Бројката сосем го обзема, му поигрува во главата, му прелева врелина и пот, па тогаш со сигурност и со нетрпение почнува да пресметува: најважно и најпрво ќе направи куќа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Му поигруваа и тенките жилички на мевот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Падна. Но телото и понатаму му мрдаше како да му поигрува на земјата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Дури и вака оставени на колената дланките му поигруваа.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Кожата му се тресеше, му поигруваше во ситни бранчиња.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)