознавало што е и кој е, не од дебелите книги и од учените луѓе, ами од надгробните камења, од гробовите останати по карпи, од зарезите направени со кама или штик во стеблото на буката, дабот или борот, од нишаните што останале од нашето постоење во кое не битисавме и од времето што го броеја само по лошото, само по крвавите траги што ги оставал тој што доаѓал и си одел...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Целото придвижување на денешната психијатрија, епитемизирано во DSM-III прирачникот кој е преведен на осумнаесет светски јазици, е во тоа што таа ширум светот го пропагира лишувањето на човекот од неговите цивилни слободи, од неговиот хабеас корпус; плус насилна хемикализација, заточување на луѓето, примена на електрошокови и мачења што не предизвикуваат телесни повреди, а сето тоа со цел да се хомогенизираат луѓето што не се наоѓаат „на линија“. 60 Margina #21 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Таквата тенденција претставува една политичко-економска операција под закрилата на медицинската пракса.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Затвори ја затвори ја но ние сепак ќе влеземе.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Се обидов да погодувам кој е од каде. За Романката веднаш погодив.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

- Ти кучко малечка, да молчиш, - ѝ свика брадјосаниот нејзе. – Кажи бре ти кој е најгазда од вашите татковци? – го праша тој Пецета, кој сѐ уште го држеше шишето в рака.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Домашните кои малку знаеја кој е Луман, узнаа и повеќе.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Николче му се закани: - Ќе видиш ти кој е кокошкар! – и навреден почна да се разоружува.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

- А кој е ако не си ти? Кажи, влегуваше ли некој овде ноќеска? - Влегуваше... - Кој, коој! – скокнаа децата.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

- Кој е храбар? – се чудат. - Јас! – вели Зоки.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Кој е Зоки Поки и, ако сакате да го запознаете, каде можете да го најдете. Зоки Поки не е разбојник, не е ни гусар, ни Индијанец.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Без сомнение! Кој е виновен што никому не му текнува да помисли дека е Зоки Поки нефатливо дете!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Ќе си поиграат поединците со ваквата дарба извесно време, а потоа наеднаш изненадени и самите ќе откријат дека дарбата ги напуштила, а некој, на кого дотогаш воопшто не му обраќале внимание наеднаш ќе се јави и бесрамно ќе објави оти токму тој е единствениот кој е надарен со поглед во иднината, и сите поранешни јунаци, избезумени, ќе слушнат дека тој, новиот, всушност ним им заповеда и дека бара од нив часкум да се свртат назад.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

ПОЦКО: Е, ама кој е човек... (На своите покажувајќи на Арсо.) Еве — човек!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

СИТЕ: Така, така!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Се знае дека едниот е вистинскиот играч , другиот Смртта. Но кој е кој?

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

„Кој е тој гроб?“ „Светот...“ „Како така?“ „Така... светот е од сите гробови - најголем гроб; кој заскитал во него - тој го знае...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Куќата е една од најстарите во селото; направена од петаври: од штички и плитар, од лескови прачки исплетени од дирек до дирек како што се плете кош и облепени со кал измешана со плева, слама и козина за поцврста да биде; на многу места калта и испадната од ѕидот и зјапаат дупки низ кои ветерот се провира и свири; во тие дупки птиците се пикаат и прават седела клувкајќи го и користејќи го истиот материјал со кој е облепена куќата; чардакот од куќата виси над патот како дрвено корито спуштено од небото; куќата е затетеравена на едната страна како пијан човек и, изгледа секој миг ќе падне.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Профим го стега коњот за оглавот да не мрда; Царјанка ги шири рацете и им забранува на сестричките да истрчуваат пред коњот; по скалите трча Профимица со капчето в раце за да му го стави на Скрче; но сликарот чкрапнал, та сè е фатено во една подготовка за сликање; петта фотографија: пак Профим, жена му Профимица и синот Скрче, но сега малку потпорастен; во рацете држи свеќа; зад нив е црквата, околу нив гробиштата, расцутен јоргован, неколку деца што се бркаат со запалени свеќи в раце за да си ги потпалат косите; некое дете во мигот на чкрапањето е фатено одзади каде што им се исмејува со издолжен јазик; шеста фотографија: фотографијата е направена во сликарско ателје во градот: на стол седи Профимица, в скут го држи Скрче во морнарски алишта, до неа седи Профим, потпрен со раката на нејзиното рамо и облечен во градски алишта што му ги позајмил сликарот за сликање; зад нив кулиса што претставува богата градска одаја, украсена со слики, голем ѕиден саат, на ѕидот распнат персиски кавијор со лав чијашто глава со разината уста се наѕира меѓу Профим и Профимица; на Скрче главата му е помрдната при сликањето и изгледа како да е двојна или како да се гледа низ матни очила; седма фотографија: сите деца заедно: Царјанка, Андромеда, Девица, Венера и Скрче; девојчињата држат во рацете китки цвеќиња, а Скрче мало кученце што не седи мирно; сликарот доближен до нив повеќе отколку што треба, не ги фатил сите убаво: Царјанка, која е на едниот крај од сликата, ја фатил половина, како пресечена од главата од петиците; уште тогаш Царјанка сакаше да ја скине сликата, но татко ѝ Профим не ја оставаше.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Како што се множеа крстовите по дворовите, така луѓето сѐ поуплашено викаа низ прозорците кон соседите: „Кој е умрен? Кој е умрен?“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

