Сега со мајка ми зборам десет пути поише отколку кога живеев у Скопје.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Секој час ми доаѓа и ми збори. - Што ти збори?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Те сакам татковино,таква каква што си, со сета убост и твоите маани, и сите догорчиња во срцето збрани распламтеа силно и ко да ми зборат...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Кога го закопавме, сѐ беше убаво, само што беше заладено.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)