Во меѓувреме ја добива Златната роза на Американската академија на уметност и книжевност. Burroughs е класик, џин на авангардната уметност кој смее да го гледа сопственото прогласување за светец.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Кој смееше да му се спротивстави.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И удри по празната маса толку силно што ако имаше на неа чаши тие ќе потскокнеа како костени на решето. Кој смееше да му приговори?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
И кој смеел после да ми даде вода, со вода да ме убие?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас се смеам: „А кој смее да влезе кога сум дома“?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)