кој (зам.) - според (предл.)

Во суштина, тоа е создавање на план на израз напоредно со план на содржина на системот на писмо и овие два процеси взаемно се сврзани процеду­ри, додека оформувањето на планот на содржина и на израз претставува един­ствен творечки процес на создавачот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Зад секој алфабетски систем на писмо стои единствен создавач, кој според од него одбележан план и врз основа на систем преземен од писмото-прототип го создава новото писмо за својот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Странката не може да го одбие поднесувањето на исправата ако таа самата во постапката се повикала на таа исправа за доказ на своите наводи, или ако се работи за исправа која според законот е должна да ја предаде или покаже, или ако исправата – со оглед на нејзината содржина – се смета заедничка за обете странки.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
9.  Заради проверување на прибавените докази или утврдување на фактите кои се од значење за разјаснување на работите, органот што ја води постапката може да одреди реконструкција на настанот, која се врши така што ќе се повторат дејствијата или ситуациите во условите под кои според прибавените докази се одиграл настанот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Преку својот адвокат (Т. Китановски и неговиот заменик В. Бубевски) кои му ја изготвија тужбата тој, преку суд, побара од нив солидарно да ги покријат трошоците за лекување и да му исплатат оштета за претрпена болка и психофизички повреди со трајни последици, која според наша проценка беше доста фер и праведно побарана сума од 3.400.000 МКД (55.735 ЕУР) – со оглед на претрпените физички и душевни болки поради нагрденост, како и со оглед на трајниот карактер на последиците и намалената животна и работна активност за во иднина, односно пропуштената заработувачка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
6.  Судот ќе ја ослободи од плаќање на трошоците на постапката странката која според својата општа имотна состојба не е во можност да ги поднесува овие трошоци без штета за својата нужна издршка и нужната издршка на своето семејство.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога едната странка се повикува на исправа и твр- ди дека таа се наоѓа кај другата странка – судот оваа странка ќе ја повика да ја поднесе исправата, оставајќи и за тоа определен рок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сите дејствија преземени во предистражната постапка од страна на јавниот обвинител или полицијата се сметаат за тајна (чл. 289, ЗКП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во граѓанската парнична постапка што Јакшиќ ја поведе пред Основниот суд Скопје II, ги тужеше компанијата- подизведувач во која работеше и плус уште две други компании кои се јавуваа во улога на изведувач и инвеститор на објектот на кој се случи повредата при работа [н.з. станува збор за ГТД „Бетон – Штип“ АД како второтужен и ГУТ „Луна Корпорација“ ДОО – Скопје, како третотужен].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во делумна пресуда или во меѓупресуда судот може да изрече дека одлуката за трошоците се остава за подоцнежната пресуда (чл. 159, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Yahweh, Yehova или JHWH четирите страшни букви на еврејскиот алфабет познатиот Третраграматон, הוהי , еден од називите за означување на Бога.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Исказите на кои според користените извори им се припишува  автентичност, се обележани меѓу две ѕвездички.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Техијат Јисраел ционистичка организација организирана од солунското еврејство Tisha Beav деветтиот ден од еврејскиот месец Ав, ден на пост и сеќавање на уништувањето на Првиот и на Вториот храм Torah корпус на Мојсеевите закони дадени во Петокнижието, првите пет книги на Библијата и во поширока смисла Библијата како целина
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ќе пронајдев некој закон кој според мене не беше фер и едноставно ќе го прекршев. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
