А од моите очи сонот бегаше.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Како да се наоѓав повторно во оној натпревар со времето и тоа во деновите кога не ми беше тешко да ги прескокнам и највисоките плотови. (Иако и подоцна, додека растев, па дури и сега, кога ме сметаат за возрасен, не спаѓам помеѓу покорните кои мирно остануваат во аголот каде што ги испратил животот).
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тогаш Фимка разбра дека тие намерно така ги водеа за да не запамти никој, освен нив, кои патеки водат до магацините со оружје.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Нели, и Кате ќе се согласеше со мене ако знаеше по кои патеки ми залутале размислите.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Сега патуваше низ сонот. Кој знае по кои патеки и кон каква цел.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)