Бог да ги прости велеше за сите загинати без оглед во која војска беа мобилисани.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
„За која војска?“ „За нашата... за бугарската“.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Што е ова проклетство”, зборуваат луѓето, „која војска помини, таа собери ни ги луѓето...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Војските, вели Мисајле Ковачот, не знам кои војски, вели, дали бугарски, дали српски, германски, арапски, француски, којзнае. Иделе некои големи војски, вели, бегале и краделе и палеле...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Манастирскиот поп, малоумниот отец Софроние, тешко се снаоѓаше: камилавката му беше издупчена, ту од кокарда, ту од петокрака, како веќе која војска ќе влезеше во широкиот ограден двор.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)