кој (зам.) - оган (имн.)

Огнот во нас - постар од сите огнови донесени од небото, добро знае дека болното тело оживува низ огнот кој ништи.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ја запали и ја засолни со дланките. Í се чини дека седи крај печка во која огнот баботи како големо златно срце полно со љубов; во секое догорче спие по една ѕвезда, една желба.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но на кој оган да гори моето тело фрлено меѓу дрвјата нагризани од црвојадина?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)