ме (зам.) - да (сврз.)

А свеска ми се лути. Немај страв, ми вели молејќи ме да ѝ допуштам да ми се приближи погоре со својата горешта дланка.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
А сега, оставете ме да си го носам својот крст. Бидете благословени!“
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Остави ме да работам“, му рече.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Момичиња гугувчиња, аман, аман, гугувчина, пуштете ме да поминам, аман, аман, да поминам.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Слушал. - Кој си, што бараш? - Знаеш кој сум и знаеш што барам. Пушти ме да влезам. - Да влезеш? Зошто? - Знаеш зошто.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И веќе не знаел и не можел да види дали таа дошла до прозорецот, дали ѝ се распуштени косите како густ злотопад над соголените раменици, дали ги кршела прстите преплашено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе ги стасам, им рекол на своите деца. - Пуштете ме да поспијам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да, тој ќе стори нешто, Јаков не останувал должен, ќе капне крв пред неговите нозе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Само да знаеше, само малку да знаеше како ми е потребно да ме оставиш да тонам во ова мирно блато... таму на дното има бисери. Остави ме да слезам кај бисерите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Не давај ме да умрам, мајко, ми вели Ѕвездан, не давај ме, мајчеле, однеси ме некаде, вели, скријај ме, мајчеленце, вели, се моли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не терај ме да ти велам двапати, вели Јон, и ми се наднесува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Бојана станувај! - Алек, бе дај што ти е...? Остави ме да спијам, уште не е салам разденето...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
– „Дури тогаш повторно се сетив на Роза; што да правам, како да ја спасам, како да ја оттргнам од тој коњушар, кога сум десет милји оддалечен од неа, со нескротливи коњи пред мојата кола?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Слаб, без треска, ни ладен, ни топол, со празни очи, без кошула, се поткрева младичот од под јорганот, ме гушка, ми шепнува на уво: „Докторе, пушти ме да умрам“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мене пушти ме да прашам што сум наумил ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Оставете ме да доспијам. Дојдете утре.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Свршете еднаш со тоа и пуштете ме да умрам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се најде кој ука да ми дава како се варди пламенчето на коренот или пак знаеш што значи некој само еднаш да ти бркни во тебе и да те остави со тежина за цел живот а тој да ја цапа дуњата заборавајќи дека некаде го запалил пламенчето на нов живот и ти велам не туку ломоти не ми кажувај како треба да ги довардам знам јас како се вардат оти угол сама го довардив тој што ги оплодил овие семчиња заминувај си од мојот сон остави ме да се соземам утре ќе ми треба многу сила сега си нашол да ме учиш што и како кога пред мене си само сенка!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
— И му ја подаде раката: — Држ', држ држ ме да стана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но отпрвин пуштете ме да ја испијам сета роса од пајаковите лулки во шумата.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тој беше над и тоа многу над целата таа мешаница од претплатници на Списанието...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кажи, добога!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Остави ме да се погрижам на мира!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А? Ќе одговориш? Кажи?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Куртиал де Перер, да забележиме, се разликуваше апсолутно од останатите ситни пронаоѓачи...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
-Ах! Ама заќути барем малку! Остави ме да работам! Ебате!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Или шишај ме, или остави ме да ја носам како што сакам. Да знам на што сум. (Пауза)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Знаеше и самиот, слушајќи ме, оставајќи ме да се доискажам, пред присутни сведоци, дека слегувам уште подлабоко во спиралата на големата и непростлива ерес во атеистичката земја.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
— Држи ме да не паднам, вели Оливера Поточка, ене ги Лазор и Ристо, сега држи ме ти мене, вели и се надава да вика по нив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сврти се, вели Жења, остави ме да те гледам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)