Се обидуваше да најде, во неговиот пример, конечни аргументи за својата теза дека, во овој средишен град на Балканот, низ кој минувале и запирале императори, се спротивставувале цивилизаторски, верски, идеолошки доктрини, сепак, во крајна линија, се напластиле и силни наноси на толерантност и на човечност кои остануваат кај одделни избраници.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Татко можеби ја разбираше најдобро и оваа епизода низ која минуваше неговиот пријател по ова необично враќање од Европа на Балканот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тој не заборава да ги велича и неколкуте тераси – градени на еден близок рид крај кој минуваме.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
„Ако таа крава се омажила, тогаш има шанси и за нас“, се тешеа две девојки кои минуваа крај нив, со сосема пристоен изглед, но со оној едвај забележлив став на лажна надменост, карактеристичен за повеќето немажени а ’еманципирани’, на прагот на средовечноста.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Некои велеа дека живее во мало куќиче на крајот на градот, сето обраснато и обвиткано со бршлен и анамска рака, покрај која минувала браздата што доаѓа од стерната на Аузо (така го викаа изворот што се наоѓаше под високиот рид исправен над градот).
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
А јас ви реков: „Вистина е, се гордееме со вас пред сите Божји цркви, кажувајќи неуморно за вашата непоколебливост и за опстојувањето на вашата вера низ сите прогони и маки низ кои минувате.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Овој бег, со своите тројца синови, додека тие не се раскараа, ги надгледуваше сите дубровнички трговци кои минуваа низ Скопје, и тие му плаќаа данок.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Време е да поспиеш, Пупи Паф, можеше да ми рече со мајчински глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Во непознатиот крај низ кој минувам немаше населби и немаше обработена земја. Никаков знак на човечки живот.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Просторот е слабо осветлен. Од краткиот влезен ходник кој минува крај бањата нивниот кревет не се гледа, но телевизорот е вклучен, со придушен звук.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Минуваме низ интересни предели, а тој ми раскажуваше за селата и гратчињата крај кои минуваше возот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Како да ја измерам бесконечноста?“; на д-р Јанигер, кој минуваше оттука, му кажав: „Ја разбрав бесконечноста, иако не сум математичар.“
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
За нивните хибернации во текот на зимите, за миграциите при кои минуваат и по неколку иљади километри, за мимикријата која им помага да ги избегнат опасностите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
ТРЕТАТА ЖЕНА: Имам право да истражувам зошто сме дојдени на овој свет, на оваа планета, каква е смислата на нашето раѓање, растење, минување низ најразлични маки и тешкотии, влегување во брак, повторно раѓање на децата кои минуваат низ исто толку маки, учење на разни вештини, желби за осознавање на светот и сѐ со мисла дека утре ќе бидеме среќни, а потоа губење на истите тие способности во староста и на крај умирање, исчезнување.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
XXIV Само на границата, на најклетата балканска граница, меѓу Албанија и тогашната Југославија, можеше да се измери сиот страшен немир низ кој минуваше непредвидливата историја на Балканот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Наши предци, сине, го чувале делот на патот кој минувал крај Езерото.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сите деца кои минуваа крај слаткарницата, занесно го гледаа слончето.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Не можеше да ја преболи границата која минуваше низ семејното стебло.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Но, најчесто, тоа беше доволно значајна работа за да го оддржува вработен и спокоен и гледајќи ги куќите и искосените тревници низ кои минуваше, гледаше како живеат сите тие луѓе.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Во последната книга што ја објави - Завереници, збирка песни од 1985- та - тој женева ја нарече една од неговите мајчински земји, а во насловната песна зборува за швајцарија како за “тврдина од разум и цврста вера”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Секој ден шетав крај таа зелена и ледена река, Рона, која минува низ самото срце на градот, а ја премостуваат седум сосема различни мостови”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Борхес дојде во женева да ја побара земјата која, како што годините минуваа, во голема мера стана негова сопствена.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Борхес избра да умре во Женева.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)