ме (зам.) - избезуми (гл.)

Ми приоѓа таа, истовремено ме избезумува фактот колку, всушност, личи на мене.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ги стави дланките врз лицето, поседе малку така, додека јас и Бреза стоевме без збор крај неа, потоа стана, нѐ прегрна толку силно што ми се чинеше дека коските ќе ни ги искриши и рече: - Простете ми, толку ме избезумивте што не знаев што зборувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тоа сосема ме избезуми.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)