ме (зам.) - шета (гл.)

Така тие ноќи само некои лоши, невеласни соништа ме шетаат: де пропаѓам, де се качувам, де некои гуштери, ѕвиждалници, слепјаци и смокови ме облазуваат. Ме заплеткуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Што ме шеташ толку далеку, велам, што ме вртиш околу месечината?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме шетаат така, вртиме низ долгите и празни ходници и запираме пред една врата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме шетаат ко пагурче по трпеза.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
7.3 Ме крштеваа во бунило Низ суров воздух ме шетаа Ме учеа на живот Со молитва на зајдисонце.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Црни мисли ме шетаат наваму, натаму, одовде доонаму.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)