Еднаш и ти љубеше една јас... ми остави белег на усните кој ќе трае бесконечно...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Во „Магот“ ми остави особен впечаток убаво отпечатената книга на јадењата и пијалоците, во која беше опишана историјата на кафеаната.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
За способноста да се изврши самоубиство, подвижната слика на лустерот одамна ми остави неприкосновена негативна аргументација. Меѓутоа, способноста да се убие ветуваше многу поголема надеж.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
— Да не ми оставиш модрици, му велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не ми оставија време и да се почешам, што се вели. Толку беше набрзина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Не знам да лажам, велам, многу му се лутам на татка дека не ми остави лаги.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Другата недела ми остави две книги. Од крај до крај ги читам, речиси напамет ги учам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ногата ми ја оперирале и ми врзале лонгета. До креветот ми оставиле и патерици за да се помагам... Многу е за кажување...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пчелките нежен касај ми оставија, ко цветови од црвени усни Во дремката на ноќта, празноглав со стакленици ги потпирав капаците на темнината Во небото ѕвезда Деница светкаше Мракот се стопи во зракот на утрото Со сиот жаргон се обидувам да го спасам денот кој навестува нова мора... залудно
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Ми остави пушка, раница, ќулавка и со куцање отиде напред, а јас ги зедов тие работи и сосе моите што ги носев, одвај отстапив.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Меѓутоа, единствената личност што мене ми остави впечаток за време на ова интермецо на мојата вработеност – тоа беше кондуктерот во трамвајот кој со својата алатка за дупчење билети ми го поништуваше денот; ќе го кренеше тоа парче хартија, мојот неделен возен билет, ќе го вотнеше во отворената челуст на својата справа и некакво невидливо мастило на него ќе поништеше два сантиметра – и еден ден од мојот живот – еден скапоцен ден кој ми носеше само замор, ниту приближно со онолку пари колку што ми беа потребни за да ја продолжам таа бесмислена работа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Веднаш, без да дадам отказ, го напуштив своето место, си ја презедов врз себе одговорноста затоа што на масата останаа неиздупчени сметки, несортирани, и не ми остана ништо друго освен да заминам дома, да ги земам парите и преку разнесувачите на вредносни пратки да ги информирам роднините за мојата нова финансиска ситуација.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Преколнувам да ми даде мувлет, да ми остави време.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Празник ми оставивте дома, вели, ми ја наружавте куќата, вели и иди по нас, се поздравува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)