ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тужениот работодавач, иако ја прими тужбата, воопшто не прати одговор на истата во рокот кој му беше оставен и со ништо не го оспори побарувањето.

За време на судската постапка беа одржани вкупно две рочишта: по првото т.н. подготвително рочиште, на коешто немаше претставник на тужениот работодавач кој беше уредно поканет, Х.Џ. по којзнае кој пат оди во деловните простории на „Охис“ и уште еднаш бара да му ги исплатат платите, а тој за возврат да ја повлече тужбата.

Но, како по обичај, по којзнае кој пат, нивниот збор нема никаква тежина и таа пак не го добива она што законски ѝ следува.

Но, и после истекот на овој новоутврден рок за исплата, таа пак е изиграна и повторно не ги добива неисплатените плати и отпремнината. 274 Сепак, Костадиновска сè уште верува дека спорот може вонсудски да биде решен, па после одржан нов состанок со директорите, добива ново ветување дека во новодоговорениот рок, конечно, средствата ќе ѝ бидат исплатени.

И покрај сево ова свесно одолговлекување, Костадиновска се обидува овој проблем да го реши на мирен начин, така што во дополнителен устен договор со директорите се договара средства- та да ѝ бидат исплатени одеднаш, но по три месеци.

Впрочем, кога често ја отвораше касата и по којзнае кој пат ја читаше директивата, го допираше пиштолот.

Како да се повторуваше по којзнае кој пат балканската варијанта на смртта на козата на господин Сеген.

Така со часови, Вера, продолжуваше да си ги каса и корне усните, да ги грицка жилите околу ноктите, да ги корне мозолчињата од челото, додека незадоволно ја превртуваше секоја страница, по веќе не знам кој пат само ... и само за да го најде она што би ја задоволило, што би ја направило горда дека, ете, таа ја согледува неговата големина, чувство што веројатно, макар и за момент, би ја поистоветило со него - нобеловецот.

За убаво чудо, тие денови, по којзнае кој пат, ги отворив собраните дела на Guillaume Apollinaire, кадешто посебно внимание ми привлекоа деловите од расказот Прашкиот скитник.

Ќе се покаже, како и со сите други нешта во нашиот живот, дека и овде без отстапки треба да му веруваме на човек кој денес е наш водач и којшто знае по кој пат треба да се тргне германската уметност ако сака да ја исполни својата голема задача, да биде весник на германскиот начин и суштество.

На Закинтос, се сеќава Карер на толкувањето на татко му, тие односи отсекогаш биле толку блиски што зад ѕидовите на еврејското маало живееле не само јудејски, туку и православни грчки семејства.

Поетот не успева, но го посејува семето на заедништвото, на отворениот простор, така што ѕидовите на обградениот еврејски дел од градот сепак се урнати, дури век подоцна, по иницијатива на еден од неговите претходници - ја реконструира Карер локалната хроника во себе - во времето кога островот се присоединува кон Грција.  „Островот ли ги зближува луѓето”, по којзнае кој пат се запраша Лука Карер.

Веќе се дени, а јас неброено пати од постелата до прозорецот, и одново до постелата и одново до прозорецот, сѐ дури сам себеси не се фатиш за гуша и не се обзираш што крикнуваш: твојот крик како секавица ја преполовува ноќта и ти којзнае по кој пат осознаваш дека без себеси не се може.

