Но подоцна, поради селските домашни работи, родителите ги повлекуваа и училиштето ретко која година го надмина бројот триесет.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Убаво орани, подготвени, нивјето ретко која година да изневерат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа го уништуваше, а за мене значеше столб кој години наназад ме правеше да се чувствувам човек.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Дури по неколку часа Рада во чекор тргна да ја следи жената на која годините ѝ беа оставиле видлива трага.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Носител на незауздана енергија, на која годините не ѝ се одредливи.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Зад нив под месечината остануваа да се црнеат една зад друга нивните изорани крвави траги, по кои подоцна, како уште пострвни мршари, се собираа и го јадеа сиот тој снег, само најстарите и најбессилните, на кои годините и раните, што им течеа, не им даваа да се понесат на танецот на тоа виорно, крваво оро.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
ГО - Еден ден М. Горки го видел Гогољ како игра шах со Ван Гог. „Знам една слична кинеска игра, ГО“, рекол Горки. „Се однесуваш ко горила, Горки!“, рекол Ван Гог. Тогаш случајно поминал и Гоја. „Си почнал да се гоиш, Гоја? Да не играш многу голф?!“, рекол зајадливиот Гогољ. „Ништо не е тоа во однос на Де Гол кој оди ’ор гол по мостот Голден Гејт!“, рекол Гоја. „Која година е ова?!“, прашал уште еден случаен минувач, филмскиот режисер Годар. „Ти годи да поставуваш вакви прашања?!“, му рекол зајадливиот Гогољ на Годар. „Ова е ко некоја готска приказна...“, промрморел во себе навредениот Горки. 42 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Стигнав до зградата од која години пред тоа заминав, се качив по скалите, го извадив клучот од торбата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Рајнер полека се приближи до креветот на кој години пред тоа седеше неговата мајка додека му кажуваше дека на него го родила.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тргнав кон шкафот во кој години пред тоа ги прибирав алиштата за детето кое го носев во мојата утроба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Го отворив, и пред мене се покажаа пелени, чевличиња малечки колку палец, плетено капченце, бебешка пелеринка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Бравата беше иста, завртев двапати. Ја отворив вратата и влегов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Седна на креветот и со прстите минуваше по испокинатата ткаенина.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Која година е тоа? 1939 или 43? Овулациите на расположението
се регистрираат на графикон.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
„Настанот од приказнава се случил пред пет векови. Во Илјада и не знам која година.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Па ете, овде значи, мојата посета е завршена, повторно без потреба ме намачија; на тоа се навикнав; со помош на мојот ноќен ѕвонец ме мачи целата околија, но овојпат морав да ја жртвувам и Роза, таа убава девојка, која години и години живее во мојата куќа, а јас не сум ја ни забележал, – ова е веќе преголема жртва и јас морам да ја соберам сета своја досетливост за да пронајдам некакви остроумни објаснувања за да не го нападнам ова семејство, кое дури ни со најдобра волја не може да ми ја врати Роза.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Розова, со многу нијанси, во длабочината темна, а по рабовите станувајќи сè посветла, нежно зрнеста, со нерамномерно засирена крв, отворена како надземен рудник.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
„Доста со тоа!“ „И повеќе од доволно! Овде во оваа чемерна пустелија не можам да кажам ни која година е оваа!“ „Деветстотата година по Христа.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)