262 Во однос на ова шефот на британската воена мисија Bethesda на 7 октомври ќе го извести Force 399 дека неговата порака испратена до Германците била само со цел да се иницираат преговорите меѓу Германците и македонските партизани кои според него не биле “прифатливи за Германците без британска интервенција“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Посебно тие биле загрижени од улогата на СССР кои според нив бил поттикнувач на таквата политика.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Уште и пар зборови за денешните девици што ги изложуваме пред вашите (творјански) монструозни очи: Вулкански во меѓувреме стигна начисто да се прешалта на македонски и дури објави (специјален, луд!) речник на македонски зборови, за цело време шетајќи низ градот со своите три црвливи маски и не вадејќи го од уста неговиот неприкосновен херој Даркмен, а потоа и Дишан (три маски), Џојс (забележете какво огромно влијание врз трите писма на Вулкански има тој апсолутно најдобар писател во 20 век!), Набоков, главно сѐ некакви џиновски фалсфикатори.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Станковски исто моментално шпарта низ Скопје, здебелен ко лилјак наждран од невестински коси (секој понеделник се пушта од една висока зграда и лета со своите огромни несмасни крилја чиј што шум вие го слушате таму некаде во етерот), и понатаму во сликањето фура циклуси (сега актуелен: Хитлер), и понатаму (со својот антагонистички компањон) се обидува да го објави „најдоброто уметничко дело по сломот на комунизмот, единственото дело што доволно широко ги сублимира сите аспекти на овој апокалиптичен крај на веков“, фамозниот стрип „Лабрис, тунел на стравот и ужасот“ кој, во мали дози, веќе една година излегува во Австрија, додека Сорос (единствениот реален културен спонзор во Македонија) ту дава ту не дава пари, очајно обидувајќи се да балансира меѓу незаситните (подолго време клинички мртви, и можеби поради тоа така скапи) државни “културњаци” (култур-трегераши, поточно) и оваа шепа јад од другата страна, тнр. “алтернативци”, кои според сите природни закони мора да ги има и мора да добијат шанса, но ете, ниту ги има баш, ниту пак македонскиот Сорос е доволно јак да престане да ја купува сопствената стабилност од купиштата прегазени лешинари (в. стр. 2, 3, 4).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На денешниве политичари, кои мислам дека досадија и на Господ и на народот, на оние кои според Тацит имаат потреба создадената, од нив, пустина да ја наречат мир, Орвел им препорачува да бараат поткрепа во еуфемизмите, во ширењето на апсолутна маглива нејаснотија и во неопределеноста.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Вистина е дека веќе одамна г.Милоевиќ составува некакви српски братства кои според неговите зборови должни се да го сеат србизмот не само во Македонија и Тракија туку и по бреговите на Средоземно Море, т.е. во Шпанија и во Африка. (г.Милоевиќ мисли дека Шпанците и Алжирците се Срби); вистина е дека неколку Милоевиќеви следбеници шират ретроградни идеи во Македонија и во Босна и Херцеговина; виситна е дека книгите на г.Милоевиќ и на архимандритот Пелагиќ бесплатно се делат, најпосле вистина е и тоа дека во белградското богословско училиште има и такви професори кои зборуваат дека бугарскиот народ е припрост и добродушен, но прашање е што произлегува од сето тоа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По шпицата, презентерот чијшто лик го знаеше целата земја и кој според некое непишано правило секоја вечер погрешно ја сложуваше вратоврската со сакото, со глас што оддаваше лажна енергичност, го најави првиот прилог – киднапирање на ќерката на висок гардиски полковник од страна на нејзин колега, вработен во Секретаријатот за информирање.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Една цела фаланга националистички ориентирани политичари, писатели, фарисеи, профитери започнаа да го нагризуваат споменот на некогашниот владетел кој според едни, и не беше ангел, но не се и луѓето ангели, додека според други ако е политиката уметност на можното, Тито го правеше и невозможното.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со години ќе го толкуваат историчарите овој човек-феномен во историјата...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XVII Дипломатите заминуваат да го следат ловот на јато туни кои според проценките на старите рибари-морнари, треба да пристигне крај Сиди Дауд, на најистурената точка на Добриот `рт неколку часа пред амбасадорската ескорта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со овие неизбежни мисли за сјајот и бедата на владеењето во нова Картагина, во која стариот Југурта ги завршуваше своите последни години во својот златен кафез, се доближувавме кон Добриот `рт, на долго очекуваната матанѕа...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Тој можеби беше како либертадорот Боливар, кој според една метафора на Пабло Неруда, се појавува на секои сто години кога народот го повикува!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во една од верзиите на ова верување, човекот ќе се потпре на дијалектиката, претпоставена како објективна, која според Маркс треба да го, создаде новиот човек.