му (зам.) - испадне (гл.)

Момчето беше голем уметник, способен постојано да измислува нови комбинации и специјални климакси, а некои беа „ноти“ од сферата на Непознатото, со паузи, привидни дисонанци, ноти кои ненадејно се пробиваа една со друга и прскаа заедно, со вчудоневидувачки, врел и сладок удар. (...) Аракнид, шоферот на Ендрју Кеиф е единствен домородец во Интерзона кој не е ниту педер ниту бузерант.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Набрзо можеше да се види како мозокот тивко, беспомошно болува зад очите, а тогаш мозокот најверојатно и изумре, бидејќи очите речиси му испаднаа од главата и во нив го немаше повеќе оној препознатлив израз, туку израз како кај очите на краба на едниот крај од нејзиниот сплескан труп“. 22 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По овие мои зборови на Лари пена на уста му надојде, очите му испаднаа од лежиште, а телото му се нафрли со ситни пликови.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Се наведнува да ја дофати, а од џебот му испаѓа гумената фигурка на оџачар што колешката Вања му ја даде за среќа.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Лежи покриен до половина, под раскопчаната пижама се гледа пожолтена волнена маица.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И во еден миг, наведнувајќи се над мене (јас згрчен бев на подот, како пајак во мрежа), за да ме удри со тупаница по грбот, од под ризата му испадна клуч златен и токму пред мојот нос, на подот падна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Лекарот ја прифати шегата и рече : - Па и некако така му испаѓа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Оти нема кревет за мене? и онака облечен во војничка мандија туку го стегаше коланот чиниш нешто крие во пазувите па се плаши да не му испадне.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Едниот опинок му испадна, тој се наведна, го зеде во раце и така со едната нога бос продолжи да трча.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Наеднаш почнаа да се случуваат мошне чудни и необјасниви работи: млекото што го пиеше помалото братче на Димче згорче како пелин; едно утро наеднаш ѝ се здрви раката на Димчевата мајка; еден ден ненадејно и без причина на дедото му испадна единствениот заб; еден ден, пак без причина, бабата си го поткасна јазикот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Истрча во градината, се скри меѓу рибизлите и почна да размислува: млекото на неговото братче се згорче кога тој се налути дека не му го дадоа нему да го испие; забот на дедо му испадна кога за нешто му се караше, а Димче гледаше токму во тој заб и посака да му испадне; јазикот на мајка му се заврза кога тој утрово си помисли: „Да ти се заврзе јазикот!“ бабата си го поткаса јазикот кога му се караше...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Мене очиве ми капат од срам. Не знам кај да гледам. А и нему очите не му се за гледање. Му излегле ко пукала, надвор ќе му испаднат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некој ќе се обиде да каже нешто и малку од јадењето ќе му испадне од устата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На Дука му испаднува цигарата од уста. - Мајку ти бугарашку, вели Јоле.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)