Кој умрел за татковина и за човечки правдини - каде вас, братко, не гинел, со вас до векот живеел.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Според некои тврдења во Британија се случуваат по три смртни случаи на деца секоја недела, додека 1990-та година беа регистрирани 149 смртни случаи на луѓе кои умреле од овие средства (од хероин, на пример, тогаш имало 94 смртни случаи).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
- Сигурно треба да е некој кој умрел во селото зашто камбаната, барем досега, никогаш не биеше за тие кои погинаа на боиштата - мисли и се прашува.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Тој ми беше најдобриот пријател“, вели Фаерабенд за Лакатош, кој умре во 1974 година.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Тој и Лакатош заедно студираа кај Попер на Лондонската економска школа во педесеттите години.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Некои од селаните стоеја настрана и не учествуваа во веселбата, зашто ја жалеа мајка му од Танаил која умре синоќа.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Бев опседната со твојата смрт, од болното сознание, не дека умре, тука начинот на кој умре, со денови измачуван од болеста.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
„Сакам да живеам уште малку, сакам повторно да свирам, сакам да направам дете...“
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Помисли на мајка си, на нејзината насмевка, помисли на деда си кој умре сам во својата куќа, се сети дека никогаш не го видел татка си.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ина имаше сосема класична несреќна судбина до доаѓањето во циркусот: татко алкохоличар кој умрел рано; останале со мајка им, таа и Светлана; двете се истакнувале во партерна и атлетска гимнастика во училиштето, и по наговор на наставникот, почнале интензивно да тренираат со некој познат руски стручњак кој пребегал во Украина.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
— Кој умре, прашувам, како од некоја дремка да сум излезена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Што тоа? ги прекина Андон. - Кој умрел и потоа пак оживеал?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Убиените смрдат повеќе од оние кои умреле по природна смрт. (Пауза.)
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Елегија како оваа обврзува на прашањето „Кој умрел?“
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Сетете се, на пример, на „Сидашката Барби на Малибу во нов хоспис од соништата“, графиката на задната корица од деветтиот број на Вести на заразениот изопштеник, списанието што го основаа Том Ширер (кој умре во 1991 година) и Беовулф Торн, познат и како Џек Хенри Фостер (кој умре во 1999 година).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
На таа вина, која, велеше, му е присушта на секое човечко суштество, себеси си додаваше уште една – тврдеше дека се сеќава дека уште како едно и пол годишен ја посакал смртта на тукушто родениот брат Јулиус, кој умрел шест месеци подоцна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Со месеци во нивниот дом единствена храна биле лебот и солта, а кога им останале уште само неколку заграби брашно, решиле да се преселат во Виена, каде што Јакоб Фројд почнал да му помага на таткото на Амалија во трговијата со ткаенини.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Така брат ми беше и Каин, и на него се однесуваа Божјите зборови: “Што направи? Чуј!
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во 1856 година, во изнајмената соба над една ковачница, во која живеела со сопругот по венчавката, на свет го донела Зигмунд, следната година го родила Јулиус, кој умрел осум месеци подоцна, а потоа се родила Ана.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Настаните од стварноста и од нивната фантазмагорија се судираат и се кршат едни со други, а тие се обидуваат да ја докажат својата не-стварност: еден работник во поштата е уверен дека ќерка му не патува да се сретне со вереникот во соседниот град, туку засекогаш заминува на некој далечен остров; една кројачка го фрла тукушто прочитаното писмо на сестра си, во кое таа ѝ кажува дека сака да ја види, а оваа жена е уверена дека сестра ѝ ѝ соопштува дека татко им, кој умрел многу години пред тоа, наскоро ќе ја посети; еден студент, додека гледа во книгата пред себе, во мислите ги превртува животните стории на своите колеги и професорите – настани кои тие никогаш не би ни помислиле дека некогаш би можеле да им се случат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Има луѓе кое своето Јас потполно го заменуваат со некое друго Јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)