Таа единствена, трансверзална општествена состојба на мажите кои посакуваат мажи води до обродување на машкиот геј-субјективитет кое е особено и несведливо на обродувањето на ниедна друга субјектна положба.
Така, машкиот геј-субјективитет не може да се асимилира ниту во субјективитетот на хетеросексуалните жени, како што би укажале некои теории за третиот пол, ниту во субјективитетот на стрејт-мажите, како што би сакале некои застапници на геј-мажественоста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Таа сложеност не е ништо друго освен последица – неизбежна, иако, се разбира, не тотална или сеопределителна – на општествената семиотика на родот и на сексуалноста во еден хетеронормативен свет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И јас сум спортски тип кој посакува да се натпреварува.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Не се како стрејт-мажите по тоа што посакуваат мажи и не посакуваат жени; исто, за разлика од стрејт-мажите, тие се асимилираат во женствена родова улога поради насоченоста на нивната еротска желба, дури и ако таа желба се изразува на сексуално агресивен начин.
Геј-мажите не се како стрејт-жените по тоа што се мажи, но како нив се по тоа што кон машкиот пол заземаат однос на посакување и што делумно врз таа основа се сметаат за немажествени.
Машки субјект на истополова желба, затоа, се обродува на сложени и честопати противречни начини.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Треба да се разбере независно, во сопствена смисла.365
Со оглед на сиве овие размисли, не би било мудро да се обидуваме да ја концептуализираме машката геј-женственост, а ни оние машки геј-културни практики што може да изгледа дека се пројавуваат во неа, издвоено од истополовата сексуална желба, која е корелативна со неа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)