ЉУБИ, ЉУБИ КОГА СИ ВО ЉУБЉАНА љуби, љуби кога си во љубљана трипати љуби еднаш број кога си на тромостовје љуби на куб, љуби трипати на куб љуби, љуби шестпати по шест љуби колку што можеш да испиеш кригли пресно лашко во гостилницата шестица на улицата која до вчера се викаше титова замижи машки и љуби, љуби кога се качуваш со лифтот на врвот на неботичникот во центарот на градот којшто мижи кога љуби и кога ќе отвори очи цел живот ќе игра мижитатара љуби, љуби кога си во љубљана запни како кога се дава вештачко дишење уста на уста и ич не бери гајле што те сметаат за заостанат во развојот љуби, љуби кога си во љубљана и кога бараш ново скришно место за љубов иако има многу корпи за отпадоци ти сепак фрлај ги зрнцата од љубење по улиците за да знаеш по кој пат да се вратиш љуби, љуби кога си во љубљана овде никому не му е особено важно каква боја мирис и вкус има љубењето а не е во план и изградба на музеј на модерното љубење во кој ќе гори заборавено а ѓоа вечно оганче што ќе го подгрева здивот на засипнатите славеи а штом ќе нема музеј ќе нема ни модерни гатачки пред портите на музејот кои низ дланка ќе ви буричкаат низ иднината на љубењето како надминато минато љуби, љуби кога си во љубљана и ако цапнеш во некоја дупка на млечниот пат по кој се пентраш до емона речи си пу-пу машала ќе си најдеш ново љубење а на врвот на ридот секако ќе ги најдеш прешерн и неговата јулија како сркаат врел планински чај и на љубопитните им шиткаат бројаници од бакнежи и од мигови колку мигови трижпати повеќе бакнежи сите да ти велат ти да не веруваш ама така се рекло и нека биде така како што се рекло дека лично прешерн излеан во бронза крај тромостовјето севезден им врти грб на старите и штрби баби тадури и и’ го плазел јазикот на тишината како оној разбушавениот ајнштајн кој си го изгорел јазикот баш во хирошима и нагасаки којзнае дали тоа го рекол баш ајнштајн ама љубел не љубел времето си врви љуби, љуби кога си во љубљана љуби без наситка остај си малку време да се сликаш пред магистратот со лидија димковска и алеш мустар кои рака под рака влегуваат во мирисот на секое цвете и растат, растат миризливо љуби, љуби кога си во љубљана и да папсаш утре пак ќе ти се љуби љуби, љуби кога си во љубљана и имај на ум дека никој не знае што носи утрешниот ден и дали баш ќе биде нов ден ново љубење љуби, љуби кога си во љубљана и не заборавај дека си на запад, во европа каде што денешната работа никогаш не се остава за утре.

Не знам дали знаете: Скопје е град до кој патиштата се пробиваат низ планини.

132 Со влегувањето во сила на овој Закон за изменување и дополнување, по којзнае кој пат, се воведе повторна обврска за пререгистрирање на невработените лица согласно новите видови евиденции.

Тие дарбини Господ тебе ти ги има дадено за да види кои и какви луѓе сме ние, а и ние тебе да те видиме на кој пат сме те извадиле.

Ги повторувам во себеси слушнатите звучни сигнали моделирани во прашање и патем заклучувам дека иследникот е голем итрец а згора на тоа умешен подметнувач на измислени или дотерани сеќавања.

Верувам дека ќе ми простиш Ведране, но кога повторно го слушнав тоа Иван, знаев дека тоа е твоето вистинско име. Треба да ми веруваш.

Наеднаш го слушнав она, другоно име: звучеше како Иван; како она поранешно Иван испратено еднаш од неговиот сон а потоа затулено некаде.

И наиде, а не знаев по кој пат доаѓа.

„Навистина, објасни ми, какви ти беа намерите при преземањето на овој, најблаго речено, чуден чекор“, прашува по којзнае кој пат иследникот .

Всушност забележувам дека е наведнат над некој лист и веројатно пребира по текстот!

- А кој пат е подолг - од Скопје до Солун, или од Солун до Скопје.

Застанавме пред една кафеана и првиот од најблиската маса, по поздравот на македонски, го прашуваме по кој пат да одиме во Дреново.

Си рековме дека ако одиме по железничката линија, ќе стасаме во Битола, а таму ќе се распрашаме кој пат води за Преспа.

На лицето на човекот, чие име се уште не го знам, се појави израз на вчудовиденост и по кратко молчење, рече: - Не сум слушнал дека во Сукт имало такво нешто... - А кој пат води за Сукт?

Долго се борела сама со себе испитувајќи се по кој знае кој пат дали правилно постапила.

Не знам по кој пат си помислував за тоа дека Ели е среќна што е толку мала и сето ова сè уште не ја измачува.

Влегов во мојата соба и ја пронајдов книгата на која беше сликата на мајка ми, заедно со сликите на другите загинати во земјотресот и не знам по кој пат си плачев со неа на градите... мајко, мајчице моја, кој може тоа друг да ми биде...

Го праша Петре Ивана како до далечната земја се стигнува, по кој пат се оди, по која ѕвезда се вјаса кај своите во пуст Зеланд да довтаса.

Која сила го донела, по кој пат дошол, не можеше да им одговори зашто беше онемел, ниту можеше да ги слушне зашто беше оглувел.