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бродот Галеб, Титовиот син воз, беа само симболи на едно време, на едно владеење, кои немоќните политичари кои се сметаа како наследници-спасители на Титова Југославија, како да сакаа да го наложат невозможното, исчезнато, дел на еден дамна скршен владетелски сон.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Западниот човек со векови ќе го оправдува своето постоење на земјата во рамките на Историјата и историското време, создавајќи го своето општеството и силните личности.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Покрај ова се додаде и нов поим, „жртва на трговија со луѓе“, кој според дефиницијата претставува странец за кого постојат основани сомневања дека е жртва на кривично дело трговија со луѓе утврдено со Кривичниот законик и на кого, согласно со Законот за странци, му е издадена дозвола за привремен престој поради хуманитарни причини (чл. 1, ЗИДЗВРС).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Најголем е бројот на зголемени празници за при- падниците на верските и етничките заедници, а Денот на трудот, кој според законот од 1998 се празнување 2 дена, на 1 и 2 мај, со зако- нот за измени и дополнувања се намалува на еден ден и се празнува само на 1 мај.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
За Татко тоа беше откривањето на една вистинска ракописна Атлантида на Балканот, на едно прекинато и изгубено време, која според Татко требаше да доведе до нова свест кај балканските народи, во однос на комплексноста на нивниот идентитет и до ново откривање на историјата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сталин сакаше, поврзувајќи го Белото море со Балтикот, со градење на канал во текот на десет години, да го стигне Запад кој според неговите пресметки бегаше за околу седумдесет години.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Што се однесува до Јана и Катерина, нив ги сметав за обични марионети во рацете на големиот мајстор на манипулациите, на човекот кој според моите сознанија влезе во животот предводен од својата машкост!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А згора на тоа листот не ѝ го донесе којгоде туку лично другарот Ѓорѓи Смокот, оној поединец кој според своето умеење, иако по наредби што доаѓаа од повисоките фактори, воведуваше дузини и дузини промени и правила на однесување во нашиот нов живот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Паметам, јас и моите врсници бевме уште деца кога истиот тој Бунде нѐ искачи во високата кула среде градот со единствена цел да не фрапира вадејќи ја од панталоните назрејаната скапоценост со глава на лисец.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во таа фуснота беше цитирана завршната реченица од некој расказ на Кафка, која според тврдењето на авторот дословно гласела: Заради сето тоа ние ќе пропаднеме!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
”) Концептот на неодреденоста кулминираше во серијата дела под името Варијации 1-7 во кои сите одлуки освен распоредот на случувањата во времето му се препуштени на изведувачот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како што е веќе кажано, делото се состои од 14 делници од кои клавирската е со гигантски размери, и кои се комбинираат на сите нивоа на случајноста - од онаа запишана во партитурата, до спонтаното реагирање на секој изведувач на темпото, траењето и изборот на делот од делницата кој ќе го изведува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Посебно е карактеристична делницата на диригентот кој според статусот е изедначен со другите изведувачи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Проста е историјата за козите во повоено Скопје, кога новиот комунистички режим од поканетите козари во градот сакаше набрзина да создаде силна работничка класа која требеше да го стаса капитализмот, кој според пресметките на Сталин му бегаше на комунистичкиот социјализам за седумдесет години.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во овој акт, Бог се прекинува себеси и со тоа произведува “диссхеминација”, збор кој според една белешка на преведувачот Џозеф Греам реферира на диссеминација, десхематизација, де-Семитизирање, и скршнување од некој shemin (пат).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Црквата на Христовото срце во Тирана беше адаптирана во кинотеатар, историскиот Манастир во Арденица, во кој според легендата Ѓерѓ Кастриоти се венчал со ќерката на Ѓерѓ Аријани, стана ресторан и хотел.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)