Ми дофрли: – Како која обетка? Онаа која е предуслов за да станеш јунак во приказната „Чај за двајца“ и да дојдеш овде.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Фасада врз фасада. Чист постмодернизам, ми дофрли пријателот, на што, со гласно „пссст“, нѐ опомена еден од стоечките присутни.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Жената ми дофрли: - Земи си ја својата ајдучка крпа. Ене ја, под дрвоно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Пред една година, додека одев на работа, ја оставав сама во мојот стан.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Таквата практика може да го натера човека да стане дефетист (што, всушност, е и цел на властодржната каста), да го обесхрабри и на некој начин, постепено да го отапи.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)