Еднаш јас така, му грлев кошулче на Ангелета, и само што го засеков платното туку ми свирнаа во ушите, ми забучија во главата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Повторно ми забуче гласот што ми се јавуваше во возот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)