Кое е тоа врвно „јас“, кое се инкарнира во моето „јас“, во она „јас“ на Луција, на Земанек, на сите кои потпишале?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Така, тоа „јас“, сосема незабележливо за оној кој потпишува, прераснува во едно колективно јас, во „ние“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)