кој (зам.) - сонува (гл.)

Заклучи дека патуваат на некое друго место.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
10. Еден Кинез (раскажува Гуанг Зи) сонил дека е пеперутка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Подоцна кога се разбудил, се запрашал, „Дали сум јас пеперутка која сонува дека е човек?“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Зошто поетот тишината во која сонува и чека ја нарекува мала, а голема - тишината на исчезнувањето?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сотир Паскали, од еден голем хрватски есеист и франкофон, Матвеј Предраговиќ познат по својата интелектуална храброст во светот, особено кога се работеше за помош и поддршка на затворани писатели од автократските режими кои ја ограничуваа слободата на мислењето, дозна за случајот на хрватскиот сликар Јосип Рацич, кој сонувал да го стигне парискиот импресионизам и да им се придружи на париските импресионисти со својот незадржлив сликарски порив и дарба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Очајував за прекрасна врска и такви некои бајки за кои сонува секоја девојка на дваесет и речиси три полни години.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Имав дечко со кого живеев во стан, ме запишаа на факултет кој го платија неговите родители само за да учиме заедно, така што беше на повидок да ме вработат на многу фина работа за која сонуваа повеќето битолчанки и со која плата ќе живеев убаво и ќе си го плаќав факултетот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Навечер, откако ќе ја заштитев вратата со тежок долап, го затемнував еднокрилниот прозорец на собата во која сонував.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Навистина те познавам – ѝ велам – но многу си далеку.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А малку подоцна не бев сигурен од каде наиде и она, најпрвин сосема нечујни а подоцна сѐ појасни и појасни гласови : - Не, навистина немам уште сретнато човек кој сонува буден – беше тоа глас на позната жена, а не можев да се сетам која?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А потоа ѝ објаснив дека најчесто ние, возрасните, ја поттикнуваме таа болка кај нив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Паметам дека ѝ реков оти многу ги жалам децата кои сонуваат лоши соништа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се што имаме во себе, вечерва, во најсрдечната ноќ за која сонувам 365 дена, сакам да биде поделено, разграбено, испиено...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Навечер, откако ќе ја заштитев вратата со тежок долап, го затемнував еднокрилниот прозорец на собата во која сонував.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Расклокотени како тазе варено капучино Со лажичка свеж цимет Или свежа цанелла Како што би рекле оние кои сонуваат на латиница Кој како што доаѓаше од доселениците Секој својот сон си го теглеше и толкуваше Секој во својот сон си се олеснуваше И во туѓи соништа не буричкаше Отпосле се дозна и се запиша дека за своите исчашени сонови Некои страствени сонувачи Оделе на Голи Оток или на некој Гулаг По патеката на соништата Поплочена со петокраки И кајшто оделе песни пееле Паѓај сило и неправдо На нозе презрени од светот Си мислеле кој пее зло не мисли Ама не разбрале дека е поважно Која песна се пее И не разбрале дека на тие кои мислат Воопшто не им било до песна Па си останале такви Со недопеани песни во грлото
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)