ми (зам.) - значи (гл.)

Затоа, именувањето на наследник е скоро типично за автор како него, додека на останатите може да им се припише титулата плагијатор.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Воајеризмот, фетишизмот и еротизмот кај Ворхол Ворхоловиот воајеризам најпрвин го поврзуваме со неговата лична пасивност која се пренесува во неговото творештво како одвоеност или оддалеченост од објектот („Сѐ уште луѓето ми значат... но толку би било полесно да не ми значат...“).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Што ќе ми значеа свадбата и свадбарите, и ѓаволот и јарето, ако го слушав гласот на Јордан Арето, или ако не го гледав орловиот нос на Караѓоз и самиот излезен од сказните, од темнината на приказните оние што ги кажуваа и раскажуваа, ноќта спроти Св.Никола, во топлата одаја на тетин Никола?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не ми значиш. Не те сакам. Како да ти објаснам?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Подоцна морав многу да се бранам и многу да објаснувам што ми значело тоа, кому треба јас да докажувам и кој треба чиј бог да биде!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ете, нејзината слика ми стои до кутијата за накит. Значи, сѐ уште премногу ми значи.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Нешта кои, додека ги имав или беа покрај мене, не ми значеа многу.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во таа уметност, на стари ноти, во познати тоналитети, наместо за прекуморско писмо од љубената, се пее за мобилен телефон; наместо за параходот што заминува, се пее за семафорот што го разделил љубовниот пар, оти таа минала на зелено, а тој морал да сопре на црвено; се пишуваат дебилни романи во кои една иста жена, Македонка, трипати ја силуваат, за петнаесет минути, еден по друг, српски, грчки и бугарски капетан, па со тоа се изразува трагизмот на македонската жена и на македонската нација поделена меѓу три аждери што сакаат да ја лапнат (притоа, овој раскошен дебил од писател не ни помислил дека на жената можеби ѝ е убаво со тројца, особено што сите тројца едвај издржале петнаесет минути, што за здрав маж е одвај десетина од сексуалната игра (овде намерно го натценував траењето на сексуалната игра, за да ја пленам Луција; очигледно, уште ми значеше, и покрај сѐ што ми стори).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тоа траеше можеби половина час, можеби и час; времето не ми значеше ништо и јас ја гледав таа жена, чисто тело, за мене непозната душа, ја гледав со каква студена страст го прави тоа што го прави, како се подвигува, како се извишува сама од себе и помислив: „Којзнае колку била несреќна надвор, и којзнае како и колку ја понижил некој маж, штом може ова да го прави!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Реков дека џезот многу ми значи, дека по завршувањето на училиштето најверојатно ќе избегам од земјата (да ја избегнам воената обврска) и дека најверојатно ќе студирам џез-академија во Берн.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но знам дека одеднаш, кога мене веќе тоа понижување не ми значеше ништо, па дури почна и да ми се допаѓа, тој се исправи и рече: „Готово е. Чашата е празна“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мене тој човек вопшто не ми е симпатичен, ни интересен, ни ништо. То шо е конзул мене ништо не ми значи.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ама, знајш, Атинче, не е сѐ само во работата. Пријателите, комуникацијата, споделувањето на радостите, тагите, размислувањата, ставовите со моите сожители многу ми значи. Ми е важно.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Потоа смртта не ми значеше ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знаеш колку ми значиш. Ми ја обновуваш силата. Како слатко... би ти ја испил крвта.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Таквото качување што го спомнуваш мене ама ништо не ми значи. Ништо!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ко две сенки, нечујно се разминавме во магнетно поле од електрицитет, допирот не ми значи...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И, еве денес ти ми го враќаш споменот на патувањето. – Знам, многу ти значеше тоа патување! – продолжи Татко. – Колку целиот живот на Балканот, ми значеше патувањето во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)