Додека потта ја влажни марамицата ние сме како двајца ватерполисти кои пливаат за топка.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Навистина малку го релаксираат додека плива и додека неговото стежнато тело лебди над плочите од дното на базенот, додека тромаво се лизга над имињата, судбините и сенките на покојниците, обидувајќи се да не гледа во нивните симболи, во знаците неизбришливо издлабени врз стариот мермер на дното, што како за инает, водата ги мие, ги увеличува како под лупа, ги прави појасни и поблиски, скоро тутнувајќи му ги пред стегнатите очи и чело на покајаниот делегат на Комесаријатот за еврејски прашања, кој пливајќи се обидува да ја намали напнатоста што ја чувствува низ целото тело и да го одложи надоаѓањето на нервниот слом.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Некаде во близината, но невидливо, мора да тече едно поточе со зелени вирови во кои пливаат белвици.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На прв ден Водици, уште во раното, го кршат мразот во Алилски Вир и во направената дупка го фрлаат крстот, кој е дрвен, лесен и кој плива во водата, за оттаму да го извади некој од младите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)