Затоа не е нималку чудно што главниот дел од тнр. grunge лидери во текот на претходната година јавно се беа фатиле за повторното, по кој знае кој пат откривање на “корените”.

Кога разбрануваната маса во Ефес конечно се смири, не заради верата во Бога, туку заради стравот од Рим, повторно, по којзнае кој пат омален со духот од тага поради тесната врата кон Спасението, која слепоста на неговите браќа ја заклучуваше и ја замандалуваше со своите идоли од злато и од сребро наместо да ја отвора со својата љубов, тој повторно замина за Македонија.

ЛУКОВ: Не ми се допаѓа ова нивно задоцнување. (Погледнува кој знае по кој пат во часовникот.)

И по кој знае кој пат ќе се почувствува "заглавено", во град на дивоградби и лоши луѓе, во јануари кој никако да мине, во минус на тековна, во плус на килажа, во свет кој станува сè понесигурен и понапнат, во сопствената кожа.

Којзнае по кој пат го повтори она, што му го истера во неколку збора од застојаноста во грлото, како зрно од цевка, сиот тој напен во градите.

И којзнае по кој пат по неговото синошно враќање, но сега сосема одредено како мисла, додека стоеше на прозорецот, заталкан со погледот по топлата виделина на денот, од која снегот добиваше мекота на нафрлан памук, во неговата свест проструи и тоа.

Сѐ почесто знаеше по цели часови да остане на прозорецот и да ги гледа снежинките, не мислејќи притоа на ништо друго, а потоа ја дофаќаше книгата со народни приказни и којзнае по кој пат се занесуваше во тие долги и познати творби, секогаш повтор откривајќи во нив по нешто ново, што не го знаел во таа книга.

Тогаш Рада по кој знае кој пат повторно ја распосла и отвори својата душа пред тетка ѝ Јана.

- Повторно ќор-сокак, - помисли Рада. По кој пат да продолжам?

На денот, со ранецот на рамо, со спортски патики и впиен тексас на своето тело, Рада за последен пат како прваче ја слушаше по којзнае кој пат лекцијата од Светлана.

По којзнае кој пат се прашуваше зошто ова пријателство не се искачи степен повисоко.

Уште една ноќ по којзнае кој пат ја раздиплуваше чергата на својата судбина.

Којзнае по кој пат го преразгледуваа веќе одамна утврдениот план за работите во полето, потребите за домаќинството, или се грижеа за отидените во војска и во затворите и, притајувајќи ги здивовите, чекаа да се огласи Кобникот од Бучало, или едноставно, Бучалото.

Имено, таму кај што се вливаше Алинска Река во Бучинско Блато, нешто подолу од утоката, кај врбите на Свето Враче, во најдлабокото, веруваа дека се сокрива некаков ѕвер, за кој кажуваа дека има мали куси и дебели нозе, кој е мрк, то ест по целото тело обраснат со сива мов, жителите на Потковицата и жителите на сите околни села го викаа Кобникот или само Бучалото.

Имено, во царството постоеше закон кој ги обврзуваше сите спахии, зависно од имотот, да спремат војници и да ги испратат во царската војска, која, таа есен, презеде, којзнае по кој пат, поход на Маџарско.

А кога не знаеш што правиш, не знаеш и што зборуваш. Кој пат сега да го одбирам?

- Ами, пат? - Не знам кој пат да го заберам, вели Мирче.

По кој знае кој пат таа вечер, Дарко воздивна.

И никој веќе не се сомневаше дека најпосле и на овој проблем ќе му се стави точка, кога однекаде пак, по којзнае кој пат, се јави нејзиниот глас, рече: - Ајдете, - ни довикна, - што сте замрзнале, одете!

А потоа пак, само таа мисла, којзнае по кој пат како прекршен се влечев крај ѕидот.

Национализмот претставува облик на војна, се сетив по којзнае кој пат на зборовите на Франсоа Митеран.

Авни забрзано возеше кон Драчево, длабоко доживувајќи го, кој знае по кој пат, она што се случи пред десетина дена: смртта на Стерјо, брат на неговата љубовница Сања.

И којзнае по кој пат, Хелвиг се обидуваше, во мислите, да ја обвини Марија.

Марија, којзнае по кој пат, се увери дека мајка ѝ, и во најтешките ситуации во животот, беше неуморен оптимист.

Којзнае по кој пат се преиспитуваше: дали одлуката да се жени со девојка што се родила и растела во сосема други услови, во општество крајно различно од неговото - не беше дел од неговата борба со самиот себеси?

