кој (зам.) - понира (гл.)

Трагав по одиграната следна катастрофа на социјалното во геологијата, во тоа извртување на длабочината што се огледува во избраздените простори, во релјефите од сол и камен, во кањоните во кои понира фосилната река, во неизмерно старата бавност на ерозијата и геологијата, сѐ до вертикалноста на мегалополисот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)