Се работи за Деридината расправа за Русо во De la Grammatologie.6 Како и Сосир, Русо го зема говорот како таква форма на присутност, каква што пишувањето не е (бидејќи тој е секогаш присутен во свеста).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Неразрешливиот концепт што во ова излегува на видело ја подрива дистинкцијата помеѓу, а оттаму И смислата на, оригиналниот спротиставен пар од поими, И a fortiori било кој обид да се користи контрастот за да се заснова едно објаснување на значење (присуство).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Апатија, хероин, злоба, завист, пакост, “усмена трач литература”, перфидно или брутално (бирај) сјебување на било каква иницијатива за подобро, и тоа обично од оние првите до тебе, павловски истренирани да ги вадат своите бедни ножеви на било кој обид да се прекине инерцијата.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Резултатот од втората фаза е многу понов.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)