За меланхоличниот и осамен Ерген свадбената ложница веќе не е гадна просторија.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Она што ја прави исполнета со радост е присуството на Невестата, потоците светлина што течат низ отворените завеси и живите бои со кои девојчето (Невестата) го бои креветот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
„Нема ама”, ѝ ја затна устата Боге со долг бакнеж, од кој девојчето изгуби здив и заборави што сакало да каже - каков приговор да изнесе, како да се спротистави.