118. Според Правилата на Дружината „Вардар” од 15.3.1894 год., целта на Дружината била: а) да работи врз испитувањето и запознавањето на својата татковина во земјописен, народностен и историски поглед; б) членовите на Дружината заемно да се помагаат, како во воспитен и морален, исто така и во материјален поглед; в) да работи врз сестраната подготовка на своите членови за да можат што подобро да му послужат на својот народ во државата на Неговото Величество Султанот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во таа цел, Hence Dante Gabriel Rosseti 1861. година изјави дека работата на преведувачот во себе носи стремеж на себелишување и задушување на сопствените креативни импулси,сугерирајќи дека често преведувачот ќе се послужеше со идиоми на својата епоха и со свои сопствени, за да го разубави текстот, но само кога неговото би му припаѓало нему; често по некоја каденца ќе му послужеше, но за структурата на авторот - и по некоја структура, но за авторовата каденца... okno.mk | Margina #8-9 [1994] 27
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Овој мотив на композиторот Сметана му послужил како сиже за операта „Далиборка“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Бараше со очите наоколу, да пронајде нешто што би можело да му послужи за играчка, па кога не можеше да најде ништо, легна врз откосената трева и ги стави рацете под главата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Многу е необично што постои еден акт во околината на Филаделфија, во проyирен плексиглас, на кој значајните точки на телото се исто така обележани со дупчење; оваа постапка требаше да му послужи на Дишан за пренесување на цртежот во барелјеф, во пергамент на сомот од колекцијата на Нора Лобо. 14 E. Panofsky, The Codex Nuzghens and Leonardo da Vinci,s Art Theorz, War- burh, Лондон 1940. 15 A. Einstein, La Relativite, Paris, Payot, 1956, стр. 15 и.т.н. 16 Jules Laforgue, Oeuvres completes, I, Les Complaintes, Paris 1952, стр. 177. 17 Introduction a la methode.., оп. цит., стр. 171. 17 бис Статија наведена во 4. белешка. 18 Paul Valery, оп. цит., стр. 171. 19 Ибид., стр. 239. 20 H. Poincare: Analysis Situs, 1985, La Science et l,Hypothese, 1902. 21 E. Jouffret, Traite elementaire de Geometrie a Quatre Dimensions*, Paris 1903. 22 Howard Hinton: A New Era of Thought, London 1910; The Fourth Dimension, London 1910. 23 G. D. Paњloњski, Voyage au Pays de la Quatrieme Dimension, Paris 1912. 24 P. D. Ouspensky; Tertium Organum, A Key to the Enigmas of the World, објавено на руски 1912, англиски превод од 1921, Лондон. 25 Valery, оп. цит., стр. 251. 26 Valery, оп. цит., стр. 255. 27 Од ова гледиште, ако Дишан е закана за концептуалната уметност, концептот би требало да се сфати во смисла на маниристичкиот цонцетто, кој во исто време е особина на духот и апстрактна схема. 28 G. R. Hocke, Die Welt as Labyrinth, Manier und Manie in der Europaischern Kunst, Хамбург 1957, стр. 123, француски превод во оп. цит., на Cornelius Heim. 29 За проблемот на катоптичките машини види и: Jurgis Baltrusaits, Un Mussee des Miroirs vo Macula, 2, 1977, стр. 2 и така натаму. okno.mk | Margina #3 [1994] 23 Вилијам Анастаси ДИШАН НА ЖАРИЕВАТА ПАТЕКА Постои голема мудрост во обликувањето на нечија душа според онаа на некој настојник.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Запреа и кај фреската на ангелот за која игуменот им раскажа како зографот Трпо, пред да почне да го црта, долго време барал по околината модел што ќе му послужи за ангел.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Но силно се изненадил кога видел дека тој е истиот оној младич што пред неколку години му послужил како модел за ангелот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Тој не само што ја има усовршено својата дарба внимателно да го сослуша секого со сенешто, макар и најздодевна будалаштина туку е и неверојатно љубопитен, дури и за работи коишто за ништо не можат да му послужат.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Исак веднаш ја отвори книгата за теоријата на веројатност, за да се потсети како гласеа некои од правилата што ги имаше подзаборавено, бидејќи поминаа веќе 10 години од завршување на образованието, кое и онака не му послужи многу на работното место што го имаше сите овие години наназад.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Но за жал малкумина се оние кои се спремни да ја запостават личната корист.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Толку работи наидуваат, си одат, а умот стои збунето пред нив; умот не е во состојба да ги сфати толкуте многу глупости во нашиов посрамен живот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Од тоа што ќе му го приложат, човекот го избира она што е по негов вкус и веднаш потоа, а многупати можеби и пред тоа, она што евентуално би можело да му послужи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Татко, колку и да ја отклонуваше својата мисла од Игоровата, кога говореше за Беломорскиот канал, со нетрпение ги очекуваше новите аргументи за апсурдната градба на Сталиновата водена пирамида, свесен дека тоа ќе му послужи за да ѝ избега на историјата, кога сталинизмот на Балканот се вестеше од сите страни и го бараше патот кон новите жртви.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тој не пропушти да нагласи дека за појдовно навлегување во оваа многу компликувана материја му послужиле податоците кои се содржани во Дневникот на непознатиот монах, Дневник што изгледа монахот го водел во своите подоцнежни години, кога престојувал во реканските манастири.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ако Љубовта е парадигма на спротивностите како такви, зошто тогаш во неа да не биде можно и само по себе разбирливо втопување на оксимороните, значи, настанување на тавтологии кои спротивностите би ги укинувале во смисла на concordia discors - на пример маж и маж, жена и жена, а, пред сè, космичката праформа на поврзување на спротивностите: хермафродит? okno.mk 239 “Исполнување” низ сопствената “сила за предочување” Леонардо да Винчи не доспеа до затвор само поради дружењето со во градот познатите и озлогласени ефеби.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Еден од нив, Јакопо Салтарели, му послужи на Леонардо како модел за сликата на голиот Исус, а тоа веќе беше премногу за инаку спрема уметниците наклонетата канцеларија Uffiziali di Notte во Фиренца.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)