11 Мотив: рана пролет: Брегот на Профим зазеленет; неколку јаболкници и праски избрзале, порано расцутеле, се преливаат во алови и бели бои; по падините на брегот излетале и првите жолти цветчиња расфрлени како распукани жолчки; белее куќата на Профим, која е скоро варосана, а покривот црвенее како тукушто пресечено месо; по брегот пасат неколку овци, кои, чиниш, не се движат, небаре стојат во излог за детски играчки; еден коњ слегува по патеката со крената опашка како да лебди во воздухот; две шареникави добичиња, крава и вол, со издолжени вратови брстаат по зеленилото спуштено ниско и се допираат, се чешкаат со колковите; по коњот оди човек (веројатно Профим) со лимена кофа в рака; на кофата е паднато сонцето и облеснува; нишајќи ја кофата, човекот како да сака да го брецне сонцето; друг некој (веројатно Скрче) се шета низ бавчата, оди од стебло на стебло и ја потпира главата на нив, како да ги гризе.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

1972 Повторно почнува да слика. Работи главно портрети на славни личности, од Мао до Мик Џегер. Ноември - прави свилено сито за премиерата на претставата на Мерс Канингам во париската опера. Некаде ова време Фектори се сели на 860 Бродвеј.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

1969 Септември - го снима „Синиот Њујорк. филм“ кој е забранет како опсцен. Есента - излегува првиот број од магазинот Inter/View; во соработка со Џон Вилкок, издавач на Other Scenes.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ова оди заедно со едно проширување на фонографијата и со сите средства за зачувување на говорниот јазик, кои овозможуваат тој да функционира и во отсуство на субјектот кој говори.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Оваа енклава исто така е местото на кое практиката на научниот јазик однатре и сѐ подлабоко и подлабоко го оспорува идеалот на фонетското писмо и сета негова имплицитна метафизика (метафизиката), т.е. особено философската идеја на episteme; како и онаа на istoria која е длабоко зависна од неа, и покрај раздружувањето или спротиставувањето кое ги упати една на друга во една фаза од нивниот заеднички развиток.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

На неа, всушност, укажуваат сите историчари на писмото: тие едновремено потсетуваат на несовршеностите на алфабетското писмо кое долго време се сметаше за најпогодно и „најумно“ писмо.8

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Трети јуни - застрелан од Валери Соланис, основач и единствен член на S.C.U.M. (Здружение за критика и сосечување на мажите). Поминува речиси два месеца во болница. Ги прави „Облаците“, сценографија за претставата Reinforest, балет на Мерс Канингам.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Писател кој е отсутен со умот ги затвора вратите на перцепцијата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но, душите им се разделија на раскрсницата на животот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ферментира стравот, срам и проклетство ме обземаат.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

