кој (зам.) - ден (имн.)

Во првиот дел на концертот беа изведени пет композиции од првиот, тн. егзорцистички период помеѓу 1980 и 1983; Nova Akro- pola, Krvava gruda - plodna zemlja, Smrt za smrt, Vade retro Satanas и Država.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во вториот дел имаше пет дела на Лајбах од нивниот „забранет период“ од 1984-та, кога во љубљанската сала Малчи Белич отсвиреа еден анонимен концерт кој деновиве ќе излезе како документарен цеде за Dallas/Mute Records.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
7 Не можам да определам точно ниту кој ден е, ниту кој датум. Вторник ли е, петок ли е?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Долго размислував кој ден и на кој начин да го сторам ова што го правам сега.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И си помислија старецот и детето на изминатото лето, на драгите ликови со кои деновите им врвеа неосетно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И најпосле во главата на Бојан се појавува мисла: „Треба да е ден... Кој ден?“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- И така, не знаејќи кој си и што си, си ја запалил куќата, повторно се замешал Гавруш Пребонд.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред тоа пиеле од негова матарка вино со боја на месо и се мезеле со бајати пршки што ги зеле од некој орач за стар железничарски часовник со избришани бројки и без една стрелка но со живо срце под металниот оклоп.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Да ме пуштат малку да ти побуричкам по тиквата, ќе се сетеше дури и на кој ден си му ветил на господа свеќа што никогаш не си ја забуцал во негов шандан.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доверливо му пришепнале на попот дека бригадата ќе почне да го чисти со огнена метла градот, од сивите германски касарни на Кале кон плоштадот под камениот вардарски мост, којзнае од кој ден запоседнуван од лажно сакати просјаци и секакви измамници и безработници со очи на кондори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега тој веќе не знаеше ни кој ден е откако беше дојден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега гледаше во календарчето и мислеше на една шега на стрико Дуко: „Зарем е потребно да се знае секогаш кој ден е; зарем не може да не се погоди, да се згреши за неколку дена, чудо големо.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Иако Долгиот знаеше кој ден се враќаат екскурзијантите, не го знаеше точно часот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Лежам така и си мислам кој ден е денеска, колкави се децата, што работат, што им дава за јадење Велика, како излегува накрај.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стојан им дозволува опозиционерство на маргиналци, резигнирани интелектуалци и луѓе пропаднати во секој поглед кои денот го поминуваат во пијанење низ прчварници на периферијата од малите градчиња во нашата земја.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Понекогаш непотребно се напрега да се сети: кој ден е денес?
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Блиските од семејството му носеа храна, го потсетуваа кој ден и кое време беше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Уште еднаш да го надитриш времето, за да не знае кој ден е денес...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Пиши ми кој ден и каде да се најдиме. Срдечни поздрави, Томаица“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Некои од нив, најуспешните, убаво ги бележеа датите на дождови, па не им беше тешко да погодат кои денови ќе бидат со дождови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Само кога ја виде Влаинката Роса како заминува со своите пет чупиња, по чупињата петте гуски кои деновите ги поминуваа во дупките кај туланата, а зад гуските високото ковчесто старче што размавтуваше со рацете како со мотовила, и самата се расколеба и следното утро се најде крај самиот вагон, всушност, луѓето се растргнаа и ја пуштија до вагонот да може да си зборува со старецот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таа ги имаше прибрано кокошките веќе, а своите пиленца - внучињата кои денот го поминаа надвор, околу зградата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А Крсте ретко кој ден се враќаше без риби.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Невропсихијатарот бегло погледна во картонот, без да прочита, и рутински продолжи со својот дијагностички распит: – Кој ден сме денес?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Неврописихијатарот, во инерцијата на своите прашања, не ја разбра Мајкината иронија, па продолжи: – А кој ден бевме вчера?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Морам да го имам”, се реши Френк на лице место и наспроти благите протести на Џоен дека покрај Леонардо нејзината „Баричка роса” изгледа како локвичка урина (и ненадејниот увид дека ќе биде вдовица пред тој ка­лендар да биде потрошен), влегоа и го купија за работната соба на Френк, која деновиве главно беше користена за водење на семејните сметки и пополнување на формуларите за здравствено осигурување.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Таа прва ги откри оние наслаги во мене што обично му припаѓаат на сортата копилиња кои деновиве сноват по корзото и по кејот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Цело село знае кој ден доаѓаат печалбарите, - но и таков е адетот – никој од село надвор не излегува.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)