Му доцнам на големото, нервозно е, а јас мотам низ главата, како изгледа невработена со мобилен, па глумам глува и го муабетам пријателов, оти ми спомнува казна за на лице место, па како тој е всушност разбран, па како, не дај Боже, колегата од колата да излезе, двојно ќе ме кошта.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Куќата не ни е малтерисана, бањата несредена. А ти ми спомнуваш кола.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ми спомнуваат пак пресно млеко, неварено.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)