А се што срцево сака беше одалечено не повеќе од половина час возење до едноставен убав свет создаден само за мене, односно пријатно место за создавање едноставна убавина и нема да дозволам некој да ми го украде.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Тој поглед во кој е измешана есенцијата на љубовта и страста вечно ќе пламни во тие горди очи кои горат во крвавиот залез на недопрениот хоризонт кој ги поврзува небото и морето.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Бев бесна и лута на целиот свет, но повеќе не е важно кој е крив или можеби никој не е крив, свеќите на божиќната елка повторно некаде ќе се запалат и мирисот на дивите костени ќе биде посладок од кога и да е порано.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Јас го изгубив сопственото „јас“, тебе ти го подарив сопственото срце, душа и име, не знам кој е ден ни месец, водам борба со себе и се презирам светот, како целиот свет да е крив.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Говорејќи на неговиот јазик, но со многу грешки, му објасни дека задоцнил на аудицијата, дека древното африканско племе ја освоило салата и дека се наоѓа во земја во која е смртен грев неумеењето да се одигра ритуалниот танц во чест на владетелот.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Постојат привремени вечности запишани во песна и постои живот кој е умирање: Ја искашлувам последната прашинка вдишана на детско игралиште ?* Влегов ли дома и дали воопшто забележав дека куќата ми е претворена во забавен парк?

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Последниј ѓумрук, што е немилосердие, санкиј кој не е милостив и кој е срдит.

„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)

Ќе му ја врати ли тепсијата? Алергична да не е на ореви?

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Излишно беше да стане и да ја кара глувата баба, затоа што таа почнуваше да плаче и да се жали како тој е неблагодарен, како таа го израснала, пелените му ги перела, млеко му греела во ниедно време, работела и дење и ноќе само за тој да стигне до комфорот во кој е сега, само за да има нешто да му остави, барем едно станче за кое нема потреба да печали со толкави маки како што печалеле таа и татко му.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

И слушајте, каква логика!!! Кој е виновен за загаденоста на Глобочица и Шпилје? Дрим е виновен!

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

„Работиме за да ги поправиме грешките на некои од нас. Нема корист да истражуваме кој е крив...

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Ние се грижиме за чистотата на училишниот двор, ама сметот од дворот останува на тротоарот пред училиштето. Кој е крив?

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Треба да се потцрта дека станува збор за еден град со над половина милион жители, со концетрирана индустрија, град во кој е ограничено природно проветрување поради високи градби.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Потсетување секојдневно е за тоа кој е кој, да не се заборави, безброј пати и без број.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

(Клаус во својата хотелска соба.) КЛАУС: Кој е? (Тишина. Тропање на вратата. Пауза.) Кој е? (Посилно тропање.) Кој е таму?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

БОЖО: И забите нека се валкани. (Пауза. Тропање на вратата.) Кој е?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

СТЕВО: Па... САРА: Што „па“? Немојте да ми кажете дека знаете. Која е вашата музика?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

МИХАЈЛО: Ние сме глуварки. Кој е тој што постојано нѐ дува?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

БОРИС: Јас мислев не може да земе воздух. Кој е тој?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Еве ми го сега на спиење. Од кај знам кој е. Можеби убил., Можеби бега да не го убијат.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

АНДРЕЈА: Кој е тој Германец што доаѓа?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Па која е таа ваша перспектива, господине Андреевиќ? (Се отвора главната врата.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Кој е повеќе за Русија, кој е повеќе за Америка? (Пауза) Да ве немаше вас, не знам тоа како ќе се одредуваше, мајката. Немаше да се знае кој е што. Немаше да има хи-фи. Вака има два.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Во тој контекст, непосредно пред и по завршувањето на Втората светска војна, бил поставен и британскиот интерес спрема Македонија, интерес којшто бил дел од значајните политички движења без кои е тешко да се разбере повоениот развој на Балканот и пошироко на југоисточна Европа.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Ова е лежиште за фишекот, а ова се вика главен отворач, кој е составен од игла и ударна пружина.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Го следи движењето на големата колона која по беспримерниот и налудничав јуриш со кој е скршен обрачот на противникот, во трчање се растури кон селото Ревани.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Знаеш, мајче, командантите нам ни збрануваат да прашуваме и да кажуваме кој е и што е и каде е и што прави... Војска сме...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Да ми е сега тука, право в очи би го прашала: - А зошто, попе Василе, нееднакво ги вооружи со моќ, со издржливост, со храброст и плашливост и зошто така го направи светот во кој е обезличена Зоја и многу други Зои?...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Фајде нема ле душо... - прекинува гласот, секнува и кој знае, се прашува ли, дали фајде нема од шеќерната калеша чупа која е неверна или од утехата што самиот си ја дава.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Мажи, во одминати години, меѓу кои е и Ѓорѓи, а кои тука ги донесоа кога во мај завршија со копање ровови, градење бункери и земјанки на Аљавица, Амуда, Николер и Чарно. Тие копаат и закопуваат.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Мојата помисла во моментот беше дека се наоѓам во една од сликите на Ван Гог во која е прикажан чемпрес, а зад него се ѕвездите и целото небо, насликано како на крај од огномет.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Тогаш мојот хипнотички поглед го меша со мислите и страстите: Константно и директно се џари, Нема потреба да се умилкува и додворува На својот слуга за бакнеж, Нему, кој е сопственик на ужасите, Кој ја познава матката на отровницата, Пегава и одрана со црно, На рѓосаната вага на амбрата, Неговиот гроб - Затегната направа за мачење што предизвикува тага На која тој лелека - лелека!

