ми (зам.) - застанува (гл.)

Сѐ ми врви низ главата, ништо не ми застанува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така... Кога ќе ми текне, тогаш јазикот ми се здрвува, тучки зборот ми застанува...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Идат оние од Пелопонез и ми застануваат мирно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Снегот само си паѓа, ми застанува и на трепките, на веѓите, ко скинат лист ми трепери неговата светлина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Убаво го осеќам паѓањето на правта: ми влегува во очите, ми застанува на веѓите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А мене, сѐ што ќе чујам, сѐ да ми застанува в глава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Снегулките ми застануваат на веѓите, на трепките и ми се топат надолу по образите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)