Еден таков неодамна ме изнесе на кафе во кафулето на аголот од Беверли Хилс.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Тој ме чу, дојде и ме сметна. Ми ги затвори очите да не гледам и ме изнесе од дворот.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
- Не, сестрице, и реков, мене овдека Јон ме доведе и одовде само мртва можат да ме изнесат. Кога ќе ми дојде редот, ѝ реков.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Потоа ќе дојдат со замисленост на лажни лингвисти да ме изнесат покриен со чаршаф а од просектурата, играјќи си со секакви ножици, пилички и скалпери, ќе соопштат дека се случило без нивна вина.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Потоа ќе дојдат со замисленост на лажни лингвисти да ме изнесат покриен со чаршаф а од просектурата, играјќи си со секакви ножици, пилички и скалпети, ќе соопштат дека се случило без нивна вина.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тогаш ме изнесуваат од нашата соба,” и се насмевна, како кога човек ќе си спомене на добрите стари времиња, “и ме носат во некоја од оние соби каде што врескаат, врескаат, врескаат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Туѓите врескања се казна за моето молчење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)