Ама пред тоа мене да ми земете метро - по должина и ширина и најдете ми добро, проветриво место, со широк поглед во далнина и висина, на врв рид, каде ветерот на зајдисонце меѓу дрвја и лисје приспивни песни ќе ми свири, во рани зори славеј ќе ме буди и дождец во спарни долги лета ќе ме лади...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Да ми свират балалајки.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Ушите ми свират и слушам: некој од некаде ме вика, некој од некаде ми се оѕвива. Постојано зборувам со некого, а немам јасна вистина за ништо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Цревата ми свират, што се вели, се виткам за јадење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми свират воени труби, музиката го поткинува снегот и ја полни сета вселена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Љубопитен поглед низ клучалка ѕирка Звуци што ме потсетуваат на една дамнешна свирка Ренесанса и Барок во учебник со илустрации Птици и чкртаници разни гледам – опадната креативност душава ми ја дразни Празни зборови празна палета Пораз на мојата неоправдана суета Бог, мислев друга судба ми креира Но играм впрочем како што ми свират Си честитам – постигнав судбина на марионета 2006
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Викни го Милиќ тамбурашот овде да ми свири.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Мими, викни музиканти да ми свират овде.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Нешто ми свири во градиве, вели, овдека вака, ко петле кога пропејува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Рикна вол во темен дол. Без пари ми свиреше. Само за едно јадење. Ама убаво свиреше човекот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не знам дали мене ми свират штурците, дали мене ми светат ѕвездите?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)