ме (зам.) - турка (гл.)

Саде добродушно ме турка како старо, раскантано фиќо низ четките во автопералницата за потем светнат да го свртам почесниот круг околу новиот сончев зрак.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Тогаш нешто испрекинато проговори. Рече: Значи... Значи, така... Јас молчев и стоев в место. Значи, така! рече повторно... Ме туркаш...
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
— Забрането е, вели и сека со очите, ме турка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме потфаќа некој виор, ме турка откај луѓето и не ме пушта да слезам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сепак, се бранев од мислите. Ама напразно.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ѓаволот дојде да наплати. Ме туркаше на сите страни.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Можеби таа сила што ме поттурнуваше не беа прсти или рака туку желбата или потребата над која немав контрола.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност некои прсти ме имаа фатено за рамото и ме туркаа кон собата во која ти го беше поминала сосема сама поголемиот дел од твојата последна ноќ.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А познато ти е дека мене, за жал, службата ме турка и во такви експерименти.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Водата се исправа како човек, кога станува од постела и ме турка, не ми дава време и да викнам, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)