- Лоша, сосема лоша - рече Хелвиг и којзнае по кој пат му излегоа пред очи невеселите слики од првите посети во домот на Марија.

Не знаеше кој пат да го фати...

Најпосле, смрт е смрт, било по кој пат да иде таа.

По којзнае кој пат уште еден пораз но поразот не значи изгубена битка учен е народот поразен да биде но за инает не се откажува од игра

По којзнае кој пат неправда нова на народот обесправен, страден сакаат обезличен да го видат до смрт да го остават покорен и гладен

Заминував, по којзнае кој пат, во Франција, земјата која со децении остана закопана во тишината на нивниот егзил...

Таа го раздиплуваше своето минато, по којзнае кој пат, но секогаш со некоја нова, непозната епизода.

А ти сега избери, сине, по кој пат ќе одиш”. ***

Од Мајка и од браќата, кога дојдовме по којзнае кој пат до манастирот Свети Наум за да си ги видиме куќата, градот, татковината, сакав да дознаам како заминавме со чунот, по кој пат пловевме, како втасавме.

А ние, пома­лите деца, ја чекавме гледајќи го, по којзнае кој пат, истиот филм.

XX Мајка, загледана од чардакот во солунските галеби кои повторно се враќаа и застануваа на малото островче на реката, продолжуваше да го прелистува, по којзнае кој пат, својот каталог на италијанската стоковна куќа Ла Ринашенте, од пролетната мода во Италија, во 1949 година.

И тие војски, како некогашните легионери, требаше, по којзнае кој пат, да ги разместат судбините, границите на Балканот.

Знаеше добро, по кој знае кој пат во Партијата, ќе го прашуваа за намерите на кумот, за неговото класно потекло, за согласноста на родителите за името.

Татко во разгорот на овие мисли, по којзнае кој пат, ја започна големата ревизија на својата библиотека.

И не знаеше по кој пат конечно да се определи.

Стариот продолжи: - По кој пат да одиш синко, спокој никогаш не ќе најдеш како во родната земја, ниту во животот, ниту отаде животот.

Си го поставуваше прашањето по кој знае кој пат кога ќе се споменеше Цветан Горски, па кој ќе биде поважен: јас или тој – емигрантскиот белоруски „потомок”?!

Не бев забележал но сервирката веќе не знам кој пат стоеше пред мене.

- Колку ми е тешко да те гледам ваков - рече, но јас навистина не ја сфаќав потиштеноста со која го кажуваше ова.

Околу нив постојано протрчуваше сниското слабо човече Крсто, еден од деградираните командири на партизанската војска, и го раскажуваше по којзнае кој пат оној случај кога тој божем имал храброст да го изведе својот вод пред бригадата и да изјави со полн глас дека одбива да замине со борците на Сремски фронт.

- Навистина никој не те виде? - праша по којзнае кој пат.

По кој пат пристигна до вас?

Кога останавме сами Дуда ми се довери дека Џорџ бил многу љубоморен на нејзините гради.

- Нели? - се засмеа по кој знае кој пат Дуда и го мувна својот Џорџ со левицата во испакнатото меше.

- Мене судбината ми одреди да одам на југ, и во тој правец ќе тргнам, кон Солун - се јуначеше со тенок глас човечето Крсто.

- Не познавам никого кој би можел да ми објасни по кои патишта доаѓа ноќта - забележа тој кога се врати.

Во писмото таа ми пишуваше којзнае по кој пат за талкањата на братучедот Благоја, кој, барем според нејзините приказни, сега се наоѓал во далечните светски метрополи а дека неговите другари за жал станале и премногу алергични на оваа приказна.

Оној кој е подбркан од судбината, независно од тоа кој пат ќе го искористи за да исчезне, не може да се ослободи од прогонувачот, постојано ќе го чувствува неговиот здив на вратот, дури и тогаш кога тој прогон ќе го прогласи и за проклетство што којзнае како му се присламчило па во чекор го следи, барем така го чувствува лично тој иако знае дека помеѓу него и прогонувачот се протега добар дел од пуста и неосветлена улица.

Таков беше заклучокот што го изведе по којзнае кој пат.

Ќе било сосема в ред ако прашал каде се наоѓа куќата на Симо Чардаклија и кој пат води до неа.