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Неговиот технички придонес во ликовните уметности лежи во легитимирањето на комерцијалната техника свилено сито, процес кој е една автентичната „новина“ во историјата на сликањето.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

За композиторот на музика на удиралки секој звук е прифатлив; тој го истражува „немузичкото“ поле на звукот кое академиите го забрануваат и тоа во онаа мера во која е тоа можно да се направи мануелно.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Се доближуваме до палатата на културата која е опколена од кружен ред полицајци.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

- Во каков дуел? – ме прекина внесено А. А. - Во дуел за да се види кој е посилен, подобар.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Нараторот би ризикувал да ја преземе обичната улога на симболичниот татко, доколку прогресивно не заземал критички став кон тој што ќе го именува како „голем губитник во сите победи и во сите порази со кои е обележана историјата на Балканот”, но затоа ќе биде во можност да ја нијансира својата мисла во друг момент: „Но, во секој од своите порази, неговата душа ќе биде победничка.”

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Тие се правдаат дека на судниот ден ќе се најдат под заштитата на истиот Бог, но кој е вистинскиот тие сепак не можат да одредат на овој свет!

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Заслепителна светлина од џепна батерија му пречеше да види кој е.

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

Дерида во Борхес и Џојс ги споил двете клучни фигури на модерната литература, кои историјата сепак веќе ги споила.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Борхес- Џојс-Борхес епиграфите, уште повеќе, ја играат во “Фармацијата” улогата слична на онаа што ја има митот за Тот во Федар; странска митологија која е вклучена во аргументите што ги изложува текстот, но која всушност ⥊ припаѓа на сопствената структура.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Дома е, - викна малата Ане што истрча од својата соба да види кој е.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Постоја така загледан и викна: - Коте ! Дома ли си бре? Кој е? - рече Коте.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Повремено фрлаше куси, дискретни погледи кон авторот кој знаеше дека овој се труди да види кој е натрапникот.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Таа треба да му однесе облека да се преоблече зашто тој не може да излезе горе на рудината над езерото во работничката облека во која е облечен, целата замастена.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

— Кој е, велам. — Никифор Абазовски.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

ОЗНА мора све да дозна. Кој е за затвор, кој е за повеќе.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

17. Еден ден, еден човек ќе ми рече: — Знаеш кој е тука, Небеска?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Но кој е човеков што легнал до мене?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Кој е тој Карпош, си мислам.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Одиш заедно, а не знаеш кој е до тебе.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Во месец февруари 1956 година е одржан Дваесеттиот конгрес на КП на Советскиот Сојуз, на кој е осудена политиката на Сталин.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Но кој може сега да ти каже која е прогресивната страна? Можеби лажеше.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Која е таа сила, господе, што ја тера на толкаво понижување?

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Мрмореше таа со машки глас и секој нејзин збор бесшумно ми одѕвонуваше во главата. Сфатив која е мојата улога.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Салата во која е изложен тој славен камен, е преполна со луѓе.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Татко ми, кој е познат ѕвездочатец и ширум Кашмир надалеку прочуен мудрец, уште од раѓање ме има научено дека времето не се мери со часови, со денови и со години.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Тоа е огромно и бескрајно, а истовремено мало и ограничено, па се мери според она што ни се случува во него.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

FlexiMac
менување на македонски глаголи

ДИГИТАЛНИ РЕСУРСИ НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Македонија на Амазон