ми (зам.) - недостасува (гл.)

Месо навистина не ми недостасува.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Не, навистина не ми недостасуваше.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Но нешто ми недостасуваше во мојот живот па и покрај блиските роднини и многуте приатели, се чувствував некако не комплетна...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ми недостасуваше по малку разговор со Американецот, а тие помислија дека тагувам поради несреќниот крај со другар им.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Знаев дека од сѐ најмногу тоа ќе ми недостасува.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Само Скопје да го видиш. - Па... и тебе, докторе! Ми недостасуваш ти и нашите разговори.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мил син на мајка. Колку само на овој светол празник ми недостасува! Пуста туѓина!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ми недостасуваше колено од своето небидие помаж.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Нешто ми недостасуваше, а не знаев што... Се згрутчив, се стопчив, ама не се стоплив.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Имаше во тој негов поглед и морална поткрепа и заштита и радост и гордост...и пак во таа сала во која скоро половина од присутните беа мајки, ја барав, ми недостасуваше мама...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Можеби времето ќе ги излечи раните, но лузните ќе останат, мил мој, до последниот здив, те сакам, многу ми недостасуваш.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Толку многу нешта ми недостасуваат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И затоа, петпати ќе ѝ ѕвони за да ѝ каже: „Колку минути поминаа откако си замина? А веќе ми недостасуваш... очајно“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ми недостасува мирисот на болницата, болката на човечкото тело, искричестиот сјај на скалпелот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Мил брате, како сте, шо прајте. Одамна не си ми пишал, па зато малку ми недостасувате. Јас сум добар.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Единствено брат ми недостасуваше. Влегов во неговата соба: пустош.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Чиста, уредна, и баш затоа воопшто не личеше на неговата. Празно и пусто изгледаше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Постојано нешто твое ми недостасува, ќе ми вели Никифор Абазовски, како да не си сета со мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мене уште долго, долго ми недостасуваше звукот што го правеа патериците на Александар додека тој многу внимателно се движеше низ дневната соба во куќата на татко ми, каде што престојуваше додека закрепнуваше од сообраќајката што за среќа сите ја преживеаја без поголеми последици.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Години подоцна, летото, кога дедо ми летна за Австралија, Александар допатува од Германија, го паркира „поршето“ пред куќата на татко ми и од багажникот ги извади моите први фармерки.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И постојано си го поставувам истото прашање дали ќе брзав да пораснам, ако знаев дека толку многу ќе ми недостасува патот од Мичурин до Градскиот парк на рускиот велосипед и топлиот здив на дедо ми во мојата разлетана коса? In memoriam Дедо ми Борис Кривошеев секогаш кажуваше дека за жената смртта е награда во споредба со тоа да биде силувана или да ѝ го убијат синот!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога сфативме дека таа овој пат нема да се врати (татко ми и сестра ми малку пред мене) почнавме да разговараме за тоа што нѐ мачи. За неа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа не е тука и јас не можам да ѝ кажам колку многу грешев и колку многу ми недостасува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Многу често ми недостаува насмевката на вујко ми Пане Скендеров. Звучна и синхронизирана.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ми недостасува и погледот на Вангел, секогаш подзадреман, како отсутен, а секогаш тука до нас и за нас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Честопати помислував дека можеби згрешив; можеби требаше да се обидам да ја разоткријам. Впрочем не ми недостасуваа сили.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но како да пристапам во откривањето на некоја вистина која и за мене претставува тајна?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ми недостасуваше себичност, што е доста ретко.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Всушност мене ми недосатасуваша проценката на последиците од кои би можело да ме избави самоуништувањето?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Читам: Мил на баба! Многу ми недостасуваш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Многу држам до него, иако напати како да ми недостасува.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не знам дали го вознемири моето однесување господинот Иван Степанович, но тогаш првпат пред мене лично спомна дека отсекогаш имал симпатии кон својот стар соборец и пријател Семјон Иванович, дека му помагал, колку што можел, и дека, еве, на крајов, го ослободил од оние камати во врска со оној заем за фордот што реално гледано тој му ги должи а сепак не бара да му се платат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Колку многу ми недостасуваат во Пасажот железните мрежести ролетни спуштени сѐ до бетонот! ми шепоти сега привидот на познат женски глас.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Знаеш, ништо нема да ми недостасува освен тебе и девојчињава.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ништо нема да ми недостасува, освен, можеби, промената на времето, и чаша студена вода кога е жешко, и можеби спиењето би ми недостасувало.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)