ме (зам.) - извика (гл.)

По извесно време го нашле моето писмо и ме извика Кузе: Зошто Милке ова писмо не си го пратила?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Едно попладне тој ме извика од тесниот прозорец, некако чудно тресејќи ја главата како со мака да ја држи на збрчканиот врат.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Но, потоа нè известија дека нашата дивизија нема да оди туку Четириесет и втората.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тоа попладне кај мене дома дојде Земанек и ме извика; ми рече да дојдам со него, оти има нешто што би сакал да ми го покаже а што сигурно ќе ме развесели.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)