Значи сѐ завршува со љубовна сцена, која којзнае по кој пат веќе цела година и неколку месеци се повторува, исполнувајќи ме со горчина, со одвратност.

Бев многу несреќен кога сфатив оти во идниот момент ангелот ќе одлета а јас по којзнае кој пат ќе останам сам во темнината.

Сфатете, предупреди еден меѓу нас кога народот ја претчувствува мемлата во говорот, офтиката несомнено насетува неслобода осој, таму кајшто треба да припекува слободата на зборот и мислата сласта на грлото кога го испушта гласот милозвучен ништо подлабоко во човека не пробива од јазикот во него е сѐ она што по којзнае кој пат било не само овде и не само во нас.

О, малку морфиум анестезија додека ти ја режат татковината на живо по којзнае кој пат овој пат дома - помрачениот ум реже заслепен од белината на светлината од себеси, Боже суетата е клопка осуети ја избегни го последниот чин на македонската мелодрама смени го жанрот направи нешто!

Меморија: страв - расказ – Од ден- на- ден сѐ повеќе стрепам: овде сум, а по којзнае кој пат сонувам дека никогаш нема да бидам.

Зуи внатре шармантниот шум на душата ја влече назад но таа по сѐ изгледа ќе стане од леглото и - по кој знае кој пат - ќе се врати во стварноста без лажна надеж.  За жал, добата на лесно самозаблудување за неа е далечно Минато.  Депресија: квечерина  Раз-сони се.

Сурово природни затекнати во немајкаде онемени, од вџашеност побелени можеби од премногу живот и дарба можеби од премногу набожност, паганска или премногу смрт, нагла, неправедна само се наѕираат - маргина до маргина диск до диск за вчитување на изгубеното аз, буки, веди, глаголи, добро ест живете... алфа, бета, гама, делта... алеф, бет, гимал, далет... сличности на претек претци а, наоколу по којзнае кој пат преродена исчезнатата флора риган, рик, реа ни смртта не е вечна, ни смртта!

Се спуштав во подрумот, го отворав сандакот, со она слатко чувство на таинственост и по којзнае кој пат, пребирав по неговата внатрешност.

- Што рече? - му се обрати Нумо. - Гледај горе, на свијокот... Кој пат ли по светлината ги броиме камионите?

Во неговите уши, кој знае по кој пат, одекнуваа тажните звуци на војничката труба.

Вгледан во светлата што де се појавуваат де се губат како пот на вжарено чело, и го варакосуваат запрашеното џаде и шумата што брзо потонува во мракот, кој знае кој пат се забива, се вгнетува, се вгледува одново и одново во патот што го помина и се повеќе се вгнездува во него, зашто на него порасна и, иако е сакат, се храни со надеж дека, дури и дооден, ќе го дооди.

- Што има да се подготвувам? Само ременот да си го стегнам, патерицата под мишка и ајде. Ни шинел, ни капа, ни ќебе...

Се расприкажал Хорацио, мрда со дебелите очи, а таксистот намерно во четврта, менува во втора: Доведен сум во голема заблуда, машко, и не знам кој пат да го фатам.

И тогаш? Пак Хорацио доаѓа на помош: како да ги употребам зборовите – и тие што откриваат, и тие што затскриваат.

Како обично, го испрати до над куќи и на разделување му повтори: - Побратиме знаеш кој пат ти е фатен?

„Често го правиш тоа што не го сакаш“, му реков еднаш на татко ти кога ми го спомна по којзнае кој пат тој Јенков.

Семјон кажуваше дека тие генерали не дошле во градов заедно со нивната група туку по некој друг пат. По кој пат?

„Дали се плашиш од твоите желби?

Пукотите не стивнуваа: кај да мрдневме, кој пат да го фативме - не земаше непријателот на нишан.

Помислувам да излезам, не знам кој пат да го фатам, не знам кај нè имаат опколено, кај не дебнат.

Вака, размислувајќи за Енди Ворхол веќе не знам по кој пат, по повод отворањето на неговиот музеј, изненаден сум колку освежувачки и убаво изгледа неговата спокојна себичност гледано од тука - колку поучно и ефикасно изгледа неговата себе-промоција во овој посебен културен момент - кога толку многу амбиција извира од претенциозната машина на непристрасната доблест. (...)Колку прекрасно изгледа гледано оттука: една чудна птица како што е Ендрју Ворхола да има толкаво срце и волја, воден од силната желба - неразнишана од метадоблестите на високата култура, да работи толку упорно за да ја оствари својата единствена цел - да го направи светот безбеден за “Енди Ворхол”, l ‘homme nouveau.

Без разлика колку и добро да познавате нечија уметност, секогаш кога ѝ се навраќате таа повторно извира пред вас како нова, врз основа на новиот контекст, бидејќи вие сте изменети од минатиот пат, а и светот исто така.

Всушност, колку што се сеќавам, тоа беа Ендиевите непријатели, целата P.T.I. of American Culture, што егзистираа, работеа и страдаа и умреа во мое име.

И кој пат и да го изберете нема да згрешите ако тргнувате со чесни, искрени и благородни намери.

Јас ги облекувам најудобните чевли, а често и боса трчам најбрзо што можам за да го зграпчам тоа што остана од денот, од годината и од животот.

Кои вистини и да ги употребиме, кој пат и да го избереме, секогаш со нас ќе носиме тежок товар и секогаш кога покрај патот ќе не пресретне некоја болна судбина и мрачна вистина ќе чувствуваме грижа на совеста.

Со секоја секунда бев подалеку од тебе но поблиску до вистината, не можеме да го сокриеме тоа што сме, ќе не пресретне еден ден каде и да е, по кој пат и да одиме.

И ќе го препознаеме, кога ќе проживееме доволно долго за да видиме како тркалото повторно се врти од центрифугалната сила на судбината.

Одбивам да раскажувам такви нешта по којзнае кој пат!

Но, што и да избереше, кога ќе излезеше од собата старицата го пречекуваше во ходникот и му замеруваше на гардеробата.

Се препотив веќе не знам по кој пат, кога на вратата слушнав чукање проследено со продорниот шепот на тетка ми: - Васил, добро си, злато?

По кои патишта Ти се насели во мене – јас не знам: како кученце свиткано в ноѕе скришум ги подотвораш очите и при секоја моја помисла на нешто се стресуваш набере пролетни грмотевици низ коски Ти лазат.

Ами се дава дете о чужи раце? Кој знае по кои патишта и каде ќе го носи? На кој да му верваш?...

Отпарај, мајче, отпарај, конец од веленцето и со него да го бележиме патот за в дома... трагите прашина ќе ги покрие; патот водје ќе го излокаат... парај конец од веленцето за да знаеме по кој пат да се вратиме дома...

Ех, да знаеше кутриот Х.Х. каде ми одеа мислите, да изустев само дел од нив, по којзнае кој пат, бездруго ќе измислеше изговор, за да запре пред првата бандера, ќе го активираше телефонот на навивање, директно поврзан со Централата, ќе имаше што да јави, ќе понудеше нови аргументи за мојата непоправливост.

По којзнае кој пат погледот ми запираше во средишните рафтови на библиотеката, кон големите свети книги, меѓу кои беа ставени дела на Маркс, Ленин, Сталин...

- И велиш бездруго ќе не примат? – прашаше кој знае по кој пат Мече, вртејќи со глава како да не му се верува.

- Е, па, - почнав јас, преправајќи се дека ми е многу здодевно што морам по којзнае кој пат да ја раскажувам необичната авантура, - тоа се случи пред неколку есеци, кога зедно со татко ми и мајка ми бевме во Египет.

И кој пат ќе поминам по тие места, туку ќе ми се втурне нешто наеднаш оттаму, ќе ме потплаши, што се вели, ќе ми ја замати душата.

По кој пат? По оној.

Кој пат ќе ги сретнам, Коста ќе ме задева.

Ми ја знаеше положбата и кој пат ќе ме сретне, ќе ми рече: Ако осетиш големи болки да ме бараш, да не се срамиш.

Ова, којзнае кој пат ними им е затвор.

А народот се раштркал и се распрснал, не знае кој пат да го фати.

Кој пат да го фатам, господе?

„Познато“ било каде се фабрикувал динамит во Бугарија и по кој пат се пренесувал тој во Македонија.

Султанот на пат за џамијата бил опкружен со илјадници војници, а од друга страна не се знаело по кој пат ќе помине - по суво или по море.

Никој не ме слушаше, ни природата, ни Мила.

- Глупави потоци, глупава водо, и шумо, и птици глупави, што се радувате, што сте толку весели, знаете ли вие што ѝ се случува на мојата Мила? – им зборував во себе. – Мила моја, не смееш да ме напуштиш – ја молев по којзнае кој пат.