кој (зам.) - купува (гл.)

Не е важно која беше процедурата на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Го прашав Пишпирик кој купува од него. - Јас, - побрза да одговори Барбут- бег.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кој купува толку?“ се чудеше наставничката по географија.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во меѓувреме - црн пазар на кој купуваме, и се продаваме.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
„Како шеесет сликички? Кои - тие? Како по дваесет чоколади?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се создаде голема мешаница, голема викотница, секој нешто сакаше да рече против Соња и против нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Доста ми продаваше, сега малку купувај.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)