Дека сепак се повел по своите инстинкти.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- „Само невоспитани копилиња и шутраци можат да се однесуваат на таков начин, зар не тате?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Всушност вистинскиот дијалог можев само да го наслутувам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
-Најсетне и Иван самиот сфати дека згрешил. Ми рече дека непотребно избрзал.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Белки знаете како разговараат татко и син – реков, а потоа следеше импровизацијата на она што веројатно и било речено.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Добро, добро, но не е сѐ толку црно - се обидов да ги разгонам грдите мисли на Даскалов.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Неговата смиреност посебно ме насрчи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Токму таквото однесување уште повеќе ме насрчи. Навалив со сето мое искуство.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Настанот што ќе ви го опишам всушност и ме насрчи час поскоро да ѝ ги презентирам на нашата јавност моите наоди во врска со наездата на сенките.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)