му (зам.) - годи (гл.)

Внатрешно, меѓутоа, сево ова му годеше, и тоа чудно: макар да знаеше дека со ништо оваа стара мома, ситна и загубена, не може да го привлече.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Маргина 36 59 Болничкиот автомобил, така беше наредил, треба да се вози по патот навака-натака; беше заклучил дека му годи неговиот звук: беше толку далечен, беше тоа како некогаш, заминување во непознат град.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Не ја прекинуваше зашто очигледно му годеше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Малку губи апетит за рибата во чинијата пред него, но затоа белото грчко вино му годи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа таму му годеше: ја оставаш колата, влегуваш во барот на едно кафе, го испиваш, ги плаќаш и кафето и миењето на колата, а потоа стануваш и си заминуваш во измиена и исчистена кола. И однадвор и одвнатре.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Бучавата на планинската река како play back му годеше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Видов дека моите зборови ги прими онака како што му годеше.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
16. МИ ГО ОТРУ СРЦЕТО, ПА СЕГА БЛАГО МИ ДАВА - а благото, како благо, сал на стомавот му годи, и во златна паница нека маџун да ми клава не ќе појде по таков пат до срцето што води...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Отсекогаш верував дека ваквите разговори нему многу му годат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На секого му годи во моменти на несреќа да му се јави како застапник барем некој од уважените луѓе; некој кој со своето присуство ќе го зголеми значењето на загубата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А во овој мој рапорт пред Боге од Бањи уште додадов: - И за едно чудо нејзината женска големина останува секогаш иста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А можеби ваквите помисли ми идат и заради она негово обраќање што беше пресметано да ме замолчи. ( Или неговата интервенција беше со друга намера?) Навистина не знам дали му требаше тоа: "Другарке Огнена, за се што ќе ни се случи не се свикува конференција.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби може да се рече и дека осамата му годеше со оглед на потребата колку што може повеќе да биде во друштво на своите мисли коишто уште му овозможуваа една значителна продуктивност.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Како што врват работите, некому му годи да биде токму ваква.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Некој како да ѝ наредуваше да се вљубува; како да ја советуваше да избрзува со своите заклучоци; како да ја насрчуваше да го каже и она кое што друг ќе најде за потребно и да